“Jéétje!”
“Wow!”
“Zohee!”
Mijn vriend en ik zijn vanavond een kerstboom aan het shoppen bij Ranzijn en we kijken onze ogen uit. Er is gewoon nog ruime keuze aan bomen, de kerstspullen zijn nog in overvloed en er is zelfs een inpakservice voor de kerstbomen!
Weer eens wat anders dan onze gebruikelijke
“Juah”
“Best okee”
“Deze dan maar?”
wanneer we zo’n vijf dagen voor Kerst nog even komen aankakken voor een ‘kerstboom’.
De wandelschoenen zijn flink nat en modderig geworden, dus we wisselen ons schoeisel voor shopschoenen. Mijn vriend stelt de navigatie in op Amersfoort, zo’n klein half uurtje rijden. Onderweg zoeven we langs prachtige weilanden, kuddes dieren en pittoreske huisjes. We hebben expres niet voor de kortste route gekozen en genieten van de omgeving.
In Amersfoort parkeren we rond twaalven in de parkeergarage en wandelen het centrum in. Mijn doel van vandaag: een paar broeken, nieuwe sneakers, lekkere vesten en rode lippenstift. Mijn vriend zoekt naar nieuwe T-shirts, een vest en een water- en winddichte jas. We doen rustig aan en slagen goed voor onze zoektocht.
’s Middags lunchen we in een schattig cafeetje en proosten we op het gezellige weekend. Mijn vriend neuriet opnieuw het liedje van De Vliegende Hollander en mijn har maakt het zoveelste sprongetje: morgen naar de Efteling! Dit is het goede leven. Wat bof ik toch, hè.
“Hoi” zegt het nieuwe shirtje tegen de nieuwe panty. “Hallo!” Samen kijken ze naar de ritssluiting die nog altijd gesloten is. “Kun je misschien een beetje opschuiven?” vraagt de bikini aan het vest. “Je bent zo warm!” Het jurkje en het rokje knikken beamend.
Dagen gaan voorbij, weken gaan voorbij. De kleren worden met de dag chagrijniger en ze hebben het flink benauwd. Totdat ze ineens beginnen te trillen en flink door elkaar worden geschud. PLOF! Er wordt gemorreld aan de ritssluiting en er valt een streep licht naar binnen. Ondanks wat duizeligheid van de luide klap, klinkt het ritsgeluid als een verlossing en daar gaat dan eindelijk de bovenkant van de koffer open. Frisse lucht!
Dan horen ze tot hun schrik ineens een keihard geblèr: “O dááááááár zijn mijn kleren!!!”