We staan bij de kassa en mijn vriend kijkt me aan: “pak jij het flessenbonnetje er even bij?” Beteuterd kijk ik terug en zeg zacht: “ik dacht dat jij hem had gepakt.” Toegegeven: een kwartier geleden verliep de scène best een beetje apart. Vrolijk mikten we om de beurt lege flessen in de automaat. Bij de laatste fles drukte ik in een soepele beweging op de groene knop en liep direct door naar buiten om de plastic melkflessen in de daarvoor bestemde container te gooien. Er van uitgaande dat mijn vriend het bonnetje wel zou pakken. Mijn vriend liep tijdens diezelfde seconde blijkbaar naar de prullenbak om de vieze, besmeurde plastic tasjes weg te gooien.

Het bonnetje is toen eenzaam in de automaat blijven hangen, totdat iemand anders hem pakte. Even wekte dit bij mij een boze reactie op: dat doe je toch niet? Een flessenbonnetje van vijf euro zomaar stelen? Mijn vriend stelde me gerust: “misschien had deze persoon het wel meer nodig dan wij.” Okee, daar kan ik mee leven! In mijn hoofd bedacht ik toen direct de titel van deze blog. Zo is het dan ook wel weer 😉