Daan slaat de WC-bril per ongeluk keihard dicht.

“SSSST, zachtjes!!”

Vervolgens laat ik mijn glazen potje nachtcrème keihard in het (lege) bad stuiteren.

Mama snuift ietwat dromerig: “Mmm, wat ruik je heerlijk naar Zwitsal!”

…

“Oooooooo nééé!”

Men neme een open zak talkpoeder.

Men neme een nieuwsgierige baby.

Achteraf gezien was dit een fantastische kerstkaartfoto geweest, hihi.

Lieve lezer van de blog (eens kijken of we die nog hebben… :-))

Het is alweer een tijd geleden dat we iets op de blog gepost hebben, de laatste maanden heeft ons leven op z’n kop gestaan!

Voor mij persoonlijk viel het overlijden van papa zo goed als samen met het einde van mijn zwangerschapsverlof. Het weer aan het werk moeten vond ik sowieso al best weer een grote gebeurtenis. Dit, in combinatie met verdriet en rouw, werd inderdaad een enorme uitdaging. Er was weinig ruimte in mijn hoofd voor andere dingen, laat staan de blog!

Bloggen over luchtige anekdotes leek forever ondenkbaar. (Het ‘leuke’ in het leven weer zien leek me zelfs lange tijd ondenkbaar!)

Toch lukt dit stapje voor stapje (en met ups en downs) weer een beetje en begint het soms weer een beetje te kriebelen om ‘iets’ op de blog te posten.

Dagelijks bloggen zal het waarschijnlijk niet meer worden, maar zo af en toe iets gezelligs zie ik wel voor me!

Het is nu dinsdagavond, ik ga een paar paaseitjes halen en dan lekker lezen in bad. Mocht je nog leuke leestips hebben voor feelgood boeken (thrillers gaan bijvoorbeeld nog niet zo top), let me know! Ik heb net De Italiaanse dochter uit (héérlijk) en ben nu begonnen in de serie over “De kleine bakkerij”. Dat soort werk, haha.

Liefs van mij!