Ik schrijf deze blog op 18 mei, dus ik ben zeeeer nieuwsgierig of ons dametje al is gearriveerd! Dit is de uitgerekende datum, dus ik ben of 40 weken zwanger, of al bevallen.
Het is je vast niet ontgaan dat ik de laatste weken tijdens mijn verlof lekker bezig ben geweest met spulletjes organiseren. (Ziplock bags, plastic mapjes, fotoboeken… love it). Op 17 mei stelde ik aan Dor voor om samen met Marthe naar de Hema te gaan: ik wilde er nog wat spulletjes kopen.
We spreken af dat Dorinde tijdens het slaapje van Marthe gaat lopen met de draagzak om. Perfect! Rond 14 uur zien we elkaar en we slagen allebei goed bij de Hema.
Omdat het heerlijk weer is en er een bakkertje naast de Hema zit, stel ik voor om nog een koffie te drinken. We zoeken een plekje uit en zien aan de stoelen dat er hier en daar een vogelpoepje opzit. We zoeken allebei een schone stoel en gaan dan zitten.
We bestellen een Latte Macchiato en Marthe slaapt heerlijk rustig verder in de draagzak. Het goede leven! Om ons heen zitten een paar dametjes ook gezellig te koffieleuten en het sfeertje is goed.
Op een gegeven moment horen we wat geritsel in de bomen en kijken we ietwat achterdochtig omhoog. Precies boven het hoofd van Dor zit er een hele dikke zwarte kauw op een tak, het lijkt alsof hij er klaar voor is om te vuren, hahaha. Dat verklaart ook wel dat er zoveel stoelen ondergepoept zijn. Dor zoekt gauw dekking en komt aan de andere kant van de tafel zitten.
De serveerster die de Lattes komt brengen ziet het en lacht dat ze wel eens gek wordt van de beesten, maar dat er met die bomen weinig aan te doen is. Prima hoor, haha. Er komen weer een paar kauwtjes aangevlogen en het wordt een beetje een “ontwijk de kont”-spelletje.
De Lattes zijn gelukkig heerlijk!
Wanneer Dor opstaat om te betalen, valt het gesprek van de dames achter ons stil – ze zijn overduidelijk naar Marthe aan het kijken. “Heerlijk hè zo’n kleintje…” Dan valt een vriendin haar in de rede: “ja, nou, ik ben anders héél blij dat ik er ook weer uit ben hoor. 23 jaar van mijn leven opgepast, het was me wel wat hoor! Elke dag vroeg eruit, blablabla.” Op dat moment sta ik op met mijn bolle buik en valt het gesprek weer even stil. Hihi, ik snap ze heus wel hoor, maar vond dit wel een leuk statement ;).