Laura schreef vorige week heel leuk over mom brains, maar ze was mooi nog een onderdeel vergeten te vertellen, haha!

Zo gingen we dus op babydate bij een vriendin wiens kindje eigenlijk helemaal niet thuis zou zijn. Gelukkig was het toen gelukt om de opvangdag te verplaatsen. Wat iets minder goed gelukt was? Het parkeren in Amsterdam. Althans, het parkeren ging eigenlijk top: perfect voor de deur! Het kopen van een parkeerkaartje ging daarentegen iets minder. Compléét vergeten, haha! Nu maar hopen dat de boete ons bespaard blijft ;-).

Na een paar keer de datum al opgeschoven te hebben, hebben we een babydate met een vriendin gepland. Het lijkt ons leuk om met Marthe en Aukje haar kant op te komen en dat spreken we inderdaad zo af.

Na een tijdstip bepaald te hebben, staat de date gepland. Leuk!

Een paar dagen van tevoren krijgen we een appje. Ik citeer: “Okee ik ben echt de grootste sukkel die er is. Mijn baby is donderdag helemaal niet thuis hahaha!” (Het is vakantie en de mama is dan wel leuk vrij, maar de baby zit natuurlijk gewoon nog op de opvang).

Gelukkig lukt het haar om iets te regelen (hoewel we ook helemaal begrip hadden voor deze situatie) en gaat de date toch door, hihi!

Marthe wordt steeds ouder (vandaag alweer 8 maanden!) en gebruikt dan ook steeds meer speelgoed. Een aantal speeltjes piepen of rammelen, maar er is ook één topper (voor Marthe dan, haha) die een paar liedjes afspeelt. Old macdonald had a farm – Mieke heeft een lammetje – If you’re happy and you know it clap your hands – en een onbekende! Op het laatste deuntje verzinnen we zelf altijd de tekst, goed voor onze improvisatie skills, haha.

Laura en Aukje zijn vandaag bij ons en Marthe en Aukje liggen allebei op het speelkleed. Zo leuk om te zien dat ze nu écht contact maken met elkaar. Marthe vindt Aukjes haar erg leuk om aan te trekken, dus we houden de dames goed in de gaten. Het speelgoed met de muziekjes is een mooie afleiding voor Marthe. Wanneer Marthe aan het koord trekt waardoor het muziekje begint te spelen, horen we dat de batterij er bíjna klaar mee is. De liedjes gaan steeds langzamer en midden in Mieke heeft een lammetje stopt hij ermee. “Ohhh, heeeerlijk.” Ik vertel aan Laura dat dit de laatste paar dagen al zo is, maar dat het nu dus echt even klaar is. “Ik denk niet dat ik de batterij ga vervangen, haha!” Ik heb de zin nog niet uitgesproken, of If you’re happy and you know it clap your hands komt weer langzaam voorbij. Ik klap dus maar even niet in mijn handen ;-).

Altijd leuk om een spraakopname via Whatsapp te krijgen! Nog leuker wanneer deze gesproken tekst begint met: “Hee Laura, ik heb een inzending voor jullie blog.” Ik ga er eens goed voor zitten ;). Ik deel hem hierbij met jullie, hihi. Bedankt, gastblogger!

Je pakt de auto op zaterdag om naar een verjaardag in Nijmegen te gaan. Wanneer je even gestopt bent op de parkeerplaats aan de kant van de weg in de buurt van Nijmegen, doet je auto het ineens niet meer. Nou, wat voor oplossingen zijn er dan? Vet ingewikkeld…

Uiteindelijk laat je vrienden komen met hun ANWB-verzekering (want die had ik natuurlijk zelf niet) en wordt hij hopelijk gerepareerd. Nou, niet het geval… De reservesleutel moet komen. (Daarmee zou de auto mogelijk wel kunnen starten!) Dus: je laat je broertje komen met de reservesleutel. Dat lukt voor de volgende dag. Komt-ie aan met een auto, geleend van een vriend…. Is die auto óók stuk! Twee auto’s afgevoerd naar de garage. Een treurig gezicht.

HAHAHAHA. (Achteraf zo hard lachen is altijd fijn hè?)