Na een reis van ruim 20 uur zegt de ene joggingbroek tegen de andere: “hee, we hebben geen huilende baby gehoord!” Waarop de tweede joggingbroek reageert: “nee, lekker joh! En dat terwijl er toch echt een paar kindjes aan boord zitten.” (Je moet het ergens over hebben, hè).
Na een paar minuten roept de piloot om: “captain crew, prepare for landing”. Het vliegtuig daalt en op dat moment trekt een een kindje zijn keel open. Sneu, hij snapt natuurlijk niks van de ploppende oren.
“Hij huilt ook echt Oosters!” Merkt de grijze joggingbroek oplettend op.
