“Wil jij de kliko aan de weg zetten? Ik heb er geen tijd meer voor.” Normaal gesproken regelt Thomas altijd de kliko’s (top!), dus nu kan ik het inderdaad wel even doen.

Bij ons in de straat worden de kliko’s “voor” onze deur verzameld. Onze auto staat daar nog geparkeerd, dus ook die moet ik even wegzetten. Helaas heeft het gevroren, dus ik moet er eerst voor zorgen dat ik wat kan zien. 

Na een aantal minuutjes kan ik weer door de ramen kijken en sta ik op het punt om de auto te verplaatsen. Ik rij een stukje achteruit en precies op dat moment parkeert een vrouw haar auto op de plek die ik in gedachten had. Grrr. Ik stap uit en leg uit dat ik op weg was naar die plek. Ze heeft de auto zo onhandig neergezet dat er precies niemand meer bijkan. Ik vraag haar vriendelijk of ze de auto wil aansluiten zodat ik er toch nog bij kan. Ze mompelt wat chagrijnig dat ze naar haar werk moet, maar verplaatst de auto gelukkig toch nog een stukje. 

Een vrolijk begin van de dag, haha.

“Zullen we deze doen?” Ik ben al een paar weken “op zoek” naar een kaarsenhouder en heb er  nu eentje gevonden die niet mega kitcherig of enorm is. 

Nadat ik heb betaald, lopen we met Marthe naar de supermarkt. Ik rijd de kinderwagen en Thomas haalt ondertussen een winkelwagentje. “Ik leg hem hier neer!” Ik leg de in papier ingepakte mini/kandelaar in de winkelwagen en ga vervolgens met Marthe een ander gangpad in. Thomas blijft met de winkelwagen nog even bij de groente en fruitafdeling.

Wanneer we even later weer thuis zijn, is de kandelaar nergens te bekennen. Thomas geeft aan dat hij niet wist dat hij in de winkelwagen lag en dat hij hem ook niet heeft zien liggen toen hij het wagentje terugzette. Balen!

De rest van de dag kan ik het niet laten om wat opmerkingen te maken. “Die kerstboom staat wel kaarsrecht hè?” En als antwoord op de opmerking dat het komende week gaat vriezen: “ideaal weer een om kaars te branden. Maar ja….” Zo flauw ;-).

Vandaag dus maar weer op zoek naar een nieuwe kandelaar, haha.

“Ik ben een puppy woef woef waf, ik hou veel van spelen.” Van Sinterklaas heeft Marthe een heel leuk geavanceerd loopkarretje gekregen. Nu Marthe nog niet loopt, kan ze hem toch al wel gebruiken, omdat het ‘activiteitenbord’ los kan van het karretje. Het apparaat heeft veel geluidjes, liedjes en educatieve spelletjes, heel erg leuk. Ook heeft hij een volumeknop én aan-uit knop, perfect hihi. Het enige jammere is dat mijn hoofd geen aan-uit knop heeft. Ik heb mezelf er al meerdere malen op betrapt dat ik hardop één van de liedjes zing, ook in de supermarkt, de Action of op werk. “Mijn telefoontje rinkelt, wie heb ik aan de lijn? Het is mijn vriendje die wil speeeelen, dat is fijn!” Terwijl ik dit nu opschrijf, heeft Marthe alweer drie keer gezorgd voor een half puppyliedje. “Ik ben een puppy woef wo… Ik ben een puppy woef woef waf, ik h… Ik ben e.. HALLO! HALLO!” Zodra er tijdens een ‘nummer’ ergens op geklikt wordt, wordt er direct wat anders afgespeeld. Marthe zou een goede DJ zijn, haha. Voor nu is het weer even tijd voor de uit knop. Ik ben benieuwd hoe ze hem gaat vinden als ze ermee kan lopen! 😊

Als je Thomas kent, weet je dat hij altijd heel vrolijk is. Ook zingen doet hij graag! Rond deze tijd zijn dat uiteraard voornamelijk sinterklaasliedjes. De songteksten zijn niet altijd helemaal kloppend, wat voor bijzondere teksten zorgt, haha! Mijn twee favorieten van deze week:

“Hij is voor oud en klein, oud en klein, oud en klein. Hij is voor oud en klein voorzien voorzien van marsepein.”

 “Zachtjes gaan de paardevoetjes, trippeltrappeltrippeltrap. Paardje draagt met speels gemak, Sinterklaasje op het dak

Nu al zin in de kerstliedjes ;-).

Op de één of andere manier is 19:00 echt een magische grens. Voor die tijd denk ik steeds: als Marthe slaapt, dan ga ik nog even …. (vul hier een willekeurig huishoudelijk klusje in). Als Marthe eenmaal slaapt, heb ik daar zó geen zin in, haha! Ik moet me er dan echt toe zetten, of ik verplaats het naar de volgende dag. Of de dag erna ;-).

Nu Marthe naast melk ook vaste voeding eet, is het rondom de tafel ook gezellig met kruimels en etensresten. Ik leg Marthe even op het kleed neer, zodat ik de tafel snel kan afruimen. Ze begint een beetje tegen te stribbelen – het is bijna bedtijd – maar ik besluit toch om heel snel even te stofzuigen. Marthe kijkt direct héél vrolijk zodra de stofzuiger aan gaat en ze volgt hem aandachtig. Goh! Ik stofzuig de hele woonkamer en gang en ben oprecht verbaasd dat dit kennelijk helemaal leuk is voor Marthe, haha. Morgen gaan we dit weer proberen ;-).