Op de maandagavond sporten we nog altijd heerlijk buiten. We doen Zumba op een sportveld dat vlak naast een autoweg met fietspad ligt. We weten niet beter dan dat er af en toe een passerende voetganger gezellig blijft gluren, of zelfs een pasje meedoet vanaf de zijkant. Misschien dat ze niet doorhebben dat ze stiekem super zichtbaar zijn…
Zo herkende ik vandaag bijvoorbeeld een stel dat ik vaker zie wandelen. De man altijd voorop, de vrouw enkele meters (!) erachter. Op de één of andere manier weet ik dat dit een stel is en dat ze dit niet vanwege corona doen. Ik heb me tijdens mijn Zumbapasjes wel eens afgevraagd of ze er samen echt lol in hebben, maar we hebben ze toch echt al enkele keren gezien. Misschien dat ze op dinsdag de rollen omdraaien, of elke kilometer wisselen. Het blijft in elk geval bijzonder om te zien.
Vandaag danste Dor links van mij en op een gegeven moment had zij het stel als eerst in het vizier. Ik hoor haar grinniken en kijk haar kant uit. Jahoor, daar zijn ze weer. Man voorop, vrouw achterop, keurig zoals ze dat altijd doen. Nu is er echter een verrassingselement in het spel: ze zijn aan het hardlopen! Ze gaan precies even snel, maar dan met hun gebruikelijke afstand ertussen. Fascinerend. Vond Dor ook, ze ging een pasje ernaast. Ha!
Zou het stel uit Turkije afkomstig kunnen zijn? Daar ‘hoort’ de vrouw een paar meter achter de man te lopen, was onze ervaring altijd. (wel op het platteland). De een die de ander in de smiezen houdt… lief toch?