“Ik hoef geen bonnetje hoor.” Mijn vriend kijkt vriendelijk naar de caissière bij de Praxis (kind aan huis sinds onze verhuizing) en ze wenst ons een prettig weekend.
(Het uur voor de Praxis): “nee hè, ik kom een plint te kort voor deze hoek.” Samen met een vriend van hem heeft mijn vriend de stoffige, kale zolderkamer omgetoverd tot frisse werkkamer. De muren zijn behangen en geschilderd, de schrootjes zijn witgemaakt en er ligt nieuw laminaat in. De plint maakt het helemaal af, alleen nog even een nieuwe halen.
(Het uur na de Praxis): “ik hoef geen bonnetje hoor,” imiteer ik mijn vriend lachend. Mijn vriend heeft de verkeerde plint meegenomen en houdt hem nu bedenkelijk naast de oorspronkelijke kleur. “Nou ja, het staat best geinig bij elkaar. Niemand die het doorheeft! – Precies, leggen maar die hap. Niemand die er ooit achter zal komen. Ik schrijf er trouwens wel een blog over, goed? ;)”
Stout blogmeisje! Weet de hele wereld dat jullie op zolder een afwijkend stukje plint hebben liggen vanwege het geen bonnetje, geen omruil.
Nu komt heel jullie familie-vriendenkring natuurlijk naarstig naar jullie toe om het anders gekleurde stuk plint te bekijken…(maar krijg je wie weet weer nieuwe blogstof, hi hi)
Haha, het lot van de vriend van een blogger 😛 En het heeft ook wel weer wat, toch, een paar kleine imperfecties in huis? 😉
Romy schrijft over.. Méér lezen | 5x waarom ik vaker wil gaan lezen!
Leuke anekdote haha.
Voor de volgende keer, beter teveel dan te weinig.