Neverdullmoments

Fascinerende snoepjes

Liever de blog beluisteren? Klik op de video onder de blog!

“Jullie kunnen deze zakjes snoep meekrijgen, maar het potje kauwgom kan helaas niet mee!” De cassière van de supermarkt legt geduldig aan de drie kinderen voor me in de rij uit dat ze niet genoeg geld mee hebben.” Oh, en als we nou één zakje snoep wegleggen, kan die dan wel mee?” De kinderen willen blijkbaar erg graag de kauwgom mee. “Nee, dat gaat niet lukken. Je kunt de zakjes snoep meenemen, of alleen het potje kauwgom.” De kinderen denken hard na, overleggen even en besluiten dan toch voor de zakjes snoep te gaan. “Krijgen we dan geld terug?!” De cassière knikt vrolijk. “Jazeker!” In elke uitgestoken hand begint ze muntjes te leggen en één voor één rennen ze vrolijk naar buiten.

“Goedemiddag.” De cassière groet me en begint mijn producten te scannen. Ik loop naar het einde van de band om mijn boodschappen in te pakken en zie dat er nog iets op de band ligt. Twee zakjes snoep. HAHA. Net op het moment dat ik naar buiten wil stappen om de kinderen te halen, komt er al eentje teruggerend met vuurrode wangen. Ik geef hem de zakjes en hij rent net zo hard weer terug naar buiten.

Twee minuten later zie ik de kinderen tevreden op hun snoepjes kauwen. Is het toch nog goed gekomen 😉

Liever de blog beluisteren? Klik hieronder op de video!

Wijze lessen in de auto

Liever de blog beluisteren? Klik op de video onder de blog!

Mijn vriend en ik besluiten een stukje te gaan rijden. We lopen naar de auto en ik realiseer me dat ik misschien beter mijn sjaal weer uit de kast had kunnen halen. Het is koud! Ik pak mijn telefoon erbij om op de weerapp te kijken of het de komende dagen ook zo fris blijft. Terwijl ik door de weersverwachtingen heen scroll, doe ik de deur van de auto open die ik net van het slot heb horen klikken. “Zullen we deze nemen?” vraagt mijn vriend droogjes. Hij staat twee meter verderop bij zijn auto. Oeps, de auto waar ik in wilde stappen is dan ook wel zilver, maar daar is ook alles mee gezegd. Foutje.

Tien minuten later zoeken we een plekje om te parkeren, omdat we lunch gaan halen bij de supermarkt. “Niet zo ver weg joh, er zijn een aantal plekken daar vlakbij de ingang!” Ik wijs om mijn verhaal te versterken. Mijn vriend ziet mijn ‘gemopper’ als een mooie kans om het plekje uit te zoeken dat het verst van de ingang vandaan is. Flauw hoor.

Vandaag was een zeer leerzame dag, volgende keer houd ik wijs mijn mond als we moeten parkeren ;-).

Liever de blog beluisteren? Klik hieronder op de video!

Geen gezicht, die pleister!

(2013) Het is eind juli en ik ben samen met drie vriendinnen op vakantie in Gran Canaria. Feesten, slapen, strand, jeepsafari, boodschappen doen, Thomas ontmoeten (!), zwemmen, lezen, eten, kletsen en genieten. Een greep uit de woorden die onze vakantie heel goed samenvat. Heerlijk!

Na een paar dagen genieten besluiten we om in plaats van naar het strand te gaan, weer eens af te koelen in het zwembad. Strand of zwembad, één van de betere dilemma’s in het leven. Niet lang nadat ik het water in geplonsd ben, stoot ik keihard mijn grote teen. Ik ga het water uit en bekijk de schade. “Ah nee! Wie heeft er pleisters mee?” Gelukkig is er altijd minimaal één vriendin die wél goed voorbereid op reis gaat die me een pleister kan geven.

“Zal je altijd zien.. heb ik nét mijn nagels gelakt, moet er weer een nagel crashen.” Beteuterd kijk ik naar mijn ingepakte teen. Vervolgens kijk ik naar de salontafel, daarna weer terug naar mijn teen. Wacht eens even… zou het werken?

En zo laat ik tien minuten later trots mijn gepimpte teen zien aan mijn vriendinnen, compleet met rode nagellak óp de pleister in de vorm van een nagel. Gevalletje patent aanvragen, als je het mij vraagt ;-).

Liever de blog beluisteren? Klik hieronder op de video!

Korreltje zout

Mijn vriend en ik lopen samen de supermarkt in. Zoals meestal het geval is, slaan we allebei een ander pad in zodat we sneller klaar zijn met het halen van de boodschappen. Mijn vriend loopt richting de groente- en fruitafdeling terwijl ik op jacht ga naar een nieuw potje zout. Ik had niet gedacht dat het vorige potje van bijna een kilo óóit op zou gaan, maar het is gelukt! Na twee minuten staren kies ik uiteindelijk voor een potje fijn zeezout met jodium. “Deze goed voor de komende drie jaar?” Ik wacht het antwoord van mijn vriend niet af. “Huh, moet je kijken, waarom zouden ze er nou een tomaat op getekend hebben?” Ik snap heus wel dat je tomaten in de salade kan doen en dat het dan lekker is met een beetje zout, maar ik vind een gekookt ei bijvoorbeeld logischer om als afbeelding op een potje zout te zetten. “Ik weet niet waarom ze voor een tomaat hebben gekozen, maar het had blijkbaar zo moeten zijn!” Hij laat me lachend  zijn buit zien.

En zo staan we bij de kassa, met op de band niets meer dan een potje zout en een emmertje met cherrytomaten. Marketing werkt echt.

Klunzige keukenprinses

Het is bijna etenstijd wanneer mijn vriend en ik thuiskomen van een -voor mijn doen best lange- fietstocht. We besluiten om nog heel even op het dakterras te gaan zitten voordat we gaan koken. “Biertje?” Mijn vriend antwoord dat hij liever spa rood heeft. Ook prima. Zelf pak ik een Apple Bandit (ik hou echt totaal niet van bier, tenzij er een lekker smaakje aan zit) en ga naar buiten.

Twintig minuten later gaan we weer naar binnen om toch maar aan het eten te beginnen. We spreken af dat mijn vriend de asperges, aardappelen en eieren klaarmaakt en dat ik de curry voor morgen alvast ga maken. Op maandag ben ik vrij laat thuis van mijn studie en dan is het heerlijk als het eten al klaar is.

“Ho!” Ik laat mijn snijplank vallen. Wanneer ik hem even af wil spoelen, bots ik tegen mijn vriend op. “Sorry!” Ik pak de aubergine uit de koelkast, snijd een deel van het kontje af en begin hem in kleine stukjes te snijden. Ook dat gaat niet erg soepel. Net op het moment dat mijn vriend de vaatwasser doet, schieten er 3 stukjes aubergine in het bestekbakje. “Oeps!” Ook tijdens het roeren in de pan vallen er nog wat stukjes op de grond.

Volgende keer moet ik op zo’n dag dat we weinig eten en veel bewegen misschien mijn drankje uitstellen tot ná het eten. Overigens ging het eten van mijn Magnum dan wel weer opvallend soepel. Prioriteiten….. 😉