Neverdullmoments

Thailand deel 9 – Bangkok en (onverwachts) Shanghai

Eén van de dingen die ik heel fijn vind aan de hotels in Thailand is dat je pas om 12.00 uur hoeft uit te checken. We worden elke ochtend best vroeg wakker, dus vandaag hebben we nog de hele ochtend om te ontbijten met zeezicht, te zwemmen en te chillen voordat we terug naar Bangkok gaan.

Even voor twaalven worden onze backpacks de taxi ingetild (als ze er op staan om hem voor me te tillen, vooruit dan maar.. 😉 ) en rijden we naar de pier van Koh Samui waar even later de ferry vertrekt. Na een overtocht van anderhalf uur komen we aan op Surathani, waar we met de bus (geen lekkende airco deze keer!) naar het vliegveld worden gebracht. Doordat we een package deal hebben, is de aansluiting heel goed geregeld! Zo hoeven we op het vliegveld maar iets langer dan een uur te wachten, top.

Vanaf Surathani vliegen we naar Bangkok, waar we rond 19:00 aankomen. We besluiten om een taxi te nemen, omdat we nu geen zin hebben om uit te zoeken waar we met de trein zouden moeten gaan. We lopen naar de taxi’s, niet wetende dat we niet de enige zijn. We stappen de wachtruimte binnen en krijgen een nummer in ons hand gedrukt. “Wij zijn nummer 237, welk nummer i…” Uit mijn mond ontsnapt een kreun terwijl ik naar het scherm kijk waar heel vrolijk ‘101’ staat afgebeeld. Misschien zijn we iets te veel verwend met al onze voorgaande reisdagen haha. Na een klein half uurtje zitten we in de taxi bij een niet Engels sprekende chauffeur. Google translatie doet wonderen!

Ik had die ochtend heel naïef een lijstje bedacht met wat me nog allemaal wel niet konden gaan doen in Bangkok, maar vandaag staat er eigenlijk alleen maar “eten en slapen” op de planning. De eerste paar dagen van onze reis zaten we op een heel toeristisch stukje, nu zitten we daar wat verder vanaf. Wél staat ons hotel naast een treinstation, zodat de treind ons morgen heel makkelijk naar het vliegveld kan brengen, ideaal!

De volgende dag worden we rond een uur of 8 wakker en doen we direct de gordijnen open. “Wow, moet je dat zien!” We kijken allebei naar de zwarte rook dat uit het dak van een gebouw honderd meter verderop komt. Flinke fik! Ook doet de elektriciteit van ons hotel het niet meer (toch wel erg warm zonder airco), dus voor de zekerheid zorg ik er alvast voor dat mijn tas zo goed als ingepakt is. De stroomstoring blijkt achteraf niets met de brand te maken te hebben en door snelle acties van de brandweer verdwijnen de rookwolken al snel. Gelukkig!

We besluiten om rustig aan te doen en wandelen – met een ontbijt tussenstop – naar het Lumpini park. In dit park zitten ‘varanen’, dat zijn enorme hagedissen. Ze lopen er vrij rond, dus we hebben de wandelpaden en de bankjes waar we gingen zitten wel even goed in de gaten gehouden, haha. Op de foto zie je een deel van zo’n varaan, kun je hem vinden? 😉

We besluiten om op tijd weer naar het hotel terug te gaan, zodat we nog even kunnen douchen voordat we aan de grote reis terug naar Nederland gaan beginnen. Vervolgens pakken we de trein naar het vliegveld. We zijn ruim op tijd, maar kunnen alvast inchecken. Wanneer we bij de incheckbalie staan, zien we een mededeling op de balie liggen. “Vanwege weersomstandigheden is de vlucht naar Shanghai helaas vertraagd. Het is nog niet bekend wanneer het vliegtuig zal vertrekken.” Balen! De vrouw achter de balie vertelt ons dat we de overstap op Shanghai niet gaan redden en dat we op Shanghai zullen horen welke vlucht we dan krijgen. Thomas pakt zijn telefoon erbij en ziet dat er, naast onze vlucht, een andere vlucht die dag naar Nederland vertrekt. “Normaal zouden we om 06:30 landen, nu wordt dat 18:00.” Goed, nou ja, niets aan te doen! Op het vliegveld vinden we al gauw een zone waar heerlijke relaxstoelen staan te lonken. Dit kan veel erger ;).

Vier uur later dan gepland vliegen we naar Shanghai. Zo te zien zijn we niet de enige Nederlanders – we vallen toch echt wel op tussen de Chinezen – dus dat is wel prettig.

“You will have the same flight tomorrow” vertelt een Chinees op het vliegveld ons even later. Het is inmiddels 02:00 en de vlucht vertrekt om 00:10. Shit, daar hadden we toch niet op gerekend! Gelukkig krijgen we een hotelovernachting, zodat we niet de hele nacht en dag op het vliegveld hoeven te hangen.

