Het is donderdagochtend en ik ben aan het werk. Op het kantoor hebben we airconditioning, maar vandaag is het buitengewoon warm. Mijn collega staat voor de airco en ze geeft aan dat ze er niks van begrijpt. “Hij staat op 21 graden, dat is normaal.” Ze loopt van de airco weg en samen kijken we naar het (systeem)plafond, waar een plaat ontbreekt. “Was dit al zo? Of heeft er iemand gisteravond aan de airco gezeten?” We halen onze schouders op en zetten alle deuren tegen elkaar open om nog wat tocht te creëren.

Ondanks dat er in de ruimte een apparaat staat dat nogal veel warmte afgeeft, is het best een tijdje vol te houden zo. Toch is de hitte op een gegeven moment niet meer te harden en ik haal er een collega bij. “Zou jij zo even naar de airco bij ons willen kijken? Hij staat gewoon op 21, wat normaalgesproken al aan de frisse kant is. Er ontbreekt ook een plaat uit het plafond, we weten niet of dit nou al zo was.” De collega belooft dat hij er zo aankomt. Ondertussen is het voor mij tijd om te pauzeren en ik loop even naar boven voor een kopje thee.

Na een kwartier kom ik weer terug en zie ik dat de collega net van een ladder afstapt. Hij heeft even in het plafond gekeken, maar daar is niks geks te zien. Hij loopt naar de airco en schiet direct in de lach. “Dames, misschien is het een idee om de airco AAN te zetten?” Goh. Probeer dan eens intelligent te kijken 😉