Vier mei is een bijzondere datum in Nederland: dodenherdenking heeft altijd veel indruk op me gemaakt. Toch is mijn eerste associatie met deze dag niet de mensenmassa op De Dam, het neerleggen van de bloemenkransen of de twee minuten stilte. Mijn eerste associatie met deze datum is namelijk de verjaardag van mijn oma!
Lieve oma, gefeliciteerd met je verjaardag! Hierbij deel ik één van de vele leuke herinneringen die ik aan jou heb.
(Lang geleden) Na een middag bij opa en oma gespeeld te hebben, brengt oma mijn zus en mij met de auto terug naar huis. Het is een stukje van niks, maar we genieten er alle drie altijd van om nog even een klein tochtje te maken. “Mogen we zonder gordel?!” is vaak een vraag die we direct stellen. Voor die 350 meter (bron: Google Maps) is oma bereid om een oogje dicht te knijpen. Blij stappen we achterin de auto. Oma stapt voorin. Aan de rechterkant. Na zo’n vier seconden zwijgend op haar stoel gezeten te hebben, klinkt het ineens verontwaardigd/verbaasd: “hé, waar is m’n stuur?!”, waarna we alle drie naar links richting de bestuurdersstoel kijken en de slappe lach krijgen.