Soms is het je gewoon even niet gegund, haha

“Het is weer tijd voor uw periodieke controle!” 

Aan het einde van de zomer kreeg ik deze mail van de tandarts. Ik maakte een afspraak voor 30 november: afgelopen vrijdag.

Op vrijdags moet ik om 09:00 op stal zijn, dus ik heb mijn afspraak zo vroeg mogelijk gepland: om 08:00. Mocht het dan op de één of andere manier uitlopen, ben ik in ieder geval niet te laat bij de paarden. Vanaf de tandarts is het nog zo’n 10 minuten met de auto naar de paarden, dus dat moet ik toch redden!

Om 08:05 sta ik weer buiten. Hm. Dit is wel erg aan de vroege kant. Zal ik nog even naar huis? Beter van niet, dat is 10 minuten de andere kant op en dan ben ik best wel omslachtig bezig. Ik heb mijn paardrijkleding toch al aan, thuis heb ik nu eigenlijk niet zo veel te zoeken.

Ik besluit om naar de Albert Heijn te gaan: ik zou nog trakteren voor mijn verjaardag! Heel langzaam loop ik door de schappen en op mijn gemakje kies ik de lekkerste koekjes uit. Om 08:20 zit ik weer in de auto. Ik denk erover om alvast mijn rijschoenen en chaps (een soort beenwarmers) aan te doen, maar ik besluit dat ik dit straks bij de paarden gewoon wel zal doen. Oh, ik kan wel even gaan tanken! Ik bedenk welke benzinepomp er het goedkoopst is (10 minuten rijden) en ik hoop vurig dat er nog een auto voor me staat, zodat ik lekker even tijd kan rekken. Helaas 😉 Nouja. Om 08:35 rijd ik met een volle tank verder. Ik ben nu bijna bij de paarden, zal ik er vast heen gaan?

Weet je wat? Ik rij nog even gezellig langs mijn moeder. 

Uiteindelijk is het daar zo gezellig, dat ik om 09:05 uiteindelijk bij de paarden aankom. Hahaha, toch nog te laat. Nou ja. Snel m’n spullen pakken en dan naar stal. Terwijl ik de achterklep omhoog zet, zie ik dat mijn kofferbak wel verdacht leeg is.

OMG. Ik ben gewoon mijn rijschoenen en chaps vergeten. Had ik het toch maar bij de Albert Heijn alvast even bekeken! Pfff, ZO onhandig, die heb ik wel echt nodig tijdens het rijden…

Terug rijden heeft ook geen zin, dan kan ik m’n paard helemaal niet meer poetsen. Grrrr. Gelukkig hebben ze op stal genoeg reservemateriaal en ik vind dan ook een paar spullen die er redelijk mee doorkunnen (hallo cowboylaarzen).

Onze les begint altijd om 10:00, dus om 09:50 maak ik aanstalten om het hoofdstel bij mijn paard in te doen. “Het hoeft nog niet hoor, we beginnen vandaag om 10:15!” OMG. Had ik gewoon wel even nog langs huis kunnen gaan!

Zo zie je maar weer… denk je efficiënt met je tijd om te gaan… Voor de volgende keer check ik alles even dubbel! Gelukkig kon ik er (zonder gaatjes!!) wel om lachen 😉

Hahaha, wie gebruikt dat nou?

Mijn vriend en ik zijn zojuist aangekomen in ons hotel en we moeten even in de rij wachten totdat we kunnen inchecken. We besluiten een klein rondje te wandelen en we komen in de hal een automaat tegen. Waar deze automaat normaalgesproken gevuld zou zijn met snoep, chips en drinken, zitten de schappen nu vol met toiletspullen als haarborstels, tampons, zwangerschapstesten, condooms en wat make-up. “Geniaal idee, zou het veel gebruikt worden? – Waarschijnlijk niet, maar het is wel handig!”

Na zo’n tien minuten zijn we ingecheckt en hebben we de lift naar onze hotelkamer gepakt. We stappen de kamer binnen en zijn tevreden met wat we zien. Het is wat ouderwets ingericht, maar het is lekker ruim en het ruikt schoon. Prima!

Nadat we onze spullen hebben neergezet, wijst mijn vriend opeens op een mysterieus voorwerp tegen de muur. “Wat is dat?” Hij loopt er naartoe, zakt door zijn knieën en bekijkt de stickers op het voorwerp. Vervolgens begint hij te lachen. “Het is een broekpers!” Enthousiast maakt hij hem open. “Geniaal, hier kun je je broeken mee strijken!” Ik kijk hem lachend aan: “wow, onmisbaar.” Ik google op ‘broekpers’ en zie dat deze zo’n €200 moet kosten. “Had ik het maar geweten, dan had ik al mijn broeken meegenomen, hahaha.”

