Kijk eens naar buiten!

Samen met mijn vriend woon ik in het centrum, in een rustige winkelstraat waar zich ook een aantal cafeetjes bevinden. Het leuke van deze locatie vind ik dat, aangezien we op twee hoog wonen, je lekker naar buiten kunt kijken zonder dat iemand het doorheeft. Ik heb al heel wat staaruurtjes erop zitten, haha.

Nietsvermoedend zit ik te werken aan de eettafel als ik ineens een berichtje binnenkrijg. “Kijk eens naar buiten, eerste verdieping!” Een beetje verbaasd sta ik op en ga ik voor het raam staan. Ik kijk recht in de ogen van een vriendin die vrolijk naar me zwaait. Hoe toevallig! Ik had inderdaad gezien (uiteraard) dat er een groepje mensen zat te werken in de bovenzaal van het restaurantje tegenover ons. Ik wist echter niet dat daar een bekende zat. En dat ik blijkbaar ook te zien ben vanaf daar, hahaaa.

En zo heb ik het uur erna iets minder productief doorgebracht, diep nadenkend of ik misschien in de afgelopen twee jaar nog beschamende dingen – dansjes doe ik regelmatig – vlakbij het raam heb gedaan.

Bekijk bericht

Radio lol

Op mijn werk luister ik naar de radio, waar net het rustige liedje Dancing on my own draait. Een prachtige, maar toch verdrietige tekst over een jongen die altijd maar alleen blijft. Ik droom een beetje weg bij de tekst, totdat een collega plotseling van zender verandert en de radio op Slam FM zet. Een luid nummer van Jason Derulo schalt uit de speakers: I’m solo, I’m riding solo, soloooooo! Ik schiet in de lach van het contrast tussen deze liedjes. Ondanks dat de situatie van de zangers hetzelfde is, dealen ze er toch lichtelijk anders mee. Even later is het liedje afgelopen. Het volgende nummer begint op Slam FM en ik schiet nog harder in de lach. Een remix van Dancing on my own. Goeie timing! Maar ’t dekt de lading toch niet helemaal.

Vraag ik me trouwens ook af van deze blog: komt het een beetje goed over zo zonder de liedjes erbij?;)

Toilet talk

Op het tankstation sta ik in de rij voor de wc. Een vader roept door de dichte deur: “schiet je een beetje op, schat?” Dochterlief is hard aan het werk en roept op een gegeven moment opgelucht: “zo, die is eruit!” Papa lacht en zegt zachtjes: “die gaat zich schamen zo als ze naar buiten loopt!” Ik antwoord glimlachend: “ik doe wel alsof ik Engels ben en het niet heb begrepen.”

Ik had dus inderdaad iets niet helemaal begrepen. Ik heb zojuist onbewust met een BN’er gekletst. Bij terugkomst in het tankstation heerst een ander sfeertje: ik ben blijkbaar de enige die de zanger niet heeft herkend. En we hebben het over zijn dochters productie gehad?!

Quelle coïncidence!

(2014) Ik zit in het derde jaar van mijn opleiding Frans en inmiddels kan ik de taal al op een leuk niveau spreken. Binnenkort heb ik een mondeling waar ik met twee docenten over de door mij gelezen boeken zal praten. Deze laatste weken ben ik dan ook druk met het lezen van alle verschillende verhalen.

In de trein naar huis pak ik dan ook weer mijn Franse boek erbij. Het speelt zich af in de achttiende eeuw en inmiddels zit ik lekker in het verhaal. Ik merk het dan ook niet zo als er bij station Zaandam iemand naast me komt zitten.

Tot het ineens hoopvol en enthousiast naast me klinkt: “Tu es française?!” Verrast kijk ik haar aan. Hoe toevallig is het dat er een Franstalig meisje naast me gaat zitten en dat ik dan uitgerekend een Frans boek aan het lezen ben! Ik leg haar uit dat ik Nederlandse ben, maar dat ik Frans studeer. We kletsen over en weer en het blijkt dat we heel erg bij elkaar in de buurt wonen. We wisselen nummers uit: het begin van een leuke vriendschap!