Neverdullmoments

New York! (ABC-blog)

Aardige mensen, die Amerikanen!
Bivakkeren in Brooklyn.
Coffee to go, lekker op z’n Amerikaans.
Decadent prosecco drinken bij Grand Central Station.
Epileptisch worden op Times Square.
Fastfood everywhere!
Ground Zero, indrukwekkend!
Hoog zeg, op het Empire State Building!
Is er hier WiFi?
Jongen naast me in het vliegtuig die meedoet aan Grenzeloos verliefd, cool!
Koekeloeren in het American Museum of Natural History.
Lekker hoor, een burger om vier uur ‘s nachts #jetlag
Mozes, wat een enorme porties!
Natuur bewonderen in Central Park.
Oren die ploppen in de lift van het Empire State Building.
Pindakaas kopen in de grocery store.
Quelle ville impressionante!
Retourtje met de ferry naar Staten Island.
Stinkende putdeksels.
Toeristje spelen op elke hoek van de straat.
Vrijheidsbeeld bewonderen vanaf het water.
Wolkenkrabber is eigenlijk best een raar woord.
Xoxo, Gossip Girl. Overal herkennen we scenes uit films en series.
You know…..like……
Zeker voor herhaling vatbaar!

Kortetermijngeheugen

Ik hou van lijstjes maken. Niet alleen omdat het voor overzicht zorgt, maar ook omdat ik anders van alles vergeet. Toch ga je niet alle kleine dingetjes opschrijven op een lijstje.. Herken jij de volgende situaties?

  • De supermarkt inlopen, om vervolgens geen idee meer te hebben wat je ook alweer moest halen.
  • “Zo even in de oplader stoppen” als je merkt dat je tandenborstel bijna leeg is. Om hem vervolgens twee minuten later vrolijk terug op zijn plek te zetten, zodat je ‘s avonds een lege tandenborstel hebt.
  • Op de wc zitten en erachter komen dat het wc-papier op is, terwijl je je al drie keer had voorgenomen om nieuwe wc-rollen uit de kast te halen.
  • Opstaan van je plek, naar de keuken lopen en vervolgens geen idee meer hebben wat je daar wilde gaan doen.
  • Gek genoeg vergeet je nooit om iets lekkers pakken als je je dat eenmaal hebt voorgenomen :-).
  • Een heel goed idee hebben voor een blog of tweet, waar je vervolgens niet meer op kan komen als je hem eenmaal wilt typen.
  • “Vanaf nu ga ik elke dag 2 liter water drinken.”
  • Net beginnen aan een lekkere wandeling in het zonnetje. Zonder zonnebril.
  • “Ik tank morgenochtend wel, dan ga ik wat eerder van huis weg.” Sure… Natuurlijk ga je niet eerder weg de volgende ochtend en word je compleet verrast door het geluidje. Gassen!
  • “Als ik de volgende keer boodschappen ga doen, neem ik de lege flessen mee.”
  • Ik had er nog meer bedacht, maar die ben ik vergeten…. 😉

Een blog over snot en kots

Na een lange werkdag laat ik me vanavond vermoeid in mijn stoel vallen. Mijn vriend kijkt een mooie documentaire op National Geographic en ook ik ben meteen geboeid.

Na een tijdje roep ik hardop: “O snot, ik heb nog geen blog geschreven!” (Oké ik riep geen “snot”, maar dit maakte mijn autocorrectie van “shit” en eigenlijk vind ik “snot” een veel leuker stopwoordje).

Mijn vriend wijst heel droog naar de vloer. “Daar ligt kattenkots, je kunt er misschien in gaan staan?” Verbaasd roep ik: “huh, ligt daar kots?” Mijn vriend reageert: “dat zei ik echt twee minuten geleden tegen je! – O, oja.” (#oostindischdoof #hoordehetheuswel).

Omdat ik nog geen zin heb om in actie te komen (want ja, James zit op schoot), kijk ik weer verder naar de documentaire.  Toch begint het in mijn achterhoofd een beetje te piepen en te zoemen dat er nog iets opgeruimd moet worden.

Uiteindelijk geef ik me over en loop naar de kots. Ik buk door de knieën en raap het stukje plastic op. Toegegeven, met het stukje groen op het plastic lijkt het best op dat slijmerige plasje met grasspriet van vorige week. Toch ben ik wel blij dat dit stukje kots zich gewoon makkelijk in de prullenbak laat gooien.

Ik steek mijn duim op naar mijn vriend, de blog is weer gelukt.

Fake it till you make it

Ik zit met mijn vriend in de auto en we zijn op weg naar zijn ouders. Wanneer we er bijna zijn, beginnen de lampjes van het stoplicht te knipperen om aan te geven dat de brug open gaat. Een aantal auto’s voor ons kunnen er nog overheen, maar wij redden de slagbomen nét niet meer. “Hadden we toch beter die andere route kunnen nemen”. Er zijn meerdere routes naar zijn ouders en de route met de brug is zo’n kwartiertje sneller. Normaal gesproken dan ;-).

Na tien minuten worden we lichtelijk ongeduldig. Mijn vriend besluit een mini showtje op te voeren en zet de radio wat harder. Hij pakt met twee handen het stuur vast en maakt een schijnstuurbeweging. Althans, dat dacht hij. Terwijl de auto vóór zijn showtje nog uit stond, begint de motor direct te ronken nadat hij het stuur een beetje beweegt. We moeten allebei heel hard lachen, de timing was echt perfect. Volgende keer zetten we de motor toch maar helemaal uit in plaats van op Ecostand ;-).

Wat voor smáák is dit?

Het is de trouwdag van mijn ouders en we zijn gezellig uit eten met het gezin. We zitten in de hoek van het restaurant  en het is nog heerlijk licht buiten door de zomertijd. Fijn! Als voorgerecht smul ik van een vistrio en als hoofdgerecht deel ik een camembert en een ravioli met mijn vader. Life is good!

Eenmaal thuisgekomen besluit ik om nog een kopje thee te drinken. Ik zet de waterkoker aan en kies alvast een smaak uit: Russian Earl Grey. Terwijl het water warm wordt, hoor ik dat mijn vriend in de woonkamer een wit paaseitje pakt. (We hebben alleen maar wit, het is dus niet zo dat je dat verschil kunt horen ;)). Ik snel erheen en mijn vriend houdt demonstratief al een eitje voor mij op (wat kent hij me toch goed haha). “Wow, het lijkt wel alsof er een onuitputtelijke voorraad in deze zak zit!” merk ik op. Mijn vriend kijkt in het zakje en zegt dat er nog maar één in zit. “Die mag jij wel,” zeg ik heel lief tegen mijn vriend.

In de keuken hoor ik inmiddels de waterkoker afslaan en ik schenk het water in een beker. Het zakje doop ik er een paar keer in en ik neem de beker mee naar de woonkamer. Lekker verder lezen in mijn boek!

Na een paar minuten is de thee een klein beetje afgekoeld en neem ik een slok. “Wow, deze thee smaakt echt raar na zo’n paaseitje!” Ik neem nog een slok. “Uhl, het is best wel vies eigenlijk.” Mijn vriend kijkt me aan: “waar smaakt het naar dan?” Ik neem nog een klein slokje: “ja, naar citroen ofzo.” Mijn vriend begint te lachen. “Ik weet het al! Ik heb gisteren de waterkoker ontkalkt met citroensap… Heb je nou serieus dat water gebruikt?” Uiteraard. Moeite om elke keer vers water te pakken, het kookt toch nog? Ik ben direct klaar met mijn thee en ik eis het laatste eitje op. “Voor de lekkere smaak.”