(Vrijdag) Ik ben thuis lekker aan het opruimen wanneer mijn telefoon gaat: mijn zus. “Hoi! Zo, ik heb lekker weekend. Weet je wat ik ga doen? Ik ga even lekker naar de McDonalds, ik heb zo’n trek in een McWrap! Niet tegen mijn vriend zeggen hoor, hihi!” Ik lach, geef haar groot gelijk en beloof haar niks te zeggen.
(Zaterdag) Samen met mijn zus wandel ik in het bos van Heemskerk. We kletsen gezellig en stappen lekker door op onze wandelschoenen. Op een gegeven moment slaakt mijn zus een kreetje en kijkt enthousiast naar mijn haar: “wow, je wordt écht grijs!! Je hebt minstens 7 grijze haren, mag ik ze eruit trekken?!” 1-0 voor mijn zus. Verontwaardigd maar geamuseerd doe ik een stap opzij. Ik weet inderdaad nog van mijn laatste kappersbezoek (mijn kapper tilde demonstratief een grijze haar omhoog: “heb je ‘m al gezien, meid?”) dat mijn haar inderdaad hier en daar begint te verkleuren, maar het is dan toch weer zo’n ‘mijlpaal’ wanneer iemand ze op afstand al kan zien zitten.
Later die dag zijn we op de verjaardag van mijn vader, waar het gezellig druk is met visite. Mijn zus en ik zitten vlakbij elkaar en we hebben het over leuke dingen van vroeger. Op een gegeven moment vraagt mijn zus aan één van de gesprekspartners: “Zeg, wanneer werd jij voor het eerst grijs?!” Ik voel meteen waar ze heengaat en ga direct in de tegenaanval door me tot haar vriend te richten: “weet je waar jouw vriendin gisteren is geweest?!”
1-1.
