Neverdullmoments

Kattenliefde

In het gezelschap van de katten kijken mijn vriend en ik een aflevering Game of Thrones. James slaapt rustig en Darcy wast zich: het is een knusse zondagavond. Plotseling rent Darcy hard weg richting de slaapkamer. Hij duwt de deur met zijn neus open en een streep licht komt de woonkamer binnen. Drie seconden later komt hij aangestormd met zijn knuffelbeertje in zijn mond. Hij wist precies waar ik hem vanmorgen had neergelegd en doelgericht legt hij hem nu voor mij neer. Vertederd kijk ik hem aan en ik vraag me af waarom hij ineens zo nodig het knuffeltje moest pakken. Dan valt het kwartje: moederdag!

Vertel eens… heeft hij zich nooit vergist?

(2009) Samen met mijn moeder, mijn zus en mijn vriend lig ik op een lekkere zomerdag in het zwembad. We genieten van het lekkere weer en de verkoeling van het water. Net als mijn zus draag ik een knot, zodat mijn haar niet nat wordt. Mijn vriend zwemt verderop een paar baantjes en op een gegeven moment komt hij op me af. Denkt hij. In plaats van mijn richting op te dobberen, zwemt hij doodleuk op mijn zus af: mij verbaasd, verontwaardigd, maar vooral grinnikend de rug toekerend.

Tja, dat is hem natuurlijk duur komen te staan. “Ik had mijn lenzen niet in!” protesteert hij dan altijd. Geen excuus: hij komt er niet mee weg. Het is het lot van het vriendje van een lid van een tweeling. Dé standaardvraag kan ik nu met smaak beantwoorden, waar hij op zijn beurt dan gelukkig weer om kan grinniken.

Run, Forrest!

Dit jaar valt Hemelvaart samen met Bevrijdingsdag. We zijn met vrienden in Delft voor De Golden Ten. Het is fantastisch weer: ideaal voor een hardloopwedstrijd! Vier vrienden doen mee met de 5 km en een vriend en ik staan aan de kant foto’s te maken. Ze komen allemaal met een supergoede tijd binnen en ik ben trots op ze!

Bekijk bericht

Ja en de brug stond zeker ook open

Samen met een vriendin ben ik onderweg naar de bioscoop in Beverwijk. We hebben met een vriendin afgesproken die we daar zullen ontmoeten. Normaal kom ik nooit te laat voor de bioscoop, maar we hebben nu nog maar een kleine speling. “Toch gaan we het redden”, zeggen we nog tegen elkaar. Onze vriendin is er al en vraagt waar we blijven. “We zijn er bijna!” We parkeren de auto op het parkeerterrein achter het spoorlijntje. Er rijdt normaal nooit een goederentrein op dit kleine spoor. Als we echter zo’n 20 meter van de oversteek verwijderd zijn, begint het rode licht als een malle te knipperen. En ja hoor, daar komt een goederentrein aangesjokt. Tien wagons, twintig wagons, dertig wagons.. het is gewoon lachwekkend hoe ongelukkig de timing is. Vandaag kwam ik dus te laat voor de bioscoop. Onze vriendin kijkt ons ongelovig aan als we uitleggen dat we zonder die trein wel op tijd gekomen waren. Normaal gelooft mijn vriendin me altijd. Ook die reputatie ben ik helaas kwijt.

Even belangrijk doen

(2015) In de kerstvakantie ben ik in Nederland aan het werk. Ondanks dat ik nog maar 2 maanden weg ben, voelt het leuk en gezellig om weer even met de collega’s bij te kletsen. Om 10 uur is het pauze en ik sta bij de machine om thee te pakken. Op dat moment loopt er een collega binnen. “Hee Laura, ben jij ook weer in het land? Gezellig meid!” ze loopt op me af en strekt haar arm naar me uit. Ik buig me dan ook naar haar toe om haar drie zoenen te geven. Ze schiet in de lach: “oh, gaan we zoenen?! Ik wilde alleen maar even m’n handen drogen hoor, maar gezellig!” Na de ongemakkelijke en lachwekkende begroeting doe ik een stap opzij zodat ze inderdaad een papiertje uit de papierdispenser achter mij kan pakken.