“Aan het eind van de weg rechtsafslaan!!!” Gilt ze in mijn oor. Ik sla mijn handen gauw voor het schermpje, rondkijkend of iemand haar heeft horen blèren. Ik zit op het plein voor mijn huis, satellieten te zoeken voor mijn TomTom. Morgen gaan we met vriendinnen met de auto op vakantie en ik ben aan het checken of de kaart van Tsjechië op de TomTom staat. Overduidelijk. Ik zet haar gauw uit, voordat mensen straks verschrikt van koers afwijken door haar dwingende stem zo midden op het plein.
Vandaag is mijn laatste dag op Texel: vanavond ga ik weer richting huis. Ik voel me er een beetje sip bij: de vakantie hier op het fijne eiland is alweer bijna om. Toch leek deze week voor mijn gevoel wel lang te duren. Zo hebben we veel bezoek ontvangen en zijn we in elk dorpje wel even geweest: leuk!
De Slufter, een prachtig en uniek natuurgebied in het noorden van Texel, is altijd een ‘attractie’ geweest die op mijn lijstje is blijven staan. Tot vandaag. Rond elven schepen we in en rijden we richting de natuur. Daar aangekomen worstelen we ons door een vreemd hek bij de ingang en wandelen we de weidse weide-wereld in.
Met een vriendin zijn we vandaag op pad op Texel. Op de tandem zijn we naar Oudeschild geracet en daarna zijn we op het terras van restaurant Compagnie neergeploft. We bestellen allemaal wat lekkers en kijken naar het mooie uitzicht over de haven.
Dan ploffen er vier oudjes achter ons neer. Aan de dubbeldate op de elektrische fiets. Ze bestellen bier met bittergarnituur (ik kan niet om hun volume heen) en ze kwekken er vrolijk op los. Gezellig!
“We kunnen ook stoppen hoor!” zeg ik vriendelijk maar triomfantelijk tegen mijn zus, die nu samen met mij nog over is nadat ik haar vriend net failliet heb gemaakt. “Nee, nu gaan we door ook hoor!” zegt ze. Ze heeft nog wat honderdjes in haar hand en houdt moed. In de rondes die volgen, bouw ik hotels op de Kalverstraat en Leidsestraat, poets ik mijn hotels in Arnhem nog eens op en shop ik her en der nog wat leuke huisjes. Mijn positie is gunstig en ik heb er dan ook flink lol in!
[15 minuten en een pizza later]“We kunnen ook stoppen hoor!” imiteert mijn zus mij op haar beurt triomfantelijk, nadat ik op pijnlijke wijze afscheid heb genomen van mijn geliefde hotels. Stomme vrij parkeren. Stomme belasting waar ze steeds op kwam in plaats van mijn hotels. Stom zeg, zo’n mazzelspelletje. Haar vriend werpt me een veelbetekenende blik toe.
