Neverdullmoments

Project tuin: tuinlampjes

Zo, die ‘tuin’ van ons is een heel project geworden! Op die paar vierkante meter hebben we inmiddels fijne tuinstoelen en een tuintafel gepropt. Bij de Hema kocht ik chemisch gekleurde tuinlampjes en die heb ik er inmiddels ook bij opgehangen. Het snoer is 5 meter lang en er zitten 20 lampjes aan in de kleuren geel, roze, oranje en blauw. De lampjes werken op drie AA batterijen, dus ze kunnen prima buiten hangen zonder ingewikkeld te hoeven doen met stroom. Bovendien hebben ze een paar flinke regenbuien overleefd, dus ik vind het topdingen!

Chemisch is wel het goede woord, toch?

Bekijk bericht

Oja duhhh ;)

Vandaag belde ik naar het nummer van mijn vriend. In plaats van zijn vertrouwde mannenstem te horen, namen de katten de telefoon op. “Mmmrrauuuuw.” Nadat ik ze gevraagd had hoe hun dag was en of ze goed op het huis hadden gepast, vroeg ik ze om ‘papa’ even te geven. Volgens mij vonden ze dit wel goed, maar het duurde toch even voordat ik mijn vriend aan de lijn kreeg. Even later kreeg ik dan toch zijn stem te horen. “Hoi! Ben je al thuis?” vroeg ik automatisch. Hij zweeg.

Opgeruimd: bureaukastje

Opruimen, één van mijn hobby’s! Vroeger vond ik het altijd heel erg leuk om m’n kamer op te ruimen. Ik had fases waarin m’n kamer echt ontploft was, maar dan gaf het daarna des te meer voldoening als het weer wat georganiseerder was. Bij m’n ouders moest ik al mijn spullen in één kamer proppen, nu kan dat verspreid over een heel huis(je). Dat geeft toch wat meer mogelijkheden ;-). Het kastje dat ik ging opruimen is een Ikea kastje met vier van die vakken. Waarschijnlijk heeft iedereen deze of een variant hierop wel in huis (gehad). Er zat niet echt een systeem in het kastje, dus dat werd mijn doel. Zodra ik namelijk een plekje heb voor iets, vind ik het veel makkelijker om het allemaal op te ruimen.

Zie hier de vóór-foto:

Bekijk bericht

Boze mufkezen

Ik heb altijd al moeite gehad met afscheid nemen van mijn persoonlijke spullen. Meubels, souvenirs, maar zeker ook kleding. Toch begin ik er steeds beter in te worden om dat laatste weg te doen. Het lukt me dan om mijn kleren realistisch te bekijken en te bedenken: hm ja, hier zit toch echt wel een gaatje in. Of: deze broek zit écht niet meer lekker. Weg ermee! En dan voelt het ook gewoon goed.

Toch lukt het me lang niet altijd. Vaak niet eigenlijk. Mijn gevoel wint het dan van mijn verstand en dan gooi ik het uitgelubberde shirt, de versleten broek of het verkleurde topje in de (inmiddels uitpuilende) onderste lade. De kluslade. “Kan altijd van pas komen” zeg ik dan, wanneer mijn vriend afkeurend naar de muffe stapel kijkt.

(…)

Vandaag hebben we impulsief besloten om de muren te sauzen. We reden naar de Praxis, kochten twee mooie kleuren en zijn direct aan de slag gegaan. Het resultaat is mooi en we zijn tevreden met de nieuwe uitstraling van onze woonkamer. Toch voelde ik me wel een beetje schuldig tegenover de klusshirtjes. Ik heb ze geen blik waardig gegund en dan scheep ik ze straks ook nog eens op met een nieuwe concurrent: een goedzittend hemdje dat ik per ongeluk heb besmeurd met verf.

Jetlag taferelen

Mijn jetlag heeft een jetlag. Het moet nu eigenlijk als half vier (’s nachts) voelen. Hier in Nederland is het namelijk half tien, zes uur eerder. Toch denk ik op de een of andere manier dat het pas half 8 is. Prima tijd dus om nog even het laatste wasje er in te gooien, bedenk ik me blij en burgerlijk.

Terwijl de laatste vakantiekleren schoon worden, ben ik lekker aan het rommelen. We hebben net het bed omgedraaid en ik ben de slaapkamer dus opnieuw aan het inrichten. Het bed ligt bezaaid met spullen. Ik creëer altijd het liefst zoveel mogelijk chaos voordat ik ga opruimen.

Bekijk bericht