De verjaardag (clichés #3)

Na Schiphol en het pretpark schrijf ik vandaag over de clichés van de verjaardag 😉

Je eigen verjaardag (als kind)

  • “Nog maar 10 nachtjes!” Dit zeg je tegen iedereen die het maar horen wil.
  • De tijdschriften van speelgoedwinkels zijn grondig doorspit en je hebt om elk cadeau dat je wilt hebben een cirkel gezet.
  • Je verlanglijstje is énorm!
  • Het is vet leuk om melkpakken te zien met daarop je verjaardag als houdbaarheidsdatum. (Guilty, dat vind ik nog steeds leuk). 
  • “Nog maar 4 nachtjes!!”
  • Je mag met mama mee de stad in om je verjaardagskleren uit te zoeken. Deze leg je al dagen van tevoren op je stoel klaar.
  • De avond voor je verjaardag help je druk mee met de traktaties die je morgen mee gaat nemen.
  • Wanneer je vervolgens gaat slapen, ga je met een zenuwachtig gevoel naar boven: wetende dat er morgen allemaal slingers zullen hangen.
  • “Pap, het is de laatste avond dat ik (vul hier willekeurige leeftijd onder de 10 in) jaar ben, morgen ben ik (vul hier de leeftijd + 1 in)!!!”
  • Wanneer je wakker wordt op je verjaardag, slaat je hart over en weet je het meteen: “vandaag is mijn verjaardag!”
  • (Special edition): je loopt naar je tweelingzus om dit gevoel te delen. We zijn jarig!!!
  • Ontbijt met taart en slagroom! (Op onze taart stond ook altijd onze leeftijd gebakken, het moment dat je echt denkt: “ja, ik ben 9!!!”)
  • Op school wordt er voor je gezongen terwijl je zo’n vet coole hoed op je hoofd hebt.
  • Trots trakteer je in de klas met zelfgemaakte pakketjes/snoepjes (thanks, mam!!).
  • Met twee klasgenootjes mag je de klassen rond om stickers bij leraren te verzamelen. VET LEUK vond ik dit. (Special edition: je tweelingzus loopt dan met twee andere klasgenootjes de school rond, soms kom je elkaar tegen. Met die coole hoed.)
  • Je mag kiezen wat je vanavond gaat eten.
  • Familie komt over de vloer met allemaal super coole cadeautjes die je graag wilde hebben.
  • Je mag heel veel taart, lekkers en snoep eten: het is feest!
  • Het allerleukste van alles is je kinderfeestje. Nog beter: slaapfeestje!
  • “Ik vertel nog niet wat we gaan doen, maar neem je zwemspullen mee.”
  • Feestzakjes voor je vriendjes en vriendinnetjes.
  • Je mag weer een kwartier later naar bed, want je bent een jaar ouder!
  • Je krijgt ook voortaan iets meer zakgeld! (Helaas moet je wel één extra sperzieboon eten).
  • Je verjaardag is de leukste dag van het jaar!
  • De dag erna is eigenlijk bijna net zo leuk: spelen met alle cadeaus!

Bekijk bericht

Wat aten we deze week? #14

Jeetje, ik heb welgeteld twee keer thuis gegeten deze week. Per dag heb ik erbij geschreven waar ik dan wél heb gegeten, maar ik kan in het vervolg beter opschrijven wanneer ik thuis heb gegeten, haha. Op donderdag at ik met mijn zus en vriend bij Kokusai in Amstelveen. Als je een sushi liefhebber bent en in een straal van 30 minuten van Amstelveen woont, is het écht de moeite waard om daar een keer te gaan eten. We hebben tegenwoordig heel wat sushi restaurants gehad, maar deze blijft mijn favoriet! Ze hebben 80 tafels (ik had het even nagevraagd afgelopen donderdag, als een échte journalist), inmiddels hebben we daar toch zeker wel zo’n tien tafels van gehad. Aanradertje!

Maandag – Rodekool stamppot. Gegeten bij mijn studie!

Dinsdag – Groenten en kip uit de oven met couscous

Woensdag – Mais, paprika, kip, een pittige saus met brood. Gegeten bij mijn ouders!

Donderdag – Sushi. Gegeten in een restaurant!

Vrijdag – Bbq. Gegeten bij de ouders van mijn vriend!

Zaterdag – Spaghetti bolognèse. Gegeten bij een vriendin!

Zondag – Asperges met ham, ei en hollandaise saus. Het recept voor de hollandaise saus kwam uit een kookboek: Vers! van Jeroen de Zeeuw. Dat kookboek hadden we ooit in Zwolle voor een eurootje gescoord bij een boekenmarkt in de grote kerk. Gisteravond voor het eerst gebruikt. Het smaakte goed!