Ruim een uur later ploffen we dan ook dankbaar in ons bed. Ik ben zo moe dat ik pas de volgende dag doorheb dat we geen ramen hebben in onze kamer. Het voordeel daarvan is wel dat je heerlijk slaapt, er komt geen straaltje licht naar binnen. De dag erna is het echter niet te doen om op de kamer te zitten, prison feeling..

In principe hebben we de hele dag de tijd om iets te doen, we hoeven pas in de avond op het vliegveld te zijn. Het wordt ons wel wat lastig gemaakt om een plan te maken: WhatsApp en google (en dus ook google maps) zijn geblokkeerd in China. Bizar! We besluiten om buiten een rondje te gaan lopen. Al snel komen we een supermarkt tegen, waar we yoghurt en druiven halen. Bij de kassa blijkt helaas dat onze creditcard niet geaccepteerd wordt. Ook bij supermarkt 2 is dit het geval. Dan maar een pinautomaat zoeken. Ook dit blijkt lastiger dan we denken: geen automaat te vinden! Ook de Chinezen kunnen ons niet helpen, niemand spreekt Engels in dit gedeelte van Shanghai. Omdat we 50 km van de stad afzitten en geen geld of een Engelssprekend iemand zijn tegengekomen, besluiten we om maar weer terug te gaan naar het hotel. Oorspronkelijk zouden we om 21:00 opgehaald worden met een bus, maar we kunnen gelukkig regelen dat we om 18:00 worden opgehaald. Op het vliegveld is een stuk meer te beleven dan hier, haha.

In de rij voor de douane verbaas ik me over twee boerende vrouwen. Ze zien er allebei keurig netjes uit, maar een boer laten is kennelijk heel gewoon. Ik ben in ieder geval de enige die ze verbaasd aan staat te kijken.

24 uur later dan gepland komen we aan in Nederland. Wat hebben we een fantastische reis gemaakt! Het is ontzettend leuk om de verhalen op te schrijven op de blog en ik hoop dat jullie ze met plezier gelezen hebben :). Ik kan Thailand aan iedereen aanraden en ik ben eigenlijk nog niemand tegengekomen die dat niet met me eens is!

Thailand deel 8 – nog steeds in Koh Samui

Na twee dagen in de complete rust gaan we verhuizen binnen Koh Samui. Het eiland heeft een omtrek van ongeveer 80 km, dus het is nog best een grotert. Een taxi brengt ons in drie kwartier naar ons nieuwe hotel. Wat een heerlijke reisdag haha, instappen en uitstappen en klaar! 

Ons nieuwe hotel heet Coco Palm Beach Resort en het is net zo relaxt als het klinkt. Met een golfkarretje worden onze backpacks 100 meter verder voor onze deur gedropt. We hebben een eigen huisje met veranda en met een beetje improvisatie hebben we uitzicht op zee (als je je hoofd 90 graden draait en een verrekijker gebruikt die dwars door palmbomen heen kan kijken). We krijgen een ontzettend smerig welkomstdrankje, maar hee, het gaat om het gebaar :).

Op dag 1 van aankomst lunchen we bij het hotel. Mijn eerste curry met zeezicht! Vervolgens rennen we de zee in (je krijgt het best warm van pittig eten) en vermaken we ons met zwemmen, lezen en het doen van een tukkie. Het voelt heel gek om na al die volgepropte dagen vrijwel niets te doen. HEERLIJK! 

De dag erna beginnen we wederom rustig aan. Die middag huren we een scooter bij een Fransman (er zijn heel veel mensen uit Frankrijk en Duitsland in dit plaatsje!) en bezoeken de paar highlights van het eiland. De big buddha is hier niet zo groot als de buddha’s die we in Bangkok hebben gezien, maar de ligging van de buddha is wel spectaculair. Er is een prachtig uitzicht over het eiland te zien. Het vliegveld ligt er direct naast, waardoor er zo nu en dan mega laag een vliegtuig overheen vliegt. De monniken die de buddha “bewaken” kijken niet op of om, terwijl het contrast tussen de rust en de herrie niet groter had kunnen zijn. Geinig. 

We mogen de scooter 24 uur lenen voor €5. Zo fijn hoe €5 je zoveel vrijheid kan geven hier :). 

De dag erna gaan we snorkelen. De flyer vertelt ons dat we om 08:15 opgehaald worden en om 09:30 met de boot naar het snorkelgebied gaan. “Haha, dat is een reis die langer duurt dan de reis vanaf onze vorige locatie”. Na een uur zitten we met drie Chinezen en drie Australiërs in het busje en zijn we bijna bij de boot. Vijf minuten voordat we er zijn moeten we allebei heel hard lachen: we zijn zojuist langs het huis gereden waar we eerder hadden gelogeerd. Vooruit dan maar.

Vorig jaar hebben we in Indonesië gesnorkeld en dat was adembenemend mooi. Het koraal had alle kleuren van de regenboog en er waren onwijs veel verschillende vissen te zien. Hier op Koh Samui is het uitzicht onderwater iets minder spectaculair helaas. Het koraal is vrijwel kleurloos en ziet er een beetje doods uit. Wel zijn er veel vissen! Onze gids heeft een grote zak brood mee en gooit de stukjes brood uiteraard zo dicht mogelijk bij de snorkelaars. Best creepy, die happende mondjes zo dichtbij. Dit jaar hebben we een goPro mee en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt onderwater!

