Luid geeuwend zit ze tegenover me in de trein. Het is 22:30 en het voelt als midden in de nacht, zo in deze koude periode. Het meisje (rond de 20, schat ik) gaapt zo’n 4 keer per minuut, 8 keer per halte. Het is tamelijk vermoeiend om te zien en ik kan mijn eigen gaap amper inhouden.

Twee haltes voordat ik eruit moet, veert ze plotseling op. Ik schrik een beetje van deze abrupte verandering, maar ik ga er van uit dat ze wil uitstappen. In plaats daarvan rommelt ze wild in haar tas, pakt ze een mascara en begint ijverig haar wimpers te kleuren. Ehhh huh?!