Die zag ik niet aankomen!

Afgelopen weekend ben ik met mijn schoonfamilie een weekendje weggeweest in Groningen. Op zaterdag hebben we een dag gewandeld op Schiermonnikoog: een sportieve en zonnige dag!

Na een heerlijk weekend vol lekkere etentjes, spelletjes en gezelligheid, rijden we op zondagochtend weer terug naar huis. Halverwege de afsluitdijk zit een klein restaurantje waar we nog een kopje thee gaan drinken om het weekend mee af te sluiten. Na mijn kopje thee moet ik naar de wc en ik vraag aan de serveerster of de wc hier in het gebouw zit. “Nee, we hebben tijdelijk dixi’s buiten staan.” Hmm, misschien kan ik het nog wel ophouden.

Wanneer we even later buiten langs de dixi’s lopen, laat mijn blaas weten toch wel graag geleegd te worden 😉 Ik haal diep adem en leg mijn hand op de deur van de dixi om hem open te maken. Op dat moment komt er echter een man uit de Dixi gestapt en ik slaak een kreetje van schrik. De man reageert door (nep) mee te gillen en we schieten allemaal in de lach. Met wat hartkloppingen van mijn kant, dat wel 😉

“Dor! Doen ze dit altijd?!”

Ik ben bij mijn zus thuis om samen wat te werken. Gezellig hoor, dezelfde baan! 😉 We gaan zo samen zwemmen en gauw maak ik mijn opdracht af.

Dor gaat even naar boven om haar spullen te pakken en ik ruim mijn computer op. “O, ik ben vergeten om mijn make-up eraf te halen! Straks zwem ik weer als panda rond. – Boven in het badkamerkastje staat make-up remover, pak maar hoor.”

Ik loop naar boven en zie dat Dirk en Rover ook in de badkamer zijn. Ik schiet direct in de lach: Dirk staat met zijn pootjes op de wc-bril en is water uit de pot aan het drinken. Snel haal ik mijn make-up eraf en ik loop halverwege de trap af. “Dirk is uit de wc aan het drinken, is dat normaal?!” Dor kijkt me met een verafschuwde blik aan. “UHL, NEE!! Wil je de pot dicht doen? – ja tuurlijk!”

Ik loop weer naar boven om de bril dicht te doen. Dan zie ik de mannen bij de wc en ik krijg direct de slappe lach. Terwijl Rover met zijn pootjes wijd op de bril staat, heeft Dirk zich in een soort hurkstand in de bril gepropt en is hij als een malle met zijn pootje in het water aan het roeren. HAHAHAHAHA.

In theorie zou álles er schoner van moeten worden

Mijn vriend en ik hebben een heerlijk burgerlijk huishouden waarin we de taken verdeeld hebben. Voor de nieuwsgierigen: mijn vriend doet de kattenbak, de wc en de badkamer en ik stofzuig (blijft een raar werkwoord om te vervoegen!), doe de was en het afval. Samen doen we dan nog de keuken en de rest van de klusjes.

De mensen die ons persoonlijk kennen, weten dat mijn vriend nu een tijdje in het buitenland zit. Inmiddels is hij alweer bijna terug, maar het was deze keer dus wel echt aan mij om de badkamer schoon te maken. Gewapend met een teiltje sop en een doekje ga ik naar boven. Ik poets de wasbak, het bad en begin daarna aan de wc.

Voordat ik begin met schoonmaken heb ik er nooit zin in, maar als ik eenmaal bezig ben, vind ik het echt een sport om alles zo schoon mogelijk te krijgen. De heerlijke geur helpt dan ook vaak een handje mee. Net als Dorinde zet ik altijd een lekker muziekje aan en op die manier heb ik er echt lol in. Neuriënd ben ik bezig: wat wordt het weer lekker schoon. Mijn vriend zal trots op me zijn!

(…)

$&*(@#!$F

Wáárom moet er altijd een ongelukje gebeuren? Moet het altijd zo dramatisch? Is dit een ongeschreven, of juist een geschreven regel? Hoort het erbij? Krijgen professionele schoonmakers hier standaard een vergoeding voor?

Sip staar ik naar mijn natte broek en mijn doorweekte sloffen. De lege teil ligt op zijn kop op de grond, de uitslover. Het doekje hangt er slap bij. De wc blinkt daarentegen als een berg zilvergeld, wat dus betekent dat ik al het vieze wc-water over mijn benen en sloffen heb gegooid. Uhhhl. Godzijdank moet ik nog douchen.

Ben je al bijna thuis, schat?

Onderbroekenlol

Met mijn vriend ben ik een paar dagen op Ameland geweest en we zitten inmiddels weer op de veerboot terug naar het vasteland. De overtocht duurt ongeveer drie kwartier. Wanneer we bijna aanmeren, besluit ik nog even naar het toilet te gaan. Vanaf Holwerd (wie kent het niet) is het immers ook nog wel een stukkie rijden naar huis. Ik wacht netjes op mijn beurt en zodra er een hokje vrijkomt, stap ik naar binnen. Bij mijn buurvrouw klinkt het gezellig op het toilet. “Nu ik!” Gegiechel. “Nu mag ik weer!” Nog harder gelach. Ah, het zijn twee buurvrouwen. “Zullen we het nog één keertje doen?” Ik moet inmiddels ook wel lachen. Ik vind het mooi om te zien (horen) dat kinderen nog steeds lol kunnen hebben zonder een telefoon of tablet. All you need is een plee met een gek geluidje bij het doortrekken. Zo simpel kan het zijn :).

Bekijk bericht

Sassen op Schiphol

Met een redelijk lege blaas ben ik bezig met mijn zekerheidsplasje. Het is 05:00 en we kunnen bijna boarden. Nog even en dan vliegen we naar Kos!

In de verte hoor ik een vrouw met haar dochter praten. Ze komen de toiletruimte binnen en gaan elk naar een eigen wc. “Sanne, je moet zo wel opletten, dit zijn van die automatisch doorspoelende wc’s!” Sanne is even stil en piept dan zachtjes: “nee hè, dat vind ik eng!” Ik grinnik zachtjes: ik weet nog zo goed dat ik dit ook altijd eng vond. Of de deur op slot moeten doen, nog zoiets levensgevaarlijks.

Inmiddels ben ik klaar en mijn wc spoelt door. “Ben je nu al klaar?!” Vraagt Sanne aan haar moeder. “Neehoor, ik ben nog bezig! Dat is de mevrouw naast ons.” Sanne is weer stil. Inmiddels was ik mijn handen en hoor ik de wc naast die van mij doorspoelen. De moeder loopt naar buiten en kijkt mij lachend aan. Dan spoelt ook de wc van Sanne door. Ze slaakt een gilletje, maar komt even later trots naar buiten gelopen. Het is een schattig meisje van een jaar of 5. “Zo mam, dat heb ik ook overleefd!”

Zo’n drie uur later zie ik Sanne opnieuw in het vliegtuig. In haar eentje loopt ze stoer richting het vliegtuigtoilet. Die komt er wel.