Een schone herinnering

Samen met mijn zus loop ik naar binnen bij een heerlijk sushirestaurant in Amstelveen. We hebben om half acht gereserveerd en we zijn belachelijk stipt. Bij binnenkomst gniffelen we allebei om het object bij de entree. Er staat een set schoenborstels, wat de hal een sjieke look geeft. We lachen om de herinnering die er bij ons naar boven borrelt.

[2014] Met vriendinnen zijn we op vakantie in Kroatië. We zitten in een heerlijk vakantiehuisje op een gezellig vakantiepark in Poreč. Om ons huisje te bereiken, moeten we eerst door het hotelgedeelte waar ook de receptie zit. En schoenborstels.

Één van onze vriendinnen loopt er enthousiast op af. “Kijk! Hier kun je je schoenen poetsen, dat is leuk.” Blij steekt ze haar smetteloze, nieuwe schoen onder een borstel, die meteen als een malle begint te draaien. De borstel maakt een zoemgeluidje, waardoor het een luxueus schouwspel wordt. Na een paar seconden trekt ze haar voet weer terug. Verwachtingsvol staren we naar haar schoen. “O” mompelt ze. “Hmm.” We kijken allemaal naar haar niet meer zo schone schoen en barsten in lachen uit. 

“Goedenavond, we hebben een tafel gereserveerd om half acht!”

Un Parisien et deux touristes

(2012) Samen met een vriendin ben ik in Parijs. We zitten bij een restaurantje vlakbij de Notre Dame en drinken wat lekkers. We hebben uitzicht op een straat waar veel auto’s geparkeerd staan. Op een gegeven moment komt er een auto met zijn knipperlicht aanrijden: hij geeft aan dat hij linksaf gaat. We kijken verbaasd: gaat hij dáár parkeren? Zijn auto past zonder enige speling nét aan in het gaatje. Optimistisch gedacht. Even denk ik dat hij zijn auto gewoon zo op de weg laat staan, maar hij begint toch echt te steken.

Bekijk bericht

Hippe drankjes in Praag

“Mijn drinken smaakt naar gebakken aardappelen.”

Quelle coïncidence!

(2014) Ik zit in het derde jaar van mijn opleiding Frans en inmiddels kan ik de taal al op een leuk niveau spreken. Binnenkort heb ik een mondeling waar ik met twee docenten over de door mij gelezen boeken zal praten. Deze laatste weken ben ik dan ook druk met het lezen van alle verschillende verhalen.

In de trein naar huis pak ik dan ook weer mijn Franse boek erbij. Het speelt zich af in de achttiende eeuw en inmiddels zit ik lekker in het verhaal. Ik merk het dan ook niet zo als er bij station Zaandam iemand naast me komt zitten.

Tot het ineens hoopvol en enthousiast naast me klinkt: “Tu es française?!” Verrast kijk ik haar aan. Hoe toevallig is het dat er een Franstalig meisje naast me gaat zitten en dat ik dan uitgerekend een Frans boek aan het lezen ben! Ik leg haar uit dat ik Nederlandse ben, maar dat ik Frans studeer. We kletsen over en weer en het blijkt dat we heel erg bij elkaar in de buurt wonen. We wisselen nummers uit: het begin van een leuke vriendschap!

Belspelletjes

(2000) Samen met mijn zus speel ik bij een vriendin. Het is woensdagmiddag en we zijn lekker vroeg uit van school. We hebben zin om een leuk spelletje te doen en we besluiten dat we willekeurig mensen gaan bellen. “En wat zeggen we dan?” Op serieuze toon spreken we af dat we onze tong gaan uitsteken en daar dan een geluidje bij maken. Onze vriendin typt wat willekeurige nummers in en wacht tot de telefoon overgaat. Na een paar seconden neemt een vriendelijke mevrouw de telefoon op en onze vriendin maakt het geluidje: “plffrlllll”. Daarna hangt ze op. We schateren het uit. Kinderlijk, onschuldig kattenkwaad. Ook mijn zus en ik bellen een paar keer en het spel verveelt ons niet. Sommige mensen reageren lachend, anderen vragen: “hallo, wie is dit?” Een prachtig spelletje. Na zo’n vijf nummers gebeld te hebben en ook daar weer opgehangen te hebben, gaat het echter mis.

Bekijk bericht