• 

Dat gezícht van hem, haha!

Ik ben met een collega aan het kletsen over vakanties en reizen die we al gemaakt hebben. Er komt van alles voorbij en ook de legendarische anekdote van Daan (ring vergeten op IJsland) mag niet ontbreken in deze reeks.

Heerlijk wat dit verhaal qua associaties oproept, want ze vertelde het volgende:

“Mijn man heeft alles graag onder controle en checkt dingen regelmatig. Toen we een keer naar een Grieks eiland waren geweest, had hij onze tickets op zijn telefoon opgeslagen. Helemaal prima. Toen we in de rij van de incheckbalie stonden, haalde hij ‘zijn telefoon’ tevoorschijn. Tenminste… dat dacht hij. In plaats daarvan toverde hij de afstandsbediening van de hoteltelevisie tevoorschijn, hahahaha! Gelukkig bleek zijn telefoon nog in een tas te zitten, maar ik zal zijn gezichtsuitdrukking nooit vergeten. 😉

De vrouw van het hotel was trouwens niet amused, want we hebben de afstandbediening pas in Nederland weer opgestuurd.”

Mijn échte voornaam?

Een paar leerlingen zijn onderling hun vakken aan het bespreken. Op een gegeven moment hebben ze het over het vak Frans. “Ja, en dan heten sommige mensen ook nog Frans, grappig hoor.” Ik kan het niet laten om een opmerking te maken. “Mijn voornaam is eigenlijk ook wiskunde, maar die heb ik toch maar laten veranderen.” Dat gezicht van die leerlingen is echt góud waard. “Echt?!” Nee jongens, nee. Wiskunde is niet mijn voornaam. En dat hoef ik ook niet, hahaha.

Never dull tweets

– Als je met “hoi meneer” wordt aangesproken voelt dat toch een beetje gek. Ik draag vandaag een jurk waarin je best goed ziet dat er een buikje aan het groeien is. #leerlingversprakzich

– Aaah, er staan maten op. #nieuwmondkapje #veulteklein #pushupwangen

– “Heb jij een scheet gelaten?!” Ik vraag dit altijd wanneer het (buiten) stinkt. We rijden langs een landbouwbedrijf en ik heb ineens een déjà-vu: ik vraag dit hier altijd. Ik fantaseer meteen dat dit de plek moet zijn waar de meeste ruzie tussen echtparen ontstaat, haha.

– Ik droomde vannacht dat mijn leerlingen een toets moesten maken. “Jullie mogen de antwoorden wel in het Japans schrijven hoor, als dat makkelijker is!” Tijdens het nakijken besefte ik hoe moeilijk ik het mezelf had gemaakt. #konnatuurlijkgeenJapans

– We hebben zojuist karaoke gedaan op “De herdertjes lagen bij nachte”. Kan dit, op 7 oktober? 😉

– Een speculaasje is eigenlijk gewoon één grote pepernoot. En aangezien je er daar 100 van weg eet, mag je ook best meerdere speculaasjes eten. #nomnom #feestmaandenkomeneraan

– Ik heb een banaan gebakken en dat door m’n Griekse yoghurt geschept. Heerlijk toetje! Wel een beetje jammer dat er nog wat oregano aan de roerspatel zat die ik in de pan gebruikte, waardoor het ineens een hartig hapje werd. #iew

– Franse McDonald’s: één vegetarische snack (geitenkaas wrap) en daar plakken ze een “Poulet” sticker op. Bij navraag bleek dit de normale gang van zaken te zijn. Fransen.. 😉

– Ik had gedroomd dat ik ballerinakunsten ging uitvoeren op een rekstok aan een wolkenkrabber, zonder bescherming. Het verbaast me hoe rustig ik wakker werd net.

Reflex oefeningen

Inmiddels ben ik ruim 19 weken zwanger, de tijd gaat snel! Elke week krijg ik in mijn mail een update over wat er die week verandert voor de baby. Net op het moment dat ik lees: “vanaf nu werkt het gehoor van je baby, er luistert dus altijd iemand met je mee” gaat bij ons het brandalarm af. Goh, lekker geluidje om je leven mee te beginnen, hihi. Omdat er bij ons verbouwd wordt, was er waarschijnlijk te veel stof in de lucht bij de stukadoors. Geen brand dus gelukkig :-).

Grappig feitje: in een serie die we kijken ging die avond ook het brandalarm af. Thomas z’n reflexen zijn getraind, want hij sprong direct op om hem weer uit te zetten. Was deze keer niet nodig, hihi.

“CUT! Je kauwt te snel.”

Al sinds ik mij kan herinneren, ben ik gefascineerd door etende acteurs. Scènes waarbij er wel twee minuten gedaan wordt om een stukje appel weg te kauwen. De malende wangen die na 20 seconden (hoezo zo lang?!) even pauzeren om even iets te vertellen, om vervolgens weer vrolijk verder te kauwen. Of nog erger: tijdens het praten net doen alsof je nog aan het kauwen bent, terwijl je zelf al tien happen verder zou zijn. Staat dit in het script? Of is dat de voorwaarde van acteur zijn? “Graag geen hap-slik-weg, dat doe je thuis maar.”

Toen ik van het weekend met Daan naar Harry Potter en de gevangene van Azkaban keek, heb ik heel erg moeten lachen om een scène waarbij Harry een stukje eten (chocola volgens mij!!!) voor zijn mond liet zweven. (Voor de kenners:) hij zag op de Sluipwegwijzer de naam van Peter Pippeling verschijnen, dat kan natuurlijk niet. Uit verbazing eet je je stukje chocola natuurlijk niet op en laat je hem lekker voor je mond zweven.

Echt nóóit zou ik een stukje eten niet opeten omdat ik ergens verbaasd over ben. Ik kan toevallig vet goed verbaasd kauwen. Wenkbrauwen omhoog en gaan. Slechts enkele seconden en dan slik ik het door.

Fascinerend, echt fascinerend.

Loeien op dierendag

Op 4 oktober is het dierendag. Wanneer ik op Facebook en Instagram alleen maar foto’s zie van dieren die in de watten worden gelegd, voel ik me met de minuut schuldiger tegenover Dirk en Rover. Vandaag staat er namelijk een bezoekje aan de dierenarts gepland. Geen heftige afspraak, ze krijgen een vaccinatie tegen de niesziekte. Wel maak ik me een beetje zorgen om Rover, die is de laatste tijd een stuk zwaarder geworden.

Nou.. schuldig hoef ik me niet te voelen: het is mega druk bij de dierenarts, haha! De reis ernaartoe was beregezellig: Dirk heeft de longen in zijn lijf ‘gezongen’. Rover was gelukkig wel stil, twee van die loeiers had ik wat heftig gevonden in de auto. Leuk detail: ook Laura heeft vlak na ons een afspraak bij de dierenarts voor James en Darcy (op dierendag, foei). Het is de eerste keer dat Dirk, Rover, James en Darcy in één ruimte zijn.  

Wanneer ik de katten op de behandeltafel zet, worden ze even onderzocht. En ja hoor, wat ik al dacht: Rover is sinds de vorige keer een stuk aangekomen. Dirk is wel keurig op gewicht. Goh. En zo voel ik me nog een klein beetje extra schuldig wanneer ik óp dierendag de brokjes zorgvuldig afweeg. Laat het loeien maar weer beginnen ;-).

Ik had deze blog misschien beter niet kunnen schrijven, wat vind jij?

De A is van ah oh.. ik heb een

Blogdip, dat is met de B

De C is van crap, dat is wat jij nu vast van de blog vindt.

Downton Abbey, die wilde ik per se op de D

En daarna had ik geen Eisen meer.

Fluitend blog ik zo door dit abc

Genoeg nu, wat vind jij?

Haha dit kan echt niet.

Ik hoop dat ik er mee wegkom, zeker na zo’n leuke blog van gisteren van Dor.

Ja, zij wel.

Kusjes van

Laura

Maar op zich ben ik al bij de M

Nog maar een paar letters,

Och.. vanaf hier wordt het alfabet altijd

Pittig

Q, of toch

R?

Sjonge, ik vind die volgorde altijd

Takke moeilijk.

Uitermate moeilijk klinkt wat

Vriendelijker

Wat een flop

Xxx

You agree?

Zo dan maar. Trusten en sorry hahaha!