Neverdullmoments

Vandaag is een mooie dag

Ik typ dit nu de avond ervoor en ik weet natuurlijk stiekem al dat ik mijn wekker heus nog wel een paar keer zal snoozen. De dagen waarbij ik uit bed spring zijn schaars: wanneer we op vakantie gaan, een Eftelingdag en wie weet volgend jaar wel op onze trouwdag!

Vandaag is het 14 februari, Valentijnsdag. Als docent op een middelbare school altijd grappig om mee te maken. Al wekenlang hangen er valentijnsposters door de school. Morgen lopen leerlingen vast ongemakkelijk met hun rozen te zeulen en worden er schattige briefjes aan elkaar gegeven. (Tja, of appjes). De dag dat Google rood kleurt, de enorme lading aan nieuwe valentijnsfilms op Netflix en de restaurantjes die vol zitten met kleffe stelletjes, hihi.

Vandaag is ook de dag dat mijn voorjaarsvakantie begint, jippie! Laat die wekker maar komen, vanavond eten wij gezellig en romantisch samen en luiden we (mijn, sorry schat) vakantie in.

Valentijn ze!

Valentijnscadeau: ons jaar in foto’s!

Morgen is het valentijn en dat betekent dat het weer tijd is voor de meest romantische dag van het jaar. Nee okee, niet echt. Buiten dat het natuurlijk flink commercieel is (allergisch voor de poezelige, roze knuffelberen), zit mijn vriend ook nog eens in het buitenland voor zijn werk. Zelf ben ik laat thuis, dus het wordt even een snelle hap. Niks romantisch restaurantje of een gezellige film. Pasta for one it is!

Omdat ik het toch wel leuk vind om mijn vriend iets te geven, besloot ik van de week om een persoonlijk cadeau voor hem te maken. Na een tijdje wist ik wat ik wilde: een fotoboek van ons afgelopen jaar.

(Eerder die week)

Ik surf naar Fotofabriek.nl en ik ga aan de slag met mijn eigen fotoboek. Bekijk bericht

In het restaurant

Met mijn lieve vriend zit ik vrijdagavond in het sushirestaurant in Duinkerke. Die middag had ik telefonisch alvast gereserveerd, als een soort valentijnsverrassing. Stipt op tijd stappen wij het restaurant binnen. Het is er nog helemaal leeg en de ober komt direct naar ons toe om de reservering op zijn blocnote te zoeken.

Even later vullen we het all-you-can-eat lijstje in en leggen het op tafel. Algauw komt een serveerster onze eerste sushironde brengen. Als ze de bordjes neerzet, blijft ze even staan en hakkelt ze: “eh.. ehm, eet uh.. smakeliek!” Wij lachen en bedanken haar vriendelijk. Ik blijf het grappig vinden dat het zo duidelijk is dat wij uit een ander land komen, ondanks dat ik gewoon Frans spreek tegen het personeel. Als we na vier gangen om de rekening vragen, verbaast mij de vraag: “komen jullie uit België?” dan ook helemaal niks. Waar kom je anders vandaan dan Het Noorden, als je om 19:00 ‘al’ binnenloopt en om 20:30 weer vertrekt?