Tijdens het weekendje weg stuurt mijn zus me wat kinderfoto’s van ons samen. Ik laat de foto’s aan mijn vriend zien en vraag of hij ziet wie van de twee ik ben.
“Ehm, die linker!” Ik kijk hem even aan. “Nee, ik ben rechts.” Verontwaardigd antwoord: “huh, maar de linker is vierkant!”
(2015) Ik ben altijd al lui geweest als het op mijn haar aankomt. Sinds dat ik klein ben, draag ik mijn haar eigenlijk altijd al in een staart of in een knot. Op de een of andere manier vind ik los haar gewoon niet lekker zitten en het valt ook nooit zo mooi. Aan het begin van dit jaar is mijn haar vrij lang en het is eigenlijk wel weer tijd om er een stuk af te laten knippen. Met mijn vingers ga ik door mijn haar en ik bedenk me dat het misschien ook wel een goed idee is om mijn haar te doneren. Het lijkt me heel fijn om op deze manier mijn steentje bij te dragen aan een mooie pruik voor een ziek meisje. Zo gezegd, zo gedaan. In juni zit ik in de stoel van de kapper en ik ben toch eigenlijk best wel zenuwachtig. Mijn zus is mee om me door de spanning heen te slaan en natuurlijk om foto’s te maken. De kapster zet twee vlechten van 30 cm in mijn haar en voor ik het weet is de eerste vlecht al van mijn hoofd geknipt. Wat een raar gevoel!