Daan slaat de WC-bril per ongeluk keihard dicht.

“SSSST, zachtjes!!”

Vervolgens laat ik mijn glazen potje nachtcrème keihard in het (lege) bad stuiteren.

Mama snuift ietwat dromerig: “Mmm, wat ruik je heerlijk naar Zwitsal!”

…

“Oooooooo nééé!”

Men neme een open zak talkpoeder.

Men neme een nieuwsgierige baby.

Achteraf gezien was dit een fantastische kerstkaartfoto geweest, hihi.

Lieve lezer van de blog (eens kijken of we die nog hebben… :-))

Het is alweer een tijd geleden dat we iets op de blog gepost hebben, de laatste maanden heeft ons leven op z’n kop gestaan!

Voor mij persoonlijk viel het overlijden van papa zo goed als samen met het einde van mijn zwangerschapsverlof. Het weer aan het werk moeten vond ik sowieso al best weer een grote gebeurtenis. Dit, in combinatie met verdriet en rouw, werd inderdaad een enorme uitdaging. Er was weinig ruimte in mijn hoofd voor andere dingen, laat staan de blog!

Bloggen over luchtige anekdotes leek forever ondenkbaar. (Het ‘leuke’ in het leven weer zien leek me zelfs lange tijd ondenkbaar!)

Toch lukt dit stapje voor stapje (en met ups en downs) weer een beetje en begint het soms weer een beetje te kriebelen om ‘iets’ op de blog te posten.

Dagelijks bloggen zal het waarschijnlijk niet meer worden, maar zo af en toe iets gezelligs zie ik wel voor me!

Het is nu dinsdagavond, ik ga een paar paaseitjes halen en dan lekker lezen in bad. Mocht je nog leuke leestips hebben voor feelgood boeken (thrillers gaan bijvoorbeeld nog niet zo top), let me know! Ik heb net De Italiaanse dochter uit (héérlijk) en ben nu begonnen in de serie over “De kleine bakkerij”. Dat soort werk, haha.

Liefs van mij!

“Wat vliegt de tijd…”, “Geniet er nog maar van…”, “Voor je het weet…”

Heb je de vorige mijlpalen nog niet gelezen en ben je benieuwd? Klik hier!

De zevende maand

17 december 2022

Voor het eerst water gedronken. Mmm, dat smaakte goed!

18 december

Eerste rondje in de buggy, niet meer in de reiswieg. Aukje wordt groot!

19 december

Aukje begint nu echt goed naar haar buik te rollen. Ze kon dit wel al, maar het hoefde niet zo nodig haha.

2 januari 2023

Naar de buik gerold in bed. Best even spannend voor mij!

4 januari

Het bedje gaat omlaag!

5 januari

We hebben (geiten)kunstvoeding in huis gehaald. Tot nu toe heeft Aukje nog altijd borstvoeding gehad, maar in deze week hebben wij afscheid genomen van mijn vader, Aukje’s lieve opa. Ook werd ik ziek, dit alles deed geen wonderen voor mijn productie. De eerste fles ging er goed in, gelukkig maar!

De achtste maand

11 januari

Eerste keer naar de kinderopvang!

12 januari

Aukje werd ziek. (Tja… ;))

16 januari

Ik had weer mijn eerste werkdag. Ook hebben we tandje nummer 1 gespot bij Aukje! (Inclusief luieruitslag, zure poep, verhoging…). Heftige dagen wel hoor, pff!

18 januari

We zijn ‘s avonds langs de huisartsenpost geweest: Aukje bleef maar spugen en haar luiers zagen er niet goed uit. Niks ernstigs aan de hand gelukkig, maar even wennen hoor, die kinderopvang (en tand!)

23 januari

Even testen of koemelkvoeding ook goed gaat… ja! Aukje is weer opgeknapt, gelukkig!

29 januari

Lekker tijgeren op het grote bed.

30 januari

Het draaien op de rug en naar de buik gaat nu heerlijk soepel. Goed bezig schat!

5 februari

Aukje kan zelf zitten! We hebben de box meteen omlaag gezet, hihi. Ook is het 2e tandje gespot!

7 februari (hoera, 3 jaar getrouwd!)

Aukje is morgen acht maanden oud, vandaag heb ik voor het laatst gekolfd en meerdere keren borstvoeding gegeven. Het afbouwen is echt begonnen. Vanaf nu doe ik alleen nog een nachtvoeding en heel soms in de ochtend een beetje. Het voelt prima, er gebeurt genoeg in ons leven momenteel!

De negende maand

9 maanden

Aukje gaat vaak direct zingen bij het wakker worden. Ze zingt heel goed met intonatie, cute!

10-13 februari

We zijn een weekendje weg met Daan z’n familie. Het is ontzettend gezellig en Aukje doet het fantastisch! Lekker gezwommen, gewandeld, uit lunchen, uit eten… heerlijk!

Het leek me leuk om lieve Marthe wat brood te geven. Routinematig (dat ben ik gewend bij Aukje, haha) stopte ik dit goed in haar mondje. Helaas heb ik geen rekening gehouden met de vlijmscherpe ondertandjes, hihi. Ik was best onder de indruk van de snee op mijn wijsvinger. 😉

Later die avond begreep ik maar niet waarom het wondje (ondanks forse pleister) nog zo’n pijn deed. Ik stak mijn vinger in m’n mond. AAUUUU. Het smaakte alsof ik een pepertje had doorgeslikt, haha. Mijn vinger stond gewoon hartstikke in de fik. 😉

Die avond had ik inderdaad pittige noodles klaargemaakt, waarbij ik het zakje kruiden nét iets te enthousiast met mijn rechterhand had opengescheurd, haha.

Ik heb deze blog met een pijnlijke wijsvinger eruit geperst. 😉