Tegen bedtijd loopt mijn vriend naar de badkamer en begint wat in zijn spullen te rommelen. Op een gegeven moment roept hij: “Laura, je zei dat jij tandpasta meehad? Waar ligt dat? – in mijn toilettas, die ligt onderin de weekendtas.” Het is even stil en hij zoekt de tandpasta. Daarna: “hier zit geen tandpasta in hoor.” Mijn beurt om stil te zijn. O, oeps. Ik ben hem inderdaad vergeten in te pakken. 

“Ehh, weet je die automaat nog…? ;)”

Kortetermijngeheugen

Ik hou van lijstjes maken. Niet alleen omdat het voor overzicht zorgt, maar ook omdat ik anders van alles vergeet. Toch ga je niet alle kleine dingetjes opschrijven op een lijstje.. Herken jij de volgende situaties?

  • De supermarkt inlopen, om vervolgens geen idee meer te hebben wat je ook alweer moest halen.
  • “Zo even in de oplader stoppen” als je merkt dat je tandenborstel bijna leeg is. Om hem vervolgens twee minuten later vrolijk terug op zijn plek te zetten, zodat je ‘s avonds een lege tandenborstel hebt.
  • Op de wc zitten en erachter komen dat het wc-papier op is, terwijl je je al drie keer had voorgenomen om nieuwe wc-rollen uit de kast te halen.
  • Opstaan van je plek, naar de keuken lopen en vervolgens geen idee meer hebben wat je daar wilde gaan doen.
  • Gek genoeg vergeet je nooit om iets lekkers pakken als je je dat eenmaal hebt voorgenomen :-).
  • Een heel goed idee hebben voor een blog of tweet, waar je vervolgens niet meer op kan komen als je hem eenmaal wilt typen.
  • “Vanaf nu ga ik elke dag 2 liter water drinken.”
  • Net beginnen aan een lekkere wandeling in het zonnetje. Zonder zonnebril.
  • “Ik tank morgenochtend wel, dan ga ik wat eerder van huis weg.” Sure… Natuurlijk ga je niet eerder weg de volgende ochtend en word je compleet verrast door het geluidje. Gassen!
  • “Als ik de volgende keer boodschappen ga doen, neem ik de lege flessen mee.”
  • Ik had er nog meer bedacht, maar die ben ik vergeten…. 😉

Had ik nou maar even opgeruimd

Afgelopen weekend had ik me voorgenomen om mijn auto helemaal schoon te maken. Lekker soppen bij de wasstraat en even flink met de stofzuiger erdoorheen. Toch kwam het er op de een of andere manier niet van. Ik heb anders nooit last van uitstelgedrag… ;-).

Op woensdag wordt het wat later dan gemiddeld op mijn werk. Deze week zijn de rapportvergaderingen en ik heb met mijn duo-mentor afgesproken om onze mentorleerlingen door te spreken. Tegen half zes zijn we klaar. Ik loop richting de kapstok om mijn jas te pakken en word direct gestrikt. “Hee, daar is nog een harde werker!” Kijk, dat zijn altijd goede opmerkingen om te horen van de directeur. “Ben je met de auto en zo ja, kun je me een lift naar het station geven?” Oh jee…. lege verpakkingen en papiertjes alert… zal ik nee zeggen? “Jahoor, geen probleem!”

Het viel uiteindelijk mee (dankjewel regen!!), maar volgende keer houd ik mezelf aan m’n voornemens, haha.

Sappige tomaatjes

Tomaten vind ik heerlijk. Door de salade, door de pasta, door de couscous, in de soep, in een hartige taart of in een ovenschotel. Ik kan eigenlijk geen enkele bereiding van tomaten bedenken die niét lekker is. Ik neem ze ook wel eens in een zakje mee, lekker voor onderweg!

Precies die gedachte had ik twee weken geleden toen ik een paar cherrytomaten in een zakje in mijn rugzak stopte. Die eet ik later vandaag wel op.

Anderhalve week later kwam ik terug van mijn eerste vakantie: een weekje Texel. Bij het tillen van mijn rugzak vond ik wel dat er iets een klein beetje zurig rook, maar we hadden die dag ervoor rode wijnazijn gekocht en deze zat in een tasje in mijn rugzak. Niets aan de hand dus.

Bekijk bericht