Als een ordinaire gluurster staar ik uit mijn open zolderraam, kijkend naar de zondag. Het is fantastisch weer, maar ik ben in een luiermodus en ik heb geen zin om naar buiten te gaan. Mijn raam is op zo’n hoogte dat ik wel goed naar buiten kan kijken, maar echt goed uit mijn raam hangen is er niet bij. Na een stoel, een andere stoel en een pak rijst als opzetje te hebben geprobeerd, verontschuldig ik mijn kuitspieren en ga ik op mijn tenen staan.
Een meeuw zit op de dakgoot en hij kijkt me wat angstig aan. Na een minuut of twee tegen hem gekletst te hebben, vindt hij mijn gezelschap wel best en samen genieten we van het zonnetje. Mijn haren en zijn veren wapperen in de wind. In de verte zie ik de Duinkerse vlag op het Beffroi heen en weer deinen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik meen in de ogen van de meeuw ook een gelukkig gevoel te zien. Op een gegeven moment wordt onze rust verstoord door een auto met een flinke dieselmotor: een normale zaak in Frankrijk. De meeuw en ik kijken de auto wat verstoord aan en luieren vervolgens weer vrolijk verder. De meeuw gooit zijn mond wijd open en tot mijn grote verbazing produceert hij een gaap. Een première, dat heb ik een meeuw nog nooit zien doen! Hij zakt door zijn pootjes en gaat er eens goed voor zitten. Samen hebben we de zon goed in onze snoet. Het is heerlijk en ik voel me helemaal niet schuldig meer dat ik vandaag nog niet naar buiten ben geweest. Een vijftal meeuwen cirkelt rondjes boven onze hoofden, maar mijn vriend de meeuw trekt zich er niks van aan. Integendeel, hij gaapt er nog eens bij.
Op een gegeven moment voel ik mijn kuiten branden en doe ik een paar stappen terug. Ik rommel wat in mijn keuken en even later kom ik weer tevoorschijn. Ik schuif wat afwas aan de kant en zo kan ik precies mooi op de hoek van het keukenblad zitten. De meeuw is inmiddels lekker ingedommeld en doet een dutje op de dakgoot. Even later doet hij zijn ogen weer open en gaapt hij nog een keer. Het steekt me aan en samen gapen we Duinkerke aan. Zo zien we voetballende kinderen, een moeder met drie kinderen en nog veel meer andere meeuwenvriendjes. Het carillon laat ons vrolijk weten dat het 18:00 is. Het leven is goed!
Na ongeveer een half uurtje samen gezond te hebben, vliegt de meeuw weer weg. De wijde wereld in. Hij heeft gelijk! Ik kijk hem na en loop weer terug mijn kamer in. Zo, ik ga pannenkoeken bakken.
