(2015) Bepakt en bezakt ben ik in september op weg naar Duinkerke, waar mijn nieuwe avontuur eindelijk gaat beginnen. Sinds januari weet ik nu dat ik die kant op ga en nu is het dan eindelijk zo ver! Ik rij inmiddels in West-Vlaanderen en ik moet nog zo’n 30 km. Achter mij ligt een enorme stapel met dozen, wat er echt belachelijk uit moet zien voor de andere autobestuurders. Sowieso valt mijn auto natuurlijk wel op, met mijn Nederlandse nummerbord op de snelweg richting het niet zo héél populaire Noord-Frankrijk. Mijn auto heb ik nu sinds de zomer en ik ben er ontzettend blij mee! Het is een automaat en voor een auto uit 1995 rijdt hij echt heerlijk! Ik heb er nog geen omkijken naar gehad en er is tot nu toe nog niets mee aan de h… hee, wat zit die vrachtwagen nou te seinen? Nou ja, hij reed vast over een drempel ofzo. Hij seint nog een keer. Ik ben de enige auto die nu bij hem in de buurt rijdt, dus hij moet het wel tegen mij hebben. Wat bedóélt hij? Hij seint hij nog een keer. Mijn hartslag gaat wat sneller tekeer. Er is toch niks met mijn auto aan de hand? Ik heb mijn Hiyundai helemaal volgepropt, maar dat kan toch geen kwaad? Hij is net uit de keuring! Er komt toch geen rook uit mijn uitlaat? De vragen schieten door mijn hoofd en mijn hart gaat steeds sneller tekeer.
Na de vrachtwagen nog drie keer te hebben zien seinen, begin ik echt een beetje ongerust te worden. Ik schuif op naar de linkerbaan en verminder van snelheid, zodat ik op gelijke hoogte met de vrachtwagen kom te rijden. Ik kijk hem met een beetje ongeruste ogen aan en de chauffeur wappert met zijn handen. Vreemd, wat betekent dát nou weer?! Het gewapper ziet er stiekem best grappig uit, maar vanwege de situatie kan ik er niet om lachen. Ik ga weer voor hem rijden en hij gaat weer tekeer met zijn lichten. Voor de zekerheid neem ik de eerstvolgende afslag, omdat ik met eigen ogen wil zien hoe verlept mijn auto er uit zal zien. De vrachtwagen knippert met zijn richtingaanwijzer en volgt me richting de afslag. Ik heb direct een noodplan in mijn hoofd voor als het een enge Belg blijkt te zijn.
Ik parkeer mijn auto op de parkeergarage van het benzinestation en ik loop een rondje om mijn auto. Er is niets te zien. De chauffeur stapt uit en lacht vriendelijk naar me. Het is geen enge Belg. “Hallo meneer, is er misschien iets met mijn auto aan de hand?” De chauffeur lacht en antwoordt dat mijn auto er zeer proper uitziet. Ik vraag hem waarom hij dan als een malle aan het seinen was. “Och, ja, ik verveelde me een beetje en ik vind het nou zo leuk om híér een Nederlander te zien!” Ik krijg bijna een hartaanval omdat een chauffeur zich verveelt. “Ik heb zelf ook in Nederland gewerkt, als hoefsmid! Niet voor paarden hoor, maar voor koeien. Prachtige poten hebben die beesten!” Ik ontdooi een beetje en vind hem toch wel grappig met zijn enthousiaste stem. We praten een tijdje en hij wenst me veel succes met mijn verhuizing. Ik start mijn auto en ik moet lachen om mijn naïviteit.