Het Chinese echtpaar heeft heel schattig hun eigen “gereedschap” mee. Waterschoenen, lange zwembroek, lang shirt, duikbril en een apart snorkelding. Hun snorkel gaat niet over hun neus heen, waardoor ze die onderwater steeds moeten dichtknijpen. Lijkt me enigszins oncomfortabel, maar goed. 

Ook tijdens de lunch komt er van alles tevoorschijn uit hun tas: een sjaal om hun hoofd mee in te wikkelen en een paraplu. Vader gaat tijdens de lunch even de zee in en het ziet er komisch uit: een Chinese volwassen man, helemaal ingepakt in deze hitte, compleet met roze paraplu. 

Die namiddag genieten we van cocktails (ok, ik, Thomas geniet van een biertje) aan het strand bij ons hotel. Het is de laatste “echte vakantiedag”, morgen reizen we terug naar Bangkok.

Thailand deel 7 – Koh Samui

Vandaag wordt een intensieve reisdag: we gaan van de noordelijkste provincie Chiang Rai naar het zuiden. In Nederland kun je prima van het noordelijkste puntje naar het zuidelijkste puntje met de auto rijden. In Thailand is dat echt onmogelijk om in een dag te doen. Veel toeristen kiezen voor een route met een nachtbus of nachttrein, maar daar kiezen we dit jaar niet voor.

Om 07:30 worden we in Chiang Rai met de taxi opgehaald. Onze buren moeten ook naar het vliegveld, dus we delen de taxi. Op Schiphol moet je minimaal 3 uur van te voren aanwezig zijn, in Thailand is dat echt niet nodig. Even voor achten stappen we het vliegveld binnen. Nadat we onze backpacks hebben laten controleren, gebeurt er iets bijzonders. Het drukke vliegveld verandert in een oase van rust. Er klinkt muziek en iedereen stopt met lopen. De hele scene duurt net een minuutje en na afloop van de muziek zie ik een paar mannen een mini buiging maken. Vervolgens gaat iedereen weer door met waar hij mee bezig was. Het is vandaag ‘Mothersday’, de verjaardag van de koningin. Bijzonder om dit korte momentje ter ere van de koningin mee te maken!

Niet veel later zijn we ingecheckt en hebben we nog ruim een uur voordat we gaan boarden. We bestellen een koffie (1+1 gratis vanwege de feestdag, nog goedkoper dus!) en wachten tot we het vliegtuig in kunnen. 

De vlucht van Chiang Rai naar Bangkok duurt iets langer dan een uur. Naast me zit een ijdele Thaise. In het begin probeerde ik nog even opzij te leunen zodat mijn arm niet in haar selfie zou verschijnen, maar na een minuut stop ik daarmee. Tijdens de hele vlucht is mijn linkerarm wel honderd keer op de selfie gezet, wat een eer! Ik vind het mooi dat sommige meiden zich totaal niks aantrekken van de omgeving. Zelf zou ik me ietwat ongemakkelijk voelen als ik een uur naar mezelf zou gaan kijken. 

In Bangkok halen we onze bagage van de band en lopen vervolgens naar de volgende incheck balie: op naar de volgende vlucht naar Surathani. Ook deze vlucht duurt iets meer dan een uur. Tijdens deze vlucht krijgt mijn arm wat minder aandacht: de stoel naast me is leeg.

Wanneer we aankomen in Surathani krijgen we een sticker op ons shirt. We hebben van tevoren een deal geboekt zodat we vanaf het vliegveld met de bus naar de ferry worden gebracht. De hele dag reizen is toch best vermoeiend, dus ik besluit mijn ogen even dicht te doen. De lekkende airco in de bus maakt het wel wat lastig, bij elke hobbel krijg ik wat water over me heen. Regenseizoen everywhere!

De ferry brengt ons naar Koh Samui, een overtocht van bijna twee uur. Aan de overkant worden we opgehaald door een taxi die ons naar ons huisje brengt. Het huisje staat in the middle of nowhere en daar hebben we ook wel even behoefte aan! Het is vijf minuten lopen naar het strand waar – op een paar honden na – niemand te zien is. Top! 

De eigenaar geeft ons de sleutel van een van zijn scooters, zodat we de volgende dag lekker kunnen gaan toeren. En dat doen we dan ook. Het strand vlakbij ons huisje is mooi om te zien, maar er liggen wel veel stenen. We rijden naar een strand waar zwemmen makkelijker gaat. Wanneer ik het water in plons, voel ik me ontzettend gelukkig. Aan dit eiland kan ik wel wennen!

Thailand deel 6 – Chiang Rai

“Thank you, Bye!” We checken uit bij het hotel in Chiang Mai en regelen een tuktuk naar het busstation. De bus die we geboekt hebