Neverdullmoments

Business proposition

Vandaag ben ik bij een heuse gummaker, bezoek ik een apparaatreparateur en krijg ik korting op kerstverlichting bij de alleswinkel.

Op mijn knieën zit ik gehurkt bij een krijtbord met de tekst: “De zaak is open.” Mijn neefje van vijf heeft een rijke fantasie en hij doet goede zaken. Ook is hij flink galant: zo houdt hij de deur voor me open, geeft me advies over het kopen van de geschikte rode pen en als klap op de vuurpijl biedt hij me zegeltjes aan nadat ik heb kunnen betalen met mijn pinpas. Bijkomend voordeel: echt een dure zaak is het niet. Zo mag ik voor nul (!) euro een ruggenkrabber bij hem afrekenen. Da’s pas een klantvriendelijke winkelier!

Na een lange en vermoeiende werkdag sluit mijn neefje de winkel keurig af. Hij haalt de stroom eraf en draait de deur netjes op slot. Toch lukt het een boze boef om naar binnen te glippen. Zoekend naar de portemonnee, produceert de boef een heksenlachje en roept gemeen tegen de winkelier dat hij van hem gaat stelen. Mijn neefje houdt zijn handen omhoog, maakt een stopteken en komt met een fantastische oplossing:

“Heb je geld nodig, boef? Dan kom je toch bij mij werken!”

Roadtrip to Brabant

Voor de tweede keer druk ik op de onderste intercom. Het lampje gaat aan: nu zal het toch wel raak zijn? Opnieuw wacht ik ruim een minuut en ik knijp mijn ogen dicht tegen de zon. Het is heerlijk weer en het is dus helemaal niet vervelend om vandaag met de bedrijfsbus te toeren.

Voor mijn werk ben ik richting het zuiden afgereisd om wat producten af te leveren bij klanten. Mijn vorige lading heb ik netjes bezorgd bij klant één en ik doe nu een poging om met de tweede klant in contact te komen. Wil nog niet zo vlotten.

Bekijk bericht

But still

Vandaag was een luchtballon zó dichtbij, dat ik hem bijna kon aanraken!

Met wielen onder zn bips. Op de A27.

Lekker op pad

Vertederd kijk ik naar een bejaard echtpaar op de fiets. Allebei dragen ze een crèmekleurige broek en een groen met geel gestreepte polo. Zelfde merk fiets, matchende fietstas en al helemaal dezelfde stickers van de fietsenwinkel. Allebei een opgevouwen fleecedakentje achterop. Zeer aandoenlijk!

Toch klopt er iets niet, maar ik kan mijn vinger er niet op leggen. Ze zijn perfect gestyled, kunnen zó in een tijdschrift. Wat is het nou toch? Na ongeveer een kilometer achter ze te hebben gereden (alles voor de blog), zie ik het.

Haar fiets staat een tandje makkelijker. The husband ligt een half wiel op haar achter. Ineens heeft het iets ongemakkelijks, zo van die nét niet goed op elkaar afgestelde E-bikes.

Van horen zeggen

Er schijnt iemand te zijn geweest die satéprikkers in muffins heeft gestoken vóórdat ze de oven werden ingeschoven. Iemand anders heeft toen in het raampje van de oven gespiekt en de verkleurde antennes opgemerkt. In lachen uitgebarsten. Bloedserieuze verklaring gekregen: “ja, je moet toch kunnen zien of de muffins gaar zijn?! Dat staat hier hoor: prik met een satéprikker in het deeg en bepaal zo of ze klaar zijn in de oven.”