“Lieverd, wil je buffelmozzarella of gewone mozzarella?” Een moeder staat met haar dochtertje bij de supermarktschappen te kijken. “Buffelmozzarella? Wat is dat nou weer?” Het dochtertje kijkt haar moeder een beetje vies aan. “Is dat zegmaar beter of slechter ten opzichte van de ‘gewone’ mozzarella? Nu klinkt ‘gewone’ mozzarella ineens wel heel saai hoor. Doe maar wat we altijd hebben.”
Met het prachtige weer van deze tijd is het belangrijk om de tuin goed te onderhouden met af en toe een sproeibeurtje. Zo ook de tuin van mijn ouders, die vol staat met mooie rozenstruiken, buxusplanten, fuchsia’s en allerlei potten. Ik rol de tuinslang uit en begin heel gestructureerd aan de linkerkant. Langzaam maar zeker loop ik door naar de achterkant van de tuin. Ze hebben zo’n handige tuinslang die automatisch inrolt (zoals vaak bij een stofzuiger) en die je ook makkelijk langer kan maken. Wanneer ik achteraan ben, trek ik nog even aan de slang: ik kom net een stukje te kort. Zo, krijgen ook deze plantjes wat water.
Tien minuten nadat ik klaar ben met het karweitje, begint het te regenen. Uiteraard. En natuurlijk had ik best die donkere wolken gezien, maar toch had ik ergens verwacht dat die buien over ons heen zouden trekken. Geen probleem verder hoor, de tuin zal het me vast niet kwalijk nemen! Wel had het me een discussie met mijn vriend kunnen besparen, over of ik nou wel of niet de moestuintjes van de AH heb uitgeroeid door er iets te hard met de tuinslang doorheen te raggen. Sowieso dat die knik in de zonnebloem er al inzat.
Vandaag heb ik mijn auto weer opgehaald bij de garage. Zoals je in een eerdere blog misschien al hebt gelezen, waren zijn rooie oogjes (remlichten) tijdelijk niet open. Vanmiddag ben ik dus vol trots en weer veilig remmend door het leven gegaan. Wat een verademing is dat dan toch, als iets dat heel vanzelfsprekend kapotgaat en het daarna weer werkt (net zoiets als dat je buikpijn weer overgaat).
Die avond moet ik nog even wat boodschappen doen en ik besluit om mijn auto te parkeren voor een grote winkelruit. Bips in de weerspiegeling. Terwijl ik heb geparkeerd, trap ik enthousiast op de rem. Meteen beginnen de lampen te blozen: wow, dat ziet er goed uit! Ik haal de auto van de handrem en zet mijn auto in z’n achteruit. Direct beginnen kleine, witte lampjes op te gloeien. Leuk spelletje dit!
Op het moment dat ik met mijn richtingaanwijzers wil gaan spelen, besef ik waar ik mee bezig ben en stap ik toch maar uit. Gelukkig heeft niemand het gezien.
Na het boodschappen doen stap ik weer in mijn auto. Op dat moment zie ik echter wat bewegen achter de ruit: blijken er allemaal bouwvakkers nog aan het werk te zijn! Zonnebril op en gaan.
Vandaag heb ik heerlijk geluncht met mijn vriend en zijn ouders in Schiedam. We maakten gebruik van een actie van de HEERLIJK10Daagse, echt een aanrader! Voor een goede prijs kun je dan eten bij een (sterren)restaurant. Het driegangen menu dat wij voorgeschoteld kregen, kon prima door voor een diner. Wat hebben we gesmuld! Als voorgerecht kregen we een lichtgerookte makreel met witte bonen puree en een krokantje van ?? Door het heerlijk uitziende bord vond ik het erg lastig om me te concentreren op het verhaal, hihi. Als hoofdgerecht aten we een eendenborst met asperges, bietentartaar en bietencrème. We sloten af met chocolade ijs, crème van appel en van hazelnoot, een krokantje van chocola met een chocoladetaartje. Wauw, zo ontzettend lekker!
Op de terugweg naar huis vertelde mijn vriend over zijn actie eerder die middag. “Had je gezien dat ze daar veel glazen deuren hadden binnen?” Ik had geen idee. Behalve mijn bezoekje aan de wc, heb ik niet heel goed binnen gespiekt. “Niet gezien, hoewel ik wel zag dat alles er heel schoon en mooi uitzag!” Mijn vriend vertelt verder. “Nou, nadat ik had afgerekend, waarschuwde de ober me dat ik goed moest oppassen voor de glazen deur.” Drie keer raden…
Toevallig had mijn schoonvader die middag verteld over zijn nieuwste aanwinst: een automatische ruitenwisser. Waar ik eerder heel enthousiast had geluisterd naar de verhalen over dit product, weet ik nu ineens niet meer zo zeker of dit nou wel zo geschikt voor ons zou zijn, hihi 😉
Op Twitter kun je met weinig woorden (tegenwoordig weer wat meer!) een mini-anekdote kwijt. Vaak zijn deze berichtjes net te klein voor een volwaardige blogpost, maar samen vormen ze wel een leuk geheel! De afgelopen week Twitterden wij het volgende:
1. Ehmm, hoe lang ligt die tampon al in de vensterbank? #speelgoedvoordekat #wetendeburenniet #lichtelijkgenant (Laura)
2. Ik trap er iedere keer weer in #jasaan #veeltewarm (Dorinde)
3. Op de gang hoor ik twee bugklassers praten: “ik heb vandaag geen brood mee, want ik lust geen diepvriesbrood.” De ander: “je kunt het ook gewoon ontdooien hè, dan is het een normaal broodje.” Het bleef stil. #lol #areyoukiddingme? (Laura)
4. Wij bloggen en tweeten dus samen hè, mijn zus en ik. We vertellen het elkaar niet altijd als we een nieuwe tweet hebben geplaatst. Voelt een beetje als eieren zoeken in een kippenhok: is er alweer een nieuwe leg? Dikke gein, want Twitter is natuurlijk ook een vogeltje. (Laura)
5. Wanneer je een vies geurtje ruikt en je aan alles gaat ruiken wat er in de buurt staat. Tip: inhaleer de lucht van opgedroogde koffie in een koffiekopje niet te diep. #uuuhl (Laura)
6. Klassieke fout. #kopjevergetenneertezetten #cuperwelalingedaan #nespresso #hebbenwethuisniet (Dorinde)
7. Note to self: voortaan is het handiger om eerst het bestek van je bord af te halen voordat je de etensresten weggooit. (Dorinde)
8. Slaapt ie nou nog niet? #vriendkijktvoetbalopdebank #alsieslaaptkandetvuit #sfeerlozeachtergrondgeluiden (Dorinde)
9. Ze zouden het moeten verbieden. #tonychocolonely #kanernietvanafblijven (Dorinde)
10. Jaja baby, die timing heb je weer goed voor elkaar. Eerst drinken bij mama en dan in mijn armen lekker van die knetterscheten laten. #verjaardag #houjijhemmaarlekkervast #ondereenhoedje #hebjulliedoor (Laura)