Ik ben bij de Hema om een pakketje op te halen. Het meisje achter de kassa vraagt op welke naam ik de bestelling heb gezet. Ik antwoord: “ik dénk Den Boer. Maar Drost zou ook kunnen!” Ze praat in haar oortje: “zouden jullie kunnen kijken naar een pakketje van Laura Drost of Laura den Boer?”

Een minuut later komt een collega aangelopen met het pakket. Het meisje pakt het aan en kijkt lachend naar de naam die er op staat. Voortaan ga ik door het leven als “Laura den Drost.” 😉

Vandaag is Marthe een dagje ziek helaas. Sinds ze naar de opvang gaat, is het af en toe raak, ook Marthe is hierin geen uitzondering hihi.

We hebben vandaag veel geknuffeld en Marthe heeft vooral ook veel geslapen. Ook zijn we heel even naar buiten geweest. Waar we normaal veel spelen, boekjes lezen en samen lachen, was dat vandaag niet echt mogelijk. Totdat…

“Ik neem Marthe even op schoot, dan kun jij even eten en dan wisselen we daarna af.” We kijken altijd goed uit met warm eten en warme dranken, alles om maar te voorkomen dat dit over Marthe heen gaat. Ondanks dat mijn bord ver weg staat, is mijn glas water iets te dichtbij. Marthe trekt aan het tafelkleed waardoor het water over de hele tafel splasht. Ze giért het uit van het lachen, haha! We gaan er geen gewoonte van maken, maar na een dagje met weinig gelach is dit toch wel heel leuk om even te horen ;-).

Ik ben weer een keertje op mijn werk om de overdracht van mijn klassen te doen. Leuk om er weer eens te zijn! Na de kerstvakantie begin ik weer met werken. Aukje is dan 7 maanden, ik heb heerlijk van mijn lange verlof genoten!

Ik geef nog altijd borstvoeding en ik besluit om de kolfruimte alvast even te bezoeken. Het is bij ons op school zo dat je eerst een lokaal binnen moet om vervolgens de kolfruimte (annex werkruimte) te betreden. Best gek, maar vooruit!

Ik doe de deur op slot en begin met kolven. Heel fijn dat ik een draadloze kolf heb aangeschaft, dat maakt het zoooooveel makkelijker! Met mijn trui eroverheen is het bijna niet te zien. Toch wil ik niet dat er iemand binnenkomt… 😉

Ik plof op de bank neer en eet rustig een koekje. Kolven is het meest effectief wanneer je ontspannen bent. Dat ik na een paar minuten gemorrel hoor aan het slot, helpt dus niet hahaha. Ik spring op, verstop me achter de deur en roep: “stooop ik ben aan het kolven!” De deur gaat daarna tóch open (huh?!) en ik herhaal mijn kreet. Hahahaha. De collega schrikt heel erg en roept: “sorry!!”

Even later is de kust weer veilig en zoek ik de collega op, die zich een beetje ongemakkelijk voelt. Ik vind het allemaal wel heel grappig en stel de collega gerust, haha. De volgende keer hang ik het “do not disturb!” bordje op. 😉

Gebaseerd op een verhaal dat me is verteld :-).

“Schrijf jij deze kaarten? Dan doe ik dit stapeltje.” We zitten aan de keukentafel en werken de kerstkaarten af. Het is altijd wel even een klusje, zeker als je er meer in wil schrijven dan alleen je namen. 

Ik pak de kerstkaarten van vorig jaar erbij om te bekijken naar wie we altijd een kaart sturen. Nadat ik een lijstje heb gemaakt, leg ik ze vervolgens weer weg zodat ik door kan gaan met schrijven. 

Een poosje later zijn we klaar met schrijven. De meeste kaarten moeten naar de brievenbus, sommigen kunnen we zelf rondbrengen.

“Waar is die ene kaart?” Mijn man kijkt me vragend aan en geeft aan dat hij die niet heeft geschreven. Vreemd, ik weet zeker dat ik hem heb geschreven, maar hij staat er niet tussen. Ik zoek nog eens en kan hem echt niet vinden. Wat raar! Nou ja, misschien komt hij later nog boven water.

Een hele tijd later hoor ik ineens gelach. “Ik heb hem gevonden!” Blijkbaar heeft één van ons de vers geschreven kaart, samen met een paar kaarten van vorig jaar, opgehangen bij de kerstkaarten die we recent hebben ontvangen. “Ik vond ook al dat we al zo veel kaarten hadden gekregen, haha.”