Hoe veel dagen heb jij thuis gegeten deze week?

Bekijk bericht

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #4

Op Twitter kun je in 140 woorden een mini-anekdote kwijt. Vaak zijn deze berichtjes net te klein voor een volwaardige blogpost, maar samen vormen ze wel een leuk geheel! De afgelopen week Twitterden wij het volgende:

1. (20 mei) “Kijk, een religieus springkussen voor de kerk!” We kijken een paar sec zwijgend toe hoe het opgeblazen kruis heftig heen en weer deint.

2. (21 mei) Auto’s ‘sparen’ (tellen) die ook op de Afsluitdijk zijn geweest. Meest vieze voorruiten ooit!  #roadkill #vliegjesbegrafenis #ripmakkers 

3. (21 mei) “Huh, er zit een rare bobbel in mijn knieholte!” Vriend stroopt zijn broek op en tovert een sok tevoorschijn. “Die zit er al de hele dag!!”

4. (21 mei) Vanmiddag in Sneek: “zijn er helemaal geen winkels open op zondag?! – Jemig wat een randstadvraag.” #nietgewend #verwend 

Bekijk bericht

Never a dull book #1 – Weerwater

Weerwater – Renate Dorrestein

De flaptekst: De wereld vergaat. Op één stad na: Almere. Als de stofwolken zijn opgetrokken, blijken er nog maar een paar duizend inwoners over. Het zijn voornamelijk vrouwen, onder wie gastschrijfster Renate Dorrestein. De schaarse overlevende mannen zijn ontsnapte gevangenen.

Langzaam hervindt de ontredderde gemeenschap haar evenwicht. Maar na een paar jaar zijn er nog steeds geen kinderen geboren. Net als alle hoop op nieuw leven dreigt te vervliegen, is er plotsklaps een baby. De vondst stelt de bewoners voor een raadsel. Is er misschien toch nog leven buiten Almere? Of luidt deze gebeurtenis het begin van het einde in? En aan wie van alle hunkerende vrouwen zal baby Ally in de tussentijd worden toegewezen?

Het boek komt uit 2015. Ik leende hem bij de bibliotheek, maar hij is te koop voor €19,50.

 

Bekijk bericht

Haha, am I really doing this?

Het is eigenlijk helemaal niet handig dat ik deze blog nu ga schrijven. Ik weet namelijk nu al waar iedereen de komende tijd naar zal kijken 😉

(…)

Afgelopen week liep ik rond in de drogisterij om wat make-up te halen. Op het gebied van make-up ben ik niet zo heel inspirerend, ik koop eigenlijk altijd een beetje hetzelfde. Zo wilde ik bijvoorbeeld alleen mijn ‘wenkbrauwkit’ kopen, omdat ik de vorige net iets te hard op de grond heb laten kletteren. De actie ‘1+1 gratis’ is dan bij mij direct een dingetje. Koop ik twee van die wenkbrauwkits? Nah, de kans dat ik hem weer laat vallen is niet zo groot. Ik besluit iets anders te kopen.

Tien minuten later sta ik met een ingehouden lach bij de toonbank. Ik reken mijn spullen af en ga weer terug naar huis. Daar aangekomen haal ik de wenkbrauwkit eruit en houd ik het andere product nog dágen in het tasje. Until tonight.

Lachend pak ik het potje er weer bij. Hoezo heb ik dit nou weer gekocht? Ik koop dit nóóit! Ik besluit om eerst te douchen voordat ik het ga gebruiken.

Na mijn douchebeurt gaat het ongeveer zo:

* ik leg een washand op de keukentafel.

* ik draai de dop van het flesje.

* ik leg mijn enorme maat 42 op de washand.

* ik begin aan mijn grote teen.

Ja, ik heb vanavond mijn nagels gelakt. Ik ben daar dus echt niet goed in. Die washand hè… die heb ik echt nodig. Zo doop ik standaard het kwastje te diep in het potje. Ik werk met tegenlicht. Mijn tenen doen spastische dansjes. De buurnagels worden al gelakt, voordat ik ze nog maar een blik waardig heb gegund. Ik ben zo iemand die binnen 30 seconden klaar is. Vervolgens heel voorzichtig door het huis lopen en overal toch tegen aanstoten.

Gesprekjes met vriendinnen gingen altijd als volgt: “Lau, wil jij mijn nagels lakken? – eh, nee. Ik denk dat je met links nog beter je eigen hand kunt doen!”

Nagels lakken? Ik houd er niet van. Ik heb er geen aanleg en geen geduld voor 😉 Niet voor niets speelde ik vroeger in toneelstukjes altijd de man.

Bekijk bericht