Al een lange tijd wist ik dat Daan een speciaal verrassingsweekendje voor mij had georganiseerd. Het plan lag er blijkbaar al voor corona, maar dat ging toen niet door. Voor mijn 30e verjaardag ging het nu gelukkig wel lukken!

Ik mocht van tevoren niets weten. Nou, ik heb denk ik slechts 10 keer geprobeerd om iets uit hem te trekken, een bescheiden score al zeg ik het zelf. 😉 Afgelopen weekend was het zover. Het was geweldig!!

Vrijdag 25 november 2022

In de ochtend gaan we thuis flink aan de bak: alle koffers én logeerspullen van Aukje moeten worden ingepakt. Een flink klusje altijd, maar met alle eerdere weekendjes/vakanties hebben we al aardig geoefend. Na het eerste slaapje van Aukje rijden we naar mijn schoonmoeder: Aukje mag logeren bij oma!

Rond 11:00 vertrekken we. Daan heeft de navigatie ingesteld en ik zie dat het 133 km rijden is. De radertjes gaan draaien… een waddeneiland misschien? Of toch de Efteling? 😉 Wanneer we de snelweg op rijden, kan ik de waddeneilanden afstrepen. Daan laat niets los, maar ik voel aan alles dat we richting de Efteling rijden. Na de A9 volgt de A2, daarna de A27. Jaja, dit gaat goed! Hahaha.

We komen aan in Kaatsheuvel en dan draait Daan een andere richting op. What is happening? Hij parkeert bij restaurant De Molen: een heeeeel sfeervol restaurant in… een molen! We worden sjiek opgewacht door een portier en we krijgen een mooi tafeltje. We eten de heerlijkste zalm ooit (om te onthouden!) en we proosten op het weekend!

In de auto moet ik kolven (lol haha, dat is het enige nadeel van een weekendje zonder Aukje ;)) en rijdt Daan ondertussen naar de bestemming… het Efteling hotel! OMG, we gaan hier het hele weekend logeren! Dat betekent… 3 dagen toegang tot de Efteling! (Nou, ik hoef denk ik niet uit te leggen hoe leuk ik dit vond, hihi!)

Drie keer raden waar we zaten (zie foto 2):

Wordt vervolgd!

Op de één of andere manier is 19:00 echt een magische grens. Voor die tijd denk ik steeds: als Marthe slaapt, dan ga ik nog even …. (vul hier een willekeurig huishoudelijk klusje in). Als Marthe eenmaal slaapt, heb ik daar zó geen zin in, haha! Ik moet me er dan echt toe zetten, of ik verplaats het naar de volgende dag. Of de dag erna ;-).

Nu Marthe naast melk ook vaste voeding eet, is het rondom de tafel ook gezellig met kruimels en etensresten. Ik leg Marthe even op het kleed neer, zodat ik de tafel snel kan afruimen. Ze begint een beetje tegen te stribbelen – het is bijna bedtijd – maar ik besluit toch om heel snel even te stofzuigen. Marthe kijkt direct héél vrolijk zodra de stofzuiger aan gaat en ze volgt hem aandachtig. Goh! Ik stofzuig de hele woonkamer en gang en ben oprecht verbaasd dat dit kennelijk helemaal leuk is voor Marthe, haha. Morgen gaan we dit weer proberen ;-).

Met hulp van de osteopaat zijn we erachter gekomen dat Aukje niet zo heel goed reageert op koemelk. Aangezien ik nog steeds borstvoeding geef, probeer ik nu koemelk te vermijden.

De start van mijn nieuwe ‘dieet’ speelde zich af rond Sint-Maarten, net nadat we heeeerlijk veel chocoladetraktaties in huis hadden gehaald.

Alles voor je kind natuurlijk, maar deze timing met de feestdagen… oef!

Het lijkt wel echt te helpen, trouwens!

Het is dinsdagavond en ik besluit om even te gaan zwemmen. Vaak doe ik dit met Laura en een vriendin, maar soms ook alleen. Het voordeel van alleen zwemmen is dat je wat makkelijker langs iedereen kunt manoeuvreren. Er wordt namelijk wat afgekletst in het zwembad, maar echt tempo zit er dan niet in, haha! Met z’n drieën inhalen is meestal niet zo’n succes.

Ik neem me wel eens voor om een bepaald doel te halen. “Als ik 1 km heb gezwommen, ga ik eruit.” Hier komt vrijwel nooit iets van terecht, omdat ik soms te ongeduldig ben om keurig achter iemand aan te zwemmen die net wat langzamer gaat. Ik keer dan alweer eerder om, zodat ik weer in een “leeg stuk” ga zwemmen. Ok, en soms komt er niks van terecht omdat m’n doel te ambitieus is voor m’n spanningsboog, hahaha!

Ook vanavond vraag ik me weer af hoe mijn “plattegrond” eruit zou zien als ik mijn exacte route zou volgen. Heen en oh alweer teru – nee toch weer heen. Een deel van het zwembad is bezet door zwemles en andere activiteiten, waardoor de “doorzwembaan” er niet is. Ik doe een rondje mee met de “snelle baan”, maar al die mannen met duikbrillen zwemmen toch iets te intimiderend hard. “Recreanten” it is. 

Ik vermaak me prima tussen de gesprekken met cliffhangers. “Dus ik zei zo tegen Petra, ….” Ik zal nooit weten wat ze tegen Petra heeft gezegd, had ik maar niet in moeten halen.

Ook nu denk ik dat ik de km nét niet gehaald heb ;-).