Om te vieren dat ik (zo goed als!) klaar ben met studeren, zijn wij heerlijk een weekendje weg! Heerlijk zo samen genieten in Groningen en Drenthe.
Ik wens jou een fijne zondag, wij gaan zo lekker wandelen en hunebedden spotten!
’s Avonds besluiten we om naar een Italiaans restaurant te gaan en we pakken ons goed in tegen de gure wind. Vol goede moed stappen we de warme receptie van het hotel uit en lopen naar buiten richting de restaurantjes. Na een minuut of vier lopen doemt daar de Italiaan in de verte op. Flinke neonlichten knipperen aan de buitenkant en we kijken elkaar aan: willen we dit? We besluiten om even vanaf de overkant naar binnen te gluren en dan te kijken of we er willen eten. Vertwijfeld staren we even later naar binnen: oké, het zal vást lekker zijn, maar dit ziet er uit als een afhaalrestaurantje.
We besluiten weer terug te gaan naar het hotel. Op zich niet zo’n ramp: er zit een veelbelovend sushirestaurant in dit hotel. Voor ons sushiverslaafden natuurlijk een ideale eetgelegenheid, ware het niet dat we vorige week al sushi hebben gegeten en vrijdag (vandaag) ook weer sushi gaan maken. Net wanneer we ons omdraaien zien we echter dat de naam van het afhaalrestaurant helemaal niet overeenkomt met ons opgezochte restaurant. “O, wacht, dáár is het goede Italiaanse restaurant!” Opgelucht lopen we naar het restaurant waar het er wel gezellig uit lijkt te zien. We beklimmen de trap en zien het bordje closed daar hangen.
Oké, sushi it is! 😀
Op deze zaterdagavond zit ik samen met mijn vriend en zijn zussen aan de thee met koekjes bij ons thuis. Het is heel gezellig en we kletsen over verschillende dingen. Op een gegeven moment komt ons weekendje ter sprake, waarop mijn schoonzus direct reageert: “oja, je zou nog een blogpost schrijven over het gezelschap in het restaurant!”
In mijn blogpost van vorige week lees ik terug dat mijn oren gingen piepen bij een bepaald gezelschap. O ja. Nu ook weer hoor ik nog de stem van de mevrouw met de glutenallergie.
De wandelschoenen zijn flink nat en modderig geworden, dus we wisselen ons schoeisel voor shopschoenen. Mijn vriend stelt de navigatie in op Amersfoort, zo’n klein half uurtje rijden. Onderweg zoeven we langs prachtige weilanden, kuddes dieren en pittoreske huisjes. We hebben expres niet voor de kortste route gekozen en genieten van de omgeving.
In Amersfoort parkeren we rond twaalven in de parkeergarage en wandelen het centrum in. Mijn doel van vandaag: een paar broeken, nieuwe sneakers, lekkere vesten en rode lippenstift. Mijn vriend zoekt naar nieuwe T-shirts, een vest en een water- en winddichte jas. We doen rustig aan en slagen goed voor onze zoektocht.
’s Middags lunchen we in een schattig cafeetje en proosten we op het gezellige weekend. Mijn vriend neuriet opnieuw het liedje van De Vliegende Hollander en mijn har maakt het zoveelste sprongetje: morgen naar de Efteling! Dit is het goede leven. Wat bof ik toch, hè.
(2010) Het is juni en mijn vriend en ik zijn een weekendje weg in Hoenderloo, een prachtige plek in de Veluwe. We hebben zin om de omgeving te verkennen en we lopen richting de receptie om twee fietsen te huren. Ondanks onze jonge leeftijd voel ik me op dat moment een oud, getrouwd stel: samen fietsen huren om een tochtje te maken.