“Ahh wat zijn ze schattig!” Zeggen we tegen elkaar. We zijn net aangekomen op ons prachtige resort in Bali en we bewonderen de lieverdjes van dichtbij. En ze zijn zo snel! Ze roetsjen de bomen in, klimmen over de daken en springen van tak tot tak. Bananen worden meegesleept en ze zijn lekker in de weer. Even later worden we naar onze kamer gebracht en ook daar zien we ze op ons terras heen en weer racen. Een leuk gezicht.
…
Zoals elke ochtend zitten we vandaag aan het strand te ontbijten. Het ontbijtbuffet is een echt Amerikaans buffet met pancakes, muffins en andere snoeperijen. Ook liggen er vele soorten broodjes en beleg, om over de exotische vruchten nog maar te zwijgen.
Nietsvermoedend hebben we ons aan een tafeltje onder de bomen geïnstalleerd. De mooi geklede ober komt direct op ons toestappen met koffie en thee. We bestellen allebei een kopje thee en beginnen vervolgens aan het ontbijt. Blij zet ik mijn vork in de pancake: hier had ik me al een tijdje op verheugd!
Tijdens het kauwen kijken we naar de zee, die vandaag wat woester is dan de afgelopen dagen. Ondanks de vroegte staat het water al zeer hoog en een team werknemers staat klaar om het resort straks schoon te houden van de aangespoelde steentjes en blaadjes.
Na mijn pancake begin ik aan mijn pistachemuffin. Hij ziet er feestelijk en vooral heel groen uit. Net wanneer ik een hap wil nemen, dwarrelt er ineens een groen takje naast mijn hoofd naar beneden. En nog een. En nog een. Verbaasd kijk ik op de grond, waar de takjes zijn geland. We concluderen dat het geen takjes zijn, maar dat het gaat om schilletjes. Als in een film kijken we elkaar aan en dan dwalen onze blikken af naar boven: er ritselt daar iets in de boom.
“TOK!!!” Galmt het even later hard. Een eekhoorn heeft zojuist een flinke noot uitgehold en die naast onze stoelen laten vallen. We schieten in de lach: die zagen we niet aankomen. Net als de volgende lading schilletjes, die weer boven onze broodjes naar beneden dwarrelen. Het is een regenbui van schilletjes, gevolgd door nootjes. “TOK!!” Een volgende noot stuitert keihard op mijn bord.
Van onderen kunnen we de eekhoorn goed zien: hij zit precies boven ons hoofd en is nog lang niet uitgesmikkeld. Allebei zijn we nu meerdere keren ondergesneeuwd en we hebben ook allebei al een noot gevangen. Inmiddels hebben we het ritme van zijn karweitje in de gaten. Schilletje, schilletje, schilletje, BAM! Vooral bij de noten is het dekking zoeken, zo hard als ze neerkomen. De schilletjes daarentegen kunnen we inmiddels wel handelen. Dat is het moment dat we even een hap kunnen nemen.
Het is alsof de eekhoorn onze nonchalante houding tegenover de schilletjes begrepen heeft, want op dat moment vallen er een paar druppels vlak naast me naar beneden. Welja! Niet veel later valt er een schilletje met een gigantische plons in de thee van mijn vriend. HAHAHA. Snel eet ik mijn ei op en gaan we ervandoor. We laten onze lieve, schattige vriend rustig doorontbijten. Alle begrip natuurlijk dat hij precies boven ons hoofd wil eten.
