Weekendje Londen! (Deel 2)

“Oké oké, ik ga wel mee naar boven!” Ik ben nu al zover richting de toren van de St Paul’s Cathedral geklommen dat ik nu ook wel wil doorzetten. Puffend klimmen we de trap op en komen uit bij een mooi uitzichtpunt. Godzijdank zijn de hekken enorm hoog en durf ik hier goed om me heen te kijken. Het is prachtig weer en we kunnen heel ver kijken. Zo zien we The London Eye, The Gherkin, The Tower… leuk om zo een eerste indruk van de stad te krijgen! “Durf je nog verder?” Daan kijkt me uitdagend aan en kijkt daarna naar boven. “Eh nee. Maar let’s go.” Binnenin het laatste torentje klimmen we op smalle gietijzeren trapjes die spiraalvormig de lucht ingaan. Gatsie. En dan hebben ze ook nog zo’n plateau met doorkijkraampje, zodat je helemaal naar de begane grond van de kerk kan kijken, OMG. En ik kijk dan ook hè, zo ben ik dan ook wel weer. PFFFF. Boven was het geloof ik best mooi, maar ik heb mij alleen maar beziggehouden met de uitgang vinden. Ik werd bemoedigend toegelachen (en uitgelachen) en ik heb op mijn beurt een klein jongetje ook gerustgesteld: “I’m just like you, we can do this.” 

Beneden aangekomen zak ik met mijn trilbeentjes even neer op een stoel. Hier heb ik precies uitzicht op het doorkijkraampje bovenin waar ik net ook angstig doorheen gekeken heb. Geinig, al die hoofdjes die dan even verschijnen. We vervolgen onze route door de kerk en lopen naar beneden naar de Crypte, waar graftombes van historische Britten te zien zijn. “Hahaha, kijk, ze hebben ook een Crypt Café.” En inderdaad, even later zit er tussen de graftombes een mini-restaurantje. Lol.

Nadat we de uitgang door zijn en mijn super waardevolle schaar (t.w.v. €0,60) weer hebben opgehaald, wandelen we richting The Millennium Bridge. (Die ene brug uit Harry Potter deel 6!) We stoppen halverwege de brug, maken een hele lelijke selfie omdat we tegen de zon in kijken (geheel gepland overigens, juist pronken met de zon!) en lopen daarna weer terug. We willen aan deze kant blijven, omdat we eerst naar The Tower of London gaan.

We wandelen langs The Thames en komen een klein half uurtje later uit bij The Tower of London. We laten ons verleiden tot Fish (de chips laten we achterwege) en gaan daarna het museum in. We vinden de Middeleeuwen en kastelen allebei heel leuk en gaan van toren naar toren. We zien een wisseling van de wacht voor het gebouw van de kroonjuwelen en spotten deze knoeperds natuurlijk ook in levende lijve. Leuk om hier weer te zijn! Daan is sinds zijn middelbare school niet meer in Londen geweest, zelf ben ik er een paar jaar geleden (toen ik in Frankrijk woonde) nog geweest. Heel leuk om hier nu samen te zijn en nieuwe herinneringen te maken.

Zoals:

Bij het Shakespeare theater een man zien optreden met een vuurspuwende tuba (ja echt. Ik heb er filmpjes van), clichéfoto’s maken voor The Tower Bridge en lunchen aan de Thames. Daarna doorwandelen langs the London Eye (we hoeven hier allebei niet in), door naar Westminster Abbey en the Big Ben (in de steigers), gevolgd door Buckingham Palace. We zitten inmiddels op zo’n 20 km en de voetjes beginnen aardig moe te worden. We beginnen te brainstormen (haha ik echt niet hoor, ik wacht gewoon op het juiste moment) over ons avondprogramma en voorzichtig peil ik: “heb je zin in sushi vanavond? Eerst ergens in een pub wat drinken en dan in Soho bij een sushirestaurant dineren?” Daan antwoordt godzijdank met the magic word: “welja!”

We lopen via the National Gallery en Trafalgar Square richting Picadilly Circus (dit lijkt een beetje op Times Square in New York!) en zoeken daar in de buurt een pub waar we onze moeie voeten even wat rust gunnen. Waar iedereen zich installeert voor een rugby wedstrijd (hahaha, lachen: de pub stroomt binnen no time vol), pakken wij allebei ons boek erbij en gaan lekker wat lezen. “Als mensen denken dat dit onze eerste date is, ziet het er wel wat sneu uit hè? ;)” Terwijl ik midden in mijn verhaal zit, word ik af en toe afgeleid door juichende en klappende mensen. Geïnteresseerd (of een poging tot) staar ik dan naar het scherm. Goh, 5 punten. Net kregen ze 3 punten. Hoe werkt deze sport in Godesnaam?

Daan haalt een nieuw rondje en komt vervolgens met twee glazen prosecco en bier terug. Ik kijk hem vragend aan. “Happy hour!” Ik zie mezelf straks al jodelend door Londen hinkelen, maar voor nu vind ik het helemaal goed. En het smaakt ook goed!

