“Ik volg jou wel”

In september wonen mijn vriend en ik alweer twee jaar in ons fijne huis. Inmiddels is de tijd aangebroken dat we ook iets aan de tuin zijn gaan doen! Met hulp van een hovenier hebben we de afgelopen week onze ‘verpauperde’ tuin zien veranderen in een lege zandbak tot een ‘echte’ tuin. We zitten weliswaar nog in de opbouwende fase, maar het wordt al erg mooi!

Vanmiddag hebben we na ons werk afgesproken bij de Praxis om daar onze terrastegels op te halen. Volgende week zal ons terras gebouwd worden, heerlijk om daar straks te kunnen zitten! Nadat we de tegels in Daan zijn auto hebben geladen, rijden we naar een speciaalzaak in sierbestrating. “Ik rij wel achter jou aan,” zegt mijn vriend.

We rijden over de snelweg en het is duidelijk dat de auto van mijn vriend zwaarbeladen is. Na een kwartier rijden, zie ik dat we bijna de afslag moeten nemen. Ik ga op de rechterbaan (achter een wat langzamer busje) rijden, om zo makkelijk de afslag te kunnen nemen. Op dat moment zie ik dat mijn vriend naar links aangeeft en hij haalt me lachend in. Ik schiet in de lach: serieus, ga je me nu inhalen, terwijl je de hele weg achter me zit en we zo de afslag moeten nemen? Nou ja, je zal vast wel weer meteen naar rechts gaan. 

Ik zie mijn vriend niet meer, omdat mijn zicht geblokkeerd wordt door het busje. Wanneer ik even later naar rechts aangeef om de afslag te nemen, verwacht ik dan ook om mijn vriend voor me te zien rijden op de uitvoegstrook. Die is echter zo leeg als een…. (*googelt gezegde* waarmee vergelijk je leegte? Zo gek als een deur, zo sterk als een leeuw, zo leeg als een…? Ik heb het niet gevonden!) Nouja, hij was er dus niet. Ik schiet opnieuw in de lach en voel meteen een competitieve sfeer in mijn auto ontstaan. Hij denkt vast dat dit sneller is, nou kom maar op! 

Na vijf minuten kom ik aan bij de speciaalzaak en bel ik mijn vriend: “nou, ik sta hier al een paar minuten hoor…” Oké, lichtelijk overdreven, maar wel even leuk om te doen. “Ja, mijn navigatie gaf jouw route niet aan, dus ik reed gewoon rechtdoor!” Rebels citeer ik: “ik volg jou wel.” We hangen op en na twee minuten komt mijn vriend er dan ook aangereden. Op naar de winkel! Mijn beurt om Daan te volgen: “ehhh, wat hadden we ook alweer nodig?”

Lang zal hij leven…

Lieve Daan,

Gefeliciteerd met je 31e verjaardag! Alweer de zoveelste verjaardagszoen die ik je mag geven :). Ik ben super blij hoe het allemaal gaat en ik heb heel veel zin om in dit levensjaar met jou te trouwen 😉

Mocht de brievenbus toevallig klepperen vandaag, dan zou dat wel eens iets voor jou kunnen zijn! Aan jou de vraag of je de discipline kunt opbrengen om het nog dicht te laten of niet 😉

Fijne dag vandaag, love you!

“Omg, we zijn nu gewoon verloofd!” – Hoe mijn vriend mij ten huwelijk vroeg (deel 1)

Al een lange tijd ben ik ‘geobsedeerd’ door bruiloften. Op mijn vierde had ik bijvoorbeeld allemaal trouwboeken onder mijn bed waar ik dan doorheen bladerde. “Mam, wil jij deze trouwjurk voor mij maken? – Tuurlijk, ik borduur hem wel voor je!” Ook vond ik bruiloftsscènes in sprookjes helemaal geweldig. Vaak speelde ik met mijn knuffels ‘s avonds een bruiloftsceremonie na, waarbij mijn beer Luku en mijn konijn Anneliesie toch wel verdacht vaak in het huwelijksbootje stapten.

Mijn vriend en ik hebben al jaren (inmiddels dus 10!) een super leuke relatie, waarbij we heel veel leuke dingen ondernemen. Onze families en vrienden zijn top en we plannen ontzettend veel leuke uitstapjes. De laatste jaren hadden we het vaak over ‘de volgende stap’. “Eerst een huis,” zeiden we dan tegen elkaar. Nou, dat is gelukt! We wonen (morgen!) alweer een jaar in ons huis, samen met de katjes. Steeds vaker begon ik al grapjes te maken en te hinten naar de volgende stap: “tja, mijn ringvinger is nu nog leeg.” Wanneer we een film samen keken: “oh wat een mooie jurk, zeg! Weet je hoe ik mijn jurk zou willen….?” En ook bij romantische locaties: “goh, wat een mooi plekje hier zeg!”

Mijn vriend pikte deze signalen natuurlijk ook wel op en begon steeds vaker grappend met zijn ogen te rollen 😉 Ik zou het toen oprecht heel leuk vinden als hij me al zou vragen, maar het zou ook prima zijn als dit nog een aantal jaren zou duren. Eigenlijk vond ik het vooral heel grappig om elk moment aan te grijpen om daar weer een associatie aan vast te hangen, haha.

In november vorig jaar waren we een weekendje weg en ik vroeg hem heel spontaan: “zullen we mijn ringmaat op gaan meten? Mocht je er dan ooit behoefte aan hebben, hoef je niet heel moeilijk te gaan doen door m’n maat te vragen.” Mijn vriend vond dit wel een goed plan en we gingen samen naar de juwelier.

Na een tijdje was mijn vriend de maat echter vergeten en vroeg hij mijn zus om hulp. “Dor, wil jij jouw ringmaat meten en doorgeven? Als tweelingzus zal jouw maat vast goed overeenkomen met die van Laura!” Dorinde vond dit natuurlijk wel een leuke vraag, ging op pad naar de juwelier en gaf de maat aan mijn vriend door.” Vervolgens verwijderde ze het bericht, zodat ik het gesprek eventueel niet zou tegenkomen op haar telefoon of op de telefoon van mijn vriend. (Dit heb ik dus allemaal achteraf gehoord hè, haha ;)) 

In april ging mijn vriend naar de juwelier en nam daar de tijd om een mooie ring uit te zoeken. Na een half uur ringen bekeken te hebben, vond hij het perfecte exemplaar. Geen ring met een steentje, daar blijft Laura vast achter haken, was bijvoorbeeld een gedachtegang, haha. Direct had hij het plan om mij in IJsland (in augustus) ten huwelijk te vragen. Omdat hij dit toch met iemand wilde delen, vertelde mijn vriend dit aan twee van zijn vrienden, spannend! Om er zeker van te zijn dat ik de ring niet zou vinden, verborg hij deze in de computerkast. Hij schroefde de computerkast dicht met schroefjes. Daar vindt Laura hem vast niet. Eh, nee. Inderdaad. HAHAHA.

Ondertussen ging ik natuurlijk lekker door met hinten, waarop mijn vriend steeds dacht: jahaaa wacht maar, het moment komt echt wel!

De dag voor vertrek naar IJsland dacht mijn vriend nog een paar keer: niet de ring vergeten in te pakken! Niet de ring vergeten in te pakken!

Het is de ochtend van ons vertrek naar IJsland. Mijn vriend heeft met zijn zus afgesproken dat ze samen de leenauto wegbrengen waarmee zijn zus en zijn moeder zojuist samen op vakantie zijn geweest. Daarna pak ik de ring in, spreekt hij met zichzelf af. Helaas gebeurt het dan toch…

Wanneer mijn vriend er onderweg achter komt dat hij de ring vergeten is, baalt hij ontzettend. Het lukt niet meer om naar huis te gaan en omdat we op IJsland in verschillende hotels zullen verblijven, is het niet handig om de ring te laten opsturen. Juweliers zijn er ook schaars en bovendien had hij al een mooie ring uitgekozen.

En ik maar hinten op vakantie. “Mooi plekje zeg!”, “Goh, wat romantisch!”, “Hoeveel huwelijksaanzoeken zullen hier al geweest zijn?” Ahhhhh, sorry lieverd. Als ik dit had geweten had ik dit natuurlijk nooit zo vaak en grappend gezegd. 

Voor mijn vriend was het aan de ene kant ook wel weer een soort bevrijding: nu hoefde hij zich geen zorgen te maken of hij het goede moment wel pakt en of hij echt wel het mooiste plekje heeft uitgekozen. Wel volgt natuurlijk de volgende druk: wanneer zal ik het dan gaan vragen….?

Wordt vervolgd!

“Stop daar eens mee, joh!”

Tijdens het koken luister ik naar mijn afspeellijst in Spotify, die helemaal volstaat met jaren ’80 muziek. Heerlijk! Tijdens een lekker nummertje ben ik vol aan het meeswingen. Op dat moment begint mijn vriend heel rebels uit de maat te fluiten. Ik kan er wel om grinniken, hij zal er vast zo wel mee ophouden. Helaas. Hij fluit gestaag door, eigenlijk best knap zo door mijn harde muziek heen. “Hee joh, hou eens op! Dit klinkt voor geen meter door elkaar!” Niks. Geen reactie. Gewoon doorfluiten. “Jij hebt wel lef hè, me ook nog negeren!” Demonstratief loop ik de keuken uit met een wijzend vingertje. Mijn vriend zit heel schattig te swingen op zijn eigen muziek. Koptelefoon.

Bekijk bericht

9 jaar samen! – Tijdbalk

Zaterdag 20 september 2008: “eh Laura, vandaag is de verjaardag van mijn zus. Hoe zal ik je aan iedereen voorstellen? Als mijn vriendin?”

2009: Ons eerste weekendje weg samen, naar een hotel in Nijkerk!

2010: Leuke familiedingen. Een bruiloft en het leuke nieuws: “jullie worden oom en tante!”

2011: “Jeeeej ik mag eindelijk mee naar Sensation!”

2012: 4 jaar alweer, wat maken we toch veel mee.. Zo ook onze gezinsuitbreiding met James en Darcy!

2013: Het is leuk met jou! Etentjes, feestjes, familieavondjes, vakanties, De Efteling…

2014: “Ja! Wij gaan samenwonen!”

2015: “Schat? Ik ga 7 maanden in Duinkerke wonen, goed?”

2016: Onze eerste verre vakantie, naar Bali!

2017: “ONS BOD IS GEACCEPTEERD!!”

Nine years and counting. Op naar een mooie toekomst in ons nieuwe huis!

Bekijk bericht