Het is maandag en het is weer tijd om te werken. Het zonnetje schijnt door het verduisteringsgordijn en ik weet dat het weer een mooie dag gaat worden. Neuriënd begin ik mijn dag. Op de fiets luister ik naar zomerse muziek en onderweg glimlach ik naar alle mensen. Ik kom een vrouw tegen en ik weet al dat ze me gedag gaat zeggen, net zoals ze dat vorige week ook tijdens haar ochtendwandeling deed. Als ik op zo’n twee meter afstand ben, produceer ik een “hoi”. Op het moment dat ik het zeg, weet ik dat het geen verstaanbare begroeting geweest moet zijn. Met de muziek in mijn oren kan ik niet meer dan een smakje hebben gemaakt. Ah well.
Op mijn werk is het gezellig: ik heb het er altijd naar mijn zin. Iedereen is in een goed humeur na het lange weekend en het goede weer.