Nadat we uitgelezen zijn en trek beginnen te krijgen, lopen we richting het sushirestaurant. Inmiddels is het donker geworden en de billboards en theaters hebben grote en schreeuwerige teksten. Gaaf, het leeft hier echt!

Wanneer we even later bij het restaurant aangekomen zijn, kijken we elkaar even aan. “Haha, gaan we hier echt naar binnen?”

Wordt vervolgd!

Weekendje Londen! (Deel 1)

“Zullen we proberen om wat meer citytrips te plannen?” Zo gezegd, zo gedaan! Dit weekend zijn mijn vriend en ik gezellig een weekendje naar Londen geweest. In meerdere delen schrijf ik over onze belevenissen.

Vrijdag

Op vrijdagmiddag om 14:00 sluit Daan zijn computer af. “Let’s go!” Ik vind het altijd zo heerlijk om de deur achter ons dicht te trekken als we een weekendje weg gaan. Het voelt dan direct als een (mini-)vakantie. We droppen de sleutel bij Dorinde en Thomas (ze geven James en Darcy dit weekend eten) en rijden dan door naar het station. “We zijn weer lekker vroeg, we hadden de trein ervoor bijna nog gehaald ;)” In de auto wachten we totdat onze trein komt en gaan dan onderweg naar Amsterdam.

Op Amsterdam Centraal aangekomen, zijn we nog wat te vroeg om al in de Thalys te stappen en we besluiten om bij het caféetje op perron 2 (aanrader, na de Burger King nog even doorlopen) een drankje te drinken. “Proost, op een mooi weekendje weg!” We drinken een biertje en de vrolijke serveerster wenst ons bij het afrekenen veel plezier.

In de Thalys installeren we ons op de heerlijke rode stoelen en ik werk nog een klein beetje op mijn laptop. In Brussel stappen we over op de Eurostar, de trein die ons naar Londen zal brengen. Hiervoor moeten we ook door een paspoortcontrole waarbij je zelf je paspoort moet scannen en daarna een foto van jezelf moet laten maken. Het lukt me voor geen meter en na zo’n 7 pogingen (en twee keer om hulp gevraagd te hebben) kom ik er eindelijk doorheen. Na een reis van 5 uur (inclusief een mini-vertraging omdat we het perron niet op konden) komen we aan in Londen, waar het een klein beetje sneeuwt.

Het is 20:00 (plaatselijke tijd) en we besluiten om het weekend zuunig te beginnen door te gaan wandelen. Het is zo’n drie kilometer tot het hotel, best te doen. Wel heb ik besloten dat ik écht een rolkoffertje moet, zo’n draagtas is wel even bikkelen met zo’n wandeling. Gelukkig schiet vriendlief te hulp 😉 Vlakbij het hotel duiken we nog even een McDonalds in (even opwarmen van die sneeuw!) en eten we nog een hapje. Ze hebben hier een vegetarische chili-wrap, best lekker!

Het hotel (Thistle City Barbican) is netjes en verzorgd en onze kamer is prima. Het jammere is wel dat we ontzéttend luidruchtige buren hebben. Vooral de vrouw lacht heel hysterisch, wat stiekem best wel lachwekkend is. ‘s Nachts ben ik er één keer van wakker geworden, maar ik kon er wel om grinniken. Mijn vermoeidheid overwon het en ik ben vast met een glimlach in slaap gevallen 😉

 

Zaterdag

We worden voor de wekker wakker en besluiten om op tijd op pad te gaan. We hebben geen ontbijt bij het hotel geboekt en we spreken af dat we onderweg wel kijken wat we tegenkomen. Van eerdere citytrips weet ik dat de “prèt à manger” heeeerlijke Chai Latte serveert, dus daar gaan we naar binnen! Daan gaat voor de zalm, ik snoep van een croissantje en een mierzoet broodje, mmm!

Na het ontbijt lopen we richting st Paul’s Cathedral. Het is prachtig weer en de koepel van de kathedraal steekt prachtig af bij de blauwe lucht. Bij de tassencontrole voor de ingang kom ik er achter dat ik nog een schaar in mijn tas zit. De man van de douane overlegt even met zijn collega en ze beslissen samen dat mijn schaar wel in een kistje bewaard kan blijven. Ik krijg een lootje en de man belooft me er goed op te passen. Ik vind het stiekem best lachwekkend, mijn schaar kostte denk ik 60 cent bij de Action en knipt niet per se fantastisch. Géén idee waarom hij in m’n tas zat!

Bij binnenkomst twijfel ik heel even: “gaan we echt 20 pond p.p. betalen voor de entree?” Daan haalt me over: “kom op, we zijn er nu toch!” Direct blijkt al dat dit een goede beslissing is. De kerk is heel mooi aangekleed en is enorm groots en indrukwekkend. “Kom we gaan hierheen!!” Daan gaat me enthousiast voor richting de trappen. Voordat ik er goed en wel over na kan denken, loop ik hem achterna. We beginnen de tocht naar boven en komen na een tijdje (hijg, puf) aan op de Whispering Gallery. We hebben hier van bovenaf uitzicht op de binnenkant van de kerk en ik denk alleen maar: “o mijn god, dit is hoog. Ik had mezelf beloofd om dit nóóit meer te doen. Even zitten hoor. Ja, ga jij maar een rondje lopen.” Alles tintelt en trilt en mijn benen beginnen te flubberen. Pfff en we zijn pas op 1/3!

