Op maandag en dinsdag ben ik altijd vrij, heerlijk. Ik geniet er enorm van om zo veel dagen samen met Marthe te zijn! Omdat Laura nog steeds verlof heeft, zien we elkaar vaak op (één van) deze dagen. Logistiek is dat nog wel eens een uitdaging, vooral als Thomas onze auto mee heeft naar werk. Meestal komen we er wel uit, omdat Laura en Daan twee auto’s hebben. Daarnaast is het ook een prima afstand om te wandelen!

“Ik ga nu van huis!” Ik heb Marthe in de draagzak gedaan en pak het onderstel van de kinderwagen waar ik de maxi cosi op heb gezet. We gaan straks met de auto weg, waardoor ik dus beter de maxi cosi mee kan nemen in plaats van de kinderwagen. De draagzak is bijna altijd een succes voor een dutje, dus vandaar deze combi. Het fijne van deze constructie is ook dat ik al mijn spullen aan de kinderwagen kan hangen. Als ik alleen de draagzak mee zou hebben, zou ik de tassen ook zelf moeten tillen, haha.

Een andere leuke bijkomstigheid is de reactie van mensen als ze met een vertederde blik in de wagen kijken. “Lief dekentje he?” hoor ik mezelf tegen een voorbijganger zeggen, die ook eerst naar de legen wagen kijkt en daarna pas naar de draagzak. Pas nu valt het op hoe veel mensen eigenlijk altijd naar je baby kijken ;-).

Laura en Daan hebben een zak aan de box hangen waar allerlei speelgoed in past (zie de foto hierboven). Ik vond het zeer inspirerend en heb daarom op Vinted gezocht naar iets vergelijkbaars. Al snel vond ik een hele leuke.

”Hmm, het is wel een kleine verpakking hè?” Laura is toevallig bij ons wanneer ik het pakketje openmaak. We krijgen allebei direct de slappe lach als ik de boxzak eruit haal. Zie de foto hieronder. Hahahahahaha!

Er passen echt maximaal drie speeltjes in. Maar schattig is ie wel! ;-). Op de foto lijkt hij trouwens wat indrukwekkender dan hij is. Precies de reden waarom ik hier ben “ingetrapt”. De afmetingen stonden overigens gewoon bij de advertentie hoor, haha. Toch ben ik er blij mee!

Ik vind het heerlijk om naar buiten te gaan en een stukje te wandelen. Binnen twee minuten van huis ben je in het park waar het mooi groen is. Nu Marthe er is, vergt het iets meer planning, maar dat is verder geen probleem. Toch vind ik het ook fijn om te weten dat er ooit weer een tijd komt dat we samen na 19.00 buiten kunnen wandelen, zonder dat we daar een oppas voor nodig hebben!

Marthe heeft haar eerste slaapje gedaan en nadat ze heeft gegeten, gaan we samen naar buiten. Op weg naar het park komen we langs een andere straat met een smalle stoep. Er loopt een vrouw met een kinderwagen onze kant op. Op de stoep staan ook nog een aantal auto’s geparkeerd, dus ik besluit om even van de stoep af te gaan. Omdat er een paar busjes staan geparkeerd, is het zicht niet zo duidelijk. We moeten dan ook heel hard lachen als we op straat bijna tegen elkaar aan botsen, niet wetende dat we allebei “wel even aan de kant gingen.” Ik stem voor kinderwagens met knipperlicht!

Laura schreef vorige week heel leuk over mom brains, maar ze was mooi nog een onderdeel vergeten te vertellen, haha!

Zo gingen we dus op babydate bij een vriendin wiens kindje eigenlijk helemaal niet thuis zou zijn. Gelukkig was het toen gelukt om de opvangdag te verplaatsen. Wat iets minder goed gelukt was? Het parkeren in Amsterdam. Althans, het parkeren ging eigenlijk top: perfect voor de deur! Het kopen van een parkeerkaartje ging daarentegen iets minder. Compléét vergeten, haha! Nu maar hopen dat de boete ons bespaard blijft ;-).

Marthe wordt steeds ouder (vandaag alweer 8 maanden!) en gebruikt dan ook steeds meer speelgoed. Een aantal speeltjes piepen of rammelen, maar er is ook één topper (voor Marthe dan, haha) die een paar liedjes afspeelt. Old macdonald had a farm – Mieke heeft een lammetje – If you’re happy and you know it clap your hands – en een onbekende! Op het laatste deuntje verzinnen we zelf altijd de tekst, goed voor onze improvisatie skills, haha.

Laura en Aukje zijn vandaag bij ons en Marthe en Aukje liggen allebei op het speelkleed. Zo leuk om te zien dat ze nu écht contact maken met elkaar. Marthe vindt Aukjes haar erg leuk om aan te trekken, dus we houden de dames goed in de gaten. Het speelgoed met de muziekjes is een mooie afleiding voor Marthe. Wanneer Marthe aan het koord trekt waardoor het muziekje begint te spelen, horen we dat de batterij er bíjna klaar mee is. De liedjes gaan steeds langzamer en midden in Mieke heeft een lammetje stopt hij ermee. “Ohhh, heeeerlijk.” Ik vertel aan Laura dat dit de laatste paar dagen al zo is, maar dat het nu dus echt even klaar is. “Ik denk niet dat ik de batterij ga vervangen, haha!” Ik heb de zin nog niet uitgesproken, of If you’re happy and you know it clap your hands komt weer langzaam voorbij. Ik klap dus maar even niet in mijn handen ;-).