De wandelschoenen zijn flink nat en modderig geworden, dus we wisselen ons schoeisel voor shopschoenen. Mijn vriend stelt de navigatie in op Amersfoort, zo’n klein half uurtje rijden. Onderweg zoeven we langs prachtige weilanden, kuddes dieren en pittoreske huisjes. We hebben expres niet voor de kortste route gekozen en genieten van de omgeving.
In Amersfoort parkeren we rond twaalven in de parkeergarage en wandelen het centrum in. Mijn doel van vandaag: een paar broeken, nieuwe sneakers, lekkere vesten en rode lippenstift. Mijn vriend zoekt naar nieuwe T-shirts, een vest en een water- en winddichte jas. We doen rustig aan en slagen goed voor onze zoektocht.
’s Middags lunchen we in een schattig cafeetje en proosten we op het gezellige weekend. Mijn vriend neuriet opnieuw het liedje van De Vliegende Hollander en mijn har maakt het zoveelste sprongetje: morgen naar de Efteling! Dit is het goede leven. Wat bof ik toch, hè.
Rond vijf uur lopen we weer naar de parkeergarage, stoppen we de auto vol met tassen en lopen weer terug naar het centrum. We zijn op weg naar de volgende (voor mij onbekende) bestemming. Even later zie ik daar de letters C A S I N O opdoemen. Mijn vriend loodst me naar binnen en regelt dat we er ook kunnen eten. “Is het à la carte bij jullie? – Nou, het is meer een soort lopend buffet. Om half zes roepen wij om dat het eten klaar staat en dan kunnen jullie een bord komen halen!” Lachend kijken we elkaar aan: doen? Tuurlijk! Mijn vriend pint wat speelgeld en we lopen het speelparadijs binnen. Roulette is onze favoriet en het gaat goed: algauw hebben we een kleine winst opgebouwd.
De bel rinkelt en het gokkend publiek stuift op het buffet af, alsof ze er alle dagen komen. Ik houd mijn bord bij de pannen en kijk toe hoe er een grote gehaktbal, tien aardappelpartjes en een plukje salade op mijn bord geschept wordt. Mijn vriend krijgt hetzelfde bord en even later zitten we lachend tegenover elkaar te eten. “Beetje zo’n voedselbankgevoel, hè?” Maar eerlijk is eerlijk: het is gezellig en het eten smaakt prima! Het personeel maakt een rondje en kletst met de vaste klanten. De barman laat even later los: “Ja, er zijn hier mensen die elke dag komen lunchen en dineren.”
Aan het einde van de casino-avond gaan we met een gevulde maag, een gratis uitrijkaart voor de garage en een subtiele winst terug naar het hotel. Topavond!
In de hotelbar borrelen we met een ‘lang zal ze leven’-biertje, genieten we van een heus oosters plankje en maak ik mijn vriend in met Yahtzee. Met een enthousiast gevoel ga ik naar bed: morgen naar de Efteling!
Na het suikerbrood, de biologische karnemelk en een croissantje checken we de volgende ochtend vroeg uit in het hotel en rijden we richting Kaatsheuvel.
De hele dag voelde ik me zo:
YES EFTELING, HOOR JE DIE MUZIEK? LATEN WE NAAR DE BARON GAAN! WOW, DIE GING HARD. HET REGENT, GEEFT NIET! EVEN EEN HAPJE ETEN? WE GAAN IN DE FATA MORGANA. TOP. NU NAAR DE VLIEGENDE HOLLANDER? WARME CHOCOLADEMELK MET SLAGROOM, ALSJEFBLIEFT. OP NAAR DE DROOMVLUCHT. JIPPIE, JOEPIE.
Voor de kenners een leuke quote die ik heb gehoord: “kom, we gaan naar de Pandarok!”
Na een heerlijk dagje te hebben rondgedwaald op mijn favoriete plek in Nederland, vertelt mijn vriend dat er voor vanavond nog een laatste activiteit op het programma staat. “Gaan we…?” hij knikt glimlachend. “Amstelveen?!” weer die bevestiging. Heb ik al gezegd dat dit weekend echt fantastisch is? Hoe kan het beter afgesloten worden dan een etentje in mijn favoriete sushirestaurant Kokusai?!
Het was een weekend vol fijne, geweldige en romantische momenten!
