(PASEN) Daar zit je dan rond 18:00, in een doodstille concertcaal in Amsterdam. De dirigent houdt eerbiedig nog 2 minuten stilte, uit respect voor het orkest en het prachtige gezang over Jezus en zijn laatste dagen. Grappig hoe die stilte zo oorverdovend kan zijn. Helaas heb ik echt ontzéttende honger en zweet ik peentjes van het proberen om mijn maag niet te laten knorren. Sweet Jesus, laat ons alsjeblieft klappen en herrie maken!!
Zo, klaar met werken! Even gauw de fiets in de schuur zetten en dan lekker naar binnen. Nog drie meter, daar is de schuur. Nog twee meter, nog één meter… FLATS! Een meeuw vliegt gillend weg. Goed gemikt zo tussen de bomen door. Score op mijn hoofd, mijn jas en mijn nieuwe schoen.
Daar loop je dan, heerlijk in het Noord-Franse duingebied. Het is weer de eerste zonnige dag na een koude periode. De vogeltjes zingen, de mensen lachen, het is er vredig… totdat je ineens keihard naar de WC moet. Niks ontspanning, knijpen maar en naar huis racen.