In september zijn mijn vriend en ik alweer 10 jaar samen. De tijd vliegt! Eigenlijk geven we elkaar nooit ‘fysieke’ cadeaus, maar proberen we altijd om een leuk uitje te plannen. Voor deze tienjarige editie (;)) wilde ik dan ook iets speciaals bedenken!
Mijn vriend heeft een brede muzieksmaak en hij luistert ook graag naar jazz. Zo gebeurt het regelmatig dat de muziek van Frank Sinatra of Glenn Miller de woonkamer vult. Een paar weken geleden kwam ik tot mijn vreugde een tribute concert voor Frank Sinatra tegen, waarbij de muzikanten door Europa toeren. Leuk! Ik keek welke data er beschikbaar waren en koos voor één van hun concerten in Antwerpen. Top cadeau!
(…)
“Laura, weet je wat ik hem cadeau ga geven?” De beste vriend van mijn vriend is jarig en we hebben het zojuist over cadeaus gehad. Mijn vriend vertelt enthousiast dat het hem leuk lijkt om zijn vriend een jazzconcert cadeau te doen. Mijn hart slaat een beetje over. “O, leuk. Is er iets leuks te vinden dan?” Ik hoor hem scrollen. “Ja, dit is zo’n tribute concert, ze toeren in Europa. Ik denk dat ik dan misschien met hem naar Duitsland ga, dat is wel leuk toch?” Ik pers er een “ja, leuk” uit en denk ondertussen keihard na wat ik zal doen. Zal ik het verklappen? Het is natuurlijk wel fijn als hij de keuze kan hebben of hij nog een keer wil gaan. Aan de andere kant is de verrassing er dan wel direct af…
Mijn vriend onderbreekt mijn hersenspinsels: “wat is er? Je klinkt zo afwezig.” Ik staar hem een beetje hulpeloos aan. Dan begint het hem te dagen. “OOOO, ik weet het denk ik al! Dat weekendje van ons, heb je…? – Eh, ja.” We beginnen allebei keihard te lachen.
Puntje bij paaltje weten alle partijen wat ze cadeau krijgen en gaat mijn vriend twee keer naar het concert hahaha. Iedereen blij 😉 Uiteindelijk heb ik dan ook maar flink van de situatie gebruik gemaakt: “nu je toch al weet wat we gaan doen: zullen we meteen maar een dagje Efteling erachteraan gooien?” Hoppaaa.
