OVail

Mijn zus en ik zijn allebei net klaar met werken en we meeten elkaar op Zaandam, waar mijn zus met de auto op me staat te wachten. Vanavond gaan we gezellig bij een vriendin in Amsterdam eten. Omdat we geen zin hebben om door de binnenstad te rijden en twintig euro per minuut te betalen, besluiten we om de auto op de P+R van Sloterdijk te parkeren. Nadat we de parkeermeter betaald hebben, lopen we het perron op en stappen de dichtstbijzijnde trein naar Amsterdam Centraal in.

Daar aangekomen lopen we richting de metro: om bij onze vriendin te komen moeten we een paar haltes reizen. “Jij weet waar we moeten uitstappen, hè?” vraagt mijn zus. We stappen de metro in en we kijken op het bord. “Ja, bij die halte moeten we er straks uit!” Ondertussen pak ik mijn telefoon en stuur ik een berichtje naar onze vriendin dat we in de metro zitten en dat ze ons zo kan verwachten.

Wanneer we even later bij de halte aangekomen zijn, stappen we uit en komen we op het perron. “Wacht eens even… dit is niet de goede halte! Normaal moeten we links uitstappen, niet rechts! We moeten de volgende halte hebben!” We kijken elkaar aan en draaien ons om om weer in te stappen. Op dat moment gaan de deuren echter net dicht, waardoor wij heel knullig proberen onze arm door de deuropening te wurmen. Tevergeefs. Awkward. De metro rijdt weg en een beetje beteuterd kijken we hem na.

Dan zie ik ineens het licht. “Onee wacht! We moeten de tweede halte hebben. We zijn een halte te ver uitgestapt.” Giechelend lopen we richting de roltrap. Vet handig dit. Op zich zouden we natuurlijk die halte terug kunnen lopen, maar op de een of andere manier loodsen onze benen ons naar het perron aan de overkant. We stappen de metro in en zoeven weer terug naar de vorige halte.

Veel later dan zou moeten komen we even later heel onschuldig bij onze vriendin aan, die direct in de gaten heeft dat er onderweg iets niet helemaal soepel verlopen is. Foutje 😉 De avond is ontzettend gezellig: ze heeft heerlijk voor ons gekookt en we hebben gezellig bijgekletst. Snel maar weer doen, om de route niet wéér te vergeten!

Volg:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge