Laura schreef vorige week heel leuk over mom brains, maar ze was mooi nog een onderdeel vergeten te vertellen, haha!

Zo gingen we dus op babydate bij een vriendin wiens kindje eigenlijk helemaal niet thuis zou zijn. Gelukkig was het toen gelukt om de opvangdag te verplaatsen. Wat iets minder goed gelukt was? Het parkeren in Amsterdam. Althans, het parkeren ging eigenlijk top: perfect voor de deur! Het kopen van een parkeerkaartje ging daarentegen iets minder. Compléét vergeten, haha! Nu maar hopen dat de boete ons bespaard blijft ;-).

Marthe wordt steeds ouder (vandaag alweer 8 maanden!) en gebruikt dan ook steeds meer speelgoed. Een aantal speeltjes piepen of rammelen, maar er is ook één topper (voor Marthe dan, haha) die een paar liedjes afspeelt. Old macdonald had a farm – Mieke heeft een lammetje – If you’re happy and you know it clap your hands – en een onbekende! Op het laatste deuntje verzinnen we zelf altijd de tekst, goed voor onze improvisatie skills, haha.

Laura en Aukje zijn vandaag bij ons en Marthe en Aukje liggen allebei op het speelkleed. Zo leuk om te zien dat ze nu écht contact maken met elkaar. Marthe vindt Aukjes haar erg leuk om aan te trekken, dus we houden de dames goed in de gaten. Het speelgoed met de muziekjes is een mooie afleiding voor Marthe. Wanneer Marthe aan het koord trekt waardoor het muziekje begint te spelen, horen we dat de batterij er bíjna klaar mee is. De liedjes gaan steeds langzamer en midden in Mieke heeft een lammetje stopt hij ermee. “Ohhh, heeeerlijk.” Ik vertel aan Laura dat dit de laatste paar dagen al zo is, maar dat het nu dus echt even klaar is. “Ik denk niet dat ik de batterij ga vervangen, haha!” Ik heb de zin nog niet uitgesproken, of If you’re happy and you know it clap your hands komt weer langzaam voorbij. Ik klap dus maar even niet in mijn handen ;-).

We zijn inmiddels al op veel plekken binnen Nederland op vakantie geweest, dus het leek ons leuk om naar het buitenland te gaan. We zitten bijna altijd in een huisje van Airbnb, dat vinden we fijner dan een hotel. Zéker met baby! Zonder baby hadden we wat minder eisen aan onze vakantiewoning, maar nu is het toch wel fijn om bijvoorbeeld een plek te hebben voor het campingbedje. En dat je niet te veel trappen op hoeft te sjouwen met de kinderwagen, etc. Toen we er bij het zoeken naar een leuke plek niet helemaal uitkwamen, besloten we dan ook om naar precies dezelfde plek te gaan als Laura, Daan en Aukje. Perfect! Een paar dagen nadat zij weer thuiskomen, zouden wij hier vertrekken. En het mooie is nog: we kunnen nog annuleren terwijl zij daar al zitten, haha! Al snel bleek dat dat absoluut niet nodig was, het was een topwoning op een mooie locatie. Ideaal!

Terwijl Laura op de blog uitgebreid verslag deed van hun vakantie, konden wij dat direct toepassen op onze uitjes.

We vertrokken op zaterdag rond lunchtijd, omdat we thuis nog alles moesten inpakken en Marthe eerst hier wilden laten slapen. Ook hebben we het fruithapje nog thuis gegeven. De heenreis ging super goed, Marthe vond het ook allemaal wel prima. Pas de laatste 20 minuten moesten we wat fanatieker liedjes met haar zingen, hihi. We werden vriendelijk ontvangen door de eigenaresse, die ons rondleidde in het huis. Het kwam ons door de foto’s al héél bekend voor. Terwijl Thomas wat boodschapjes haalde (bij ons was de supermarkt wél open), zorgde ik voor Marthe en pakte ik de eerste spullen alvast uit.

Op zondag hebben we in de ochtend een wandeling gemaakt vanuit het huis. We skipten de church of fear (brrr), maar genoten van de mooie natuur en het bos. In de middag gingen we naar het mooie plaatsje Nassau, waar we een ijs’je’ hebben gehaald. Het viel ons op dat er mega veel ijswinkels te vinden zijn in deze streek!

Op maandag hebben we in de ochtend weer gewandeld en zijn we in de middag naar Limburg an der lahn gegaan – op aanraden van de boekjes en Laura en Daan. Bij de ochtendwandeling zouden we naar een ruïne lopen. Waar we hier in Nederland best wel verwend zijn met allerlei ‘paaltjesroutes’, gebruikten we nu google Maps om de route te vinden. “Bestemming bereikt.” Huh? Haha! We moesten best wel lachen toen we bij een kaal grasveldje waren beland. Geen ruïne te zien. Het was inmiddels best wel warm en we hadden er best een tochtje door de bergen op zitten. Ik was dan ook even bang dat we nog een heel stuk verder moesten lopen, maar gelukkig zagen we de ruïne achter de bomen. Na de middagslaap vertrokken we naar Limburg an der lahn, een heel mooi plekje met typische huisjes. Ik blijf het altijd wonderlijk vinden dat de wereld er op een paar uur rijden zó anders uit kan zien dan thuis.

Op dinsdag zijn we na de ochtendslaap naar Koblenz gereden, drie kwartier langs alle haarspeldbochten. Ik merk dat ik autorijden sinds de zwangerschap al minder fijn vind (ineens zie ik óveral gevaar, haha. Ik hoop dat dit op den duur minder wordt), maar met deze bochten ben ik helemaal blij dat Thomas rijdt. Het is een grote stad, zeker vergeleken met de gehuchtjes waar we nu steeds doorheen gereden zijn.

Op woensdag zijn we weer naar huis gereden, we deden er door wat files wat langer over dan de heenweg. Geen punt voor ons en voor Marthe, de vrolijkste baby die er is 😊. We hebben weer genoten!

Op 4 oktober is het dierendag en we proberen er altijd aan te denken. Meestal is dat in de vorm van een extra aai of snoepje, maar toch! Nu Marthe er is, moeten we onze aandacht wat meer verdelen. De katten hebben dit ongetwijfeld ook gemerkt, maar ze lijken prima tevreden met de situatie. Zo vinden ze het bijvoorbeeld geen probleem om overdag op het extra verschoningskussen te slapen. Waar we eerst dachten dat dit handig was, voor bijvoorbeeld in de badkamer na het douchen/badderen, hebben we ons er nu maar bij neergelegd dat dit (inmiddels zeer harige) kussen voor de katten is. Hij ligt in de werkkamer, dus Marthe heeft hier verder geen last van.

’s Nachts slapen de katten altijd beneden. Als we in de ochtend boven aan het rommelen zijn (Marthe eten geven, alvast naar de badkamer etc.), dan horen we de katten beneden altijd al miauwen. Zo ook vanmorgen. “Dirk, jezus, we komen zo écht wel hoor!” Hij is al tien minuten bezig om onze aandacht te trekken en het begint een beetje irritant te worden. Voor wie Dirk niet kent (haha, bijna iedereen?): hij kan erg hard miauwen.

Ik voel me bijna ‘schuldig’ dat dit mijn eerste begroeting naar Dirk is op dierendag. Ik probeer dan ook heel erg mijn best te doen om daarna Rover heel vrolijk te begroeten, terwijl ik ondertussen met een schuin oog naar de kattenbak kijk waar hij vóór gepoept heeft. Klasse.

Naar aanleiding van een verhaal van Thomas :-).

Vandaag ga ik met een collega lunchen en dat doen we in een ander gedeelte van het gebouw. Mijn collega loopt vrij snel en we zijn druk in gesprek, waardoor ik nooit goed oplet hoe we lopen. Goed om erbij te vermelden: we lunchen hier wekelijks ;-). We nemen een ‘sluiproute’ waardoor we via een brug naar de overkant van de weg komen. Hierdoor hoeven we niet naar buiten én zijn we sneller.

Nadat we klaar zijn met lunchen, neemt mijn collega een andere route terug omdat hij naar een andere afspraak moet. Prima, dan ga ik zelf gewoon terug naar mijn werkplek. Op de een of andere manier lijkt de terugweg totaal anders dan de heenweg, hahaha. Ik probeer een paar gangen en trappen en kom dan uit bij een deur waarop staat: “verboden te openen”. Goh, spannend.

Na een zoektocht van 5 minuten besluit ik om toch maar buitenom te lopen. Wanneer ik weer terug ben bij mijn werkplek, zie ik dat mijn collega met wie ik ging lunchen alweer achter zijn bureau zit, haha! “Kon je het vinden?” Vraagt hij grappend.