Neverdullmoments

Dat is gek!

As we speak word ik wakker en ik realiseer me dat ik voor het eerst in 11 maanden vergeten ben een blog te schrijven! Het is wel eens eerder voorgekomen dat ik een blogpost verkeerd heb ingepland, maar vergeten is iets nieuws!

Waar mijn blog voor mezelf als een soort dagboek werkt, zal ik bij het teruglezen van deze post voortaan denken aan het gezellige dagje die ik met mijn zus heb gehad, wat waarschijnlijk mijn “nog even een blog schrijven!”-routine even deed vergeten.

Ik word nu namelijk net wakker in een hotelbed in Zandvoort, in plaats van in mijn eigen bed. Geheel volgens planning hoor, van onze ouders hebben we voor onze verjaardag een overnachting in dit strandhotel gekregen, lief!

Bekijk bericht

Flessenflater

We staan bij de kassa en mijn vriend kijkt me aan: “pak jij het flessenbonnetje er even bij?” Beteuterd kijk ik terug en zeg zacht: “ik dacht dat jij hem had gepakt.” Toegegeven: een kwartier geleden verliep de scène best een beetje apart. Vrolijk mikten we om de beurt lege flessen in de automaat. Bij de laatste fles drukte ik in een soepele beweging op de groene knop en liep direct door naar buiten om de plastic melkflessen in de daarvoor bestemde container te gooien. Er van uitgaande dat mijn vriend het bonnetje wel zou pakken. Mijn vriend liep tijdens diezelfde seconde blijkbaar naar de prullenbak om de vieze, besmeurde plastic tasjes weg te gooien.

Het bonnetje is toen eenzaam in de automaat blijven hangen, totdat iemand anders hem pakte. Even wekte dit bij mij een boze reactie op: dat doe je toch niet? Een flessenbonnetje van vijf euro zomaar stelen? Mijn vriend stelde me gerust: “misschien had deze persoon het wel meer nodig dan wij.” Okee, daar kan ik mee leven! In mijn hoofd bedacht ik toen direct de titel van deze blog. Zo is het dan ook wel weer 😉

De z van zzzondag

“Ha! Dan kom jij vannacht thuis en dan lig ik al úúren in bed!” schepte ik vanmorgen op tegen mijn vriend, die vanavond met zijn vrienden naar Axwell & Ingrosso gaat in Amsterdam.

Hm. op zich is het nu 3:15 en kom je alweer bijna thuis. Ik heb een gezellige avond gehad met mijn vriendinnen en ben lekker blijven plakken.

Op de fiets onderweg terug naar mijn bed tel ik de huizen waar nog licht brandt: negen stuks. De rest ligt allemaal op één oor. Een vredige gedachte. Ik moet ervan gapen, het is toch wel al erg laat. Het is sowieso wel even geleden dat ik het ergens zo laat heb gemaakt, wanneer was dit ook alweer?

Nou ja, nog even de blog schrijven en dan…

Wát een open einde. Zo word ik wakker op deze zondagmorgen: het scherm met het onafgemaakte bericht nog geopend.

Dat is ook even geleden joh, dat ik geen nachtelijke blog heb gepubliceerd. De e-mailboxen van mijn volgers leeg latend tot het moment dat ik me besef dat ik vannacht gewoon keihard in slaap ben gevallen. Niks open einde, mijn ogen waren hartstikke dicht. Niks goeie clou.

Menselijk, toch? Ik draai me nog even om. Fijne zondag!

Legaal belletjelellen

Appels? check. Rozijnen? check. Suiker? check. De appelflappen kunnen worden gemaakt!

Op het moment dat ik de oven op voorverwarmen zet, krijg ik het zelf ineens héél warm. Ik besef me dat ik een belangrijk onderdeel ben vergeten.

Onder het mom van gisteren was het burendag, bel ik licht beschaamd op mijn slippers bij de buren aan. En daar de buren weer van. Tot aan de onderbuurvrouw aan toe. Vriendelijk maar vragend kijkt ze me aan. “Hallo.. eh.. heeft u nog bakpapier?”

Diezelfde zaterdagavond

Het is 01:30 en ik lig net in mijn bed. De blog van morgen is zojuist gepubliceerd en ik heb nog even gauw mijn tanden gepoetst. De wekker zet ik om 09:30, zodat ik op tijd mijn bed uit ben voor de springwedstrijd van morgen!

Springwedstrijd. Paardrijden. Laarzen. Cap. Borstels. O nééééé. Ik besef me ineens dat mijn paardenspullen nog in mijn auto liggen. Mijn auto staat bij mijn schoonzus. Morgenochtend vroeg gaat mijn schoonzus met de auto naar het bos om te gaan wandelen.

Bekijk bericht