Wordt vervolgd! (even mijn tintelende voeten rust geven, hoogtevrees is best een maf iets!)

Mysterieuze manoeuvres

Terwijl ze langsloopt, schieten mijn wenkbrauwen de lucht in. Ik heb haar wel vaker langs zien lopen, ik denk dat ze een paar straten verderop woont. Omdat ik niet te erg wil staren, kijk ik weer voor me. Wel schiet het door mijn hoofd: wat is ze aan het doen met dat piepkleine dichtgeknoopte plastic tasje dat ze zo ver van zich af houdt? Ik loop haar bijna tegemoet en ik glimlach naar haar. “Hallo!” Terwijl ze me vriendelijk teruggroet, loopt ze langs me heen. Er hangt een rare lucht om haar heen.

Waarschijnlijk dacht helemaal niemand dit, maar ik had me goed voor kunnen stellen dat de passerende man het een beetje een vreemde gewaarwording vond. Zelf was ik me uiteraard zeer bewust van de stinkende geur en wist ik heel goed wat ik aan het doen was: mijn camembert in de openbare prullenbak gooien. Mijn vriend wil niet in een stinkend kaashuis thuiskomen van vakantie, snap jij het nou? 😉

Bijnaaaa!

5 x vakantievoorpret

De vragen beantwoorden 

“Ga je nog op vakantie? – Jazeker!”

“Waar ga je heen? – IJsland!!”

 

Wat mij betreft zijn dit de leukste vragen die je iemand kunt stellen. Het geeft gegarandeerd een enthousiast gevoel en het is vervolgens super leuk om over de bestemming te praten. IJsland voor ons dus, yay!

 

Meest gehoorde opmerking

“Je was het warme weer zeker zat? ;)” By far de meest gehoorde opmerking. En inderdaad, ik vind het helemaal niet erg dat het in IJsland wat minder warm is 😉

 

Keihard lachen om de tv

Het Europese weerbericht van de laatste weken vind ik echt hilarisch. “Net als de afgelopen dagen, wordt het vandaag weer een tropisch warm dagje,” vertellen de weermensen vrolijk terwijl ze naar de vuurrode kaart van Europa wijzen. Zelf kijk ik dan altijd linksboven op de kaart, waar een rebelse 12ºC in het groen nogal afwijkt van de rest van Europa, haha.

 

Winkelen

“Kunt u ons de handschoenen wijzen?” De vrouw van de sportwinkel loopt ons voor naar het handschoenenschap. “Eh, heeft u ook winterhandschoenen?” Ze kijkt ons lachend aan. “Nee, die zitten nu niet in het assortiment…”

 

Aftellen

Hoe vaak mijn vriend en ik elkaar al niet enthousiast de high five hebben gegeven en daarbij riepen: “bijna vakantieeee!”

 

En jij, geniet je ook altijd zo van vakantievoorpret? 🙂

De laatste les voor de vakantie

Liever de blog beluisteren? Klik op de video onder de blog!

Het is donderdag, mijn laatste werkdag voor de voorjaarsvakantie. Ik vind het altijd leuk om de laatste les iets leuks te doen, zoals een spelletje of een leuke competitie.

Deze keer heb ik een gehusselde brief gemaakt, die de leerlingen zelf op volgorde moeten leggen. Tijdens de uitleg vertel ik dat de leerlingen de zinnen eerst uit moeten knippen, ze vervolgens op volgorde moeten leggen en daarna nog in elke zin een fout moeten verbeteren.

Ik deel het materiaal uit en de leerlingen gaan in groepjes aan de slag. Af en toe komen ze naar me toe met een vraag als: “staat er echt in elke zin een fout?” of: “waar moet de datum?” De vraag: “heeft u lijm?” komt ook een paar keer voorbij.

Na een paar minuten hoor ik ineens KEIHARD gelach in de hoek achterin.

Een beetje lachen vind ik niet erg, maar deze herrie vind ik wel storend. Terwijl ik naar het groepje toe loop, bedenk ik dat dat het vast een situatie met een telefoon is. Daar aangekomen, schrik ik echter van wat ik zie. Het meisje zit helemaal niet op haar telefoon, maar ze houdt een flinke pluk haar in haar handen. “Eh mevrouw… ik heb per ongeluk mijn haar afgeknipt.”

Blijkbaar is een lange pluk haar tijdens het knippen onder het blaadje terecht gekomen, waardoor ze het per ongeluk heeft afgeknipt. De jongen die naast haar in een lachstuip ligt, herpakt zich snel en zegt heel schattig: “je ziet het eigenlijk alleen als je het weet.” Het meisje verdwijnt naar de wc en komt even later gelukkig weer lachend het lokaal binnen. “Ik heb nu wel een leuk verhaal ;).”

Liever de blog beluisteren? Klik hieronder op de video!