Hoe blij je kunt zijn met zoiets niet-sexy’s als trapleuningen. Tijdens onze verhuizing in 2017 hebben we ze er ‘tijdelijk’ afgehaald (“kan wel even in de tuin”), zijn ze daar vervolgens compleet verregend (“we halen straks wel ff nieuwe”) Later werd dit: “ja, want we willen graag unieke leuningen…” Nou… je bent zo vier jaar verder!
Vandaag kwam ik thuis en ik voelde meteen dat er iets was veranderd in het huis. Het licht naar boven stond aan en ik werd meteen richting de gang gezogen. Daar zaten ze hoor, een paar knapperds van een leuningen. Jeeeeeeetje wat fijn! Ik ben al zeker vier keer ‘even naar boven’ gegaan. Poehee, wat houden ze heerlijk vast. “Mooie hoogte ook,” hoor je jezelf dan zeggen.
Daan heeft dit zelf geregeld en het was – uiteraard – niet zo’n hele lastige/lange klus. Dat is het nooit, hè? Haha. Ik ben in elk geval zielsgelukkig en durf nu helemaal veilig dik(ker) te worden ;).
Daan, de leuningmaker, Daan de leuningman! Gefeliciteerd met èn man èn leuning! Mogen leunen, hoe symbolisch, dat is dik(ker) genieten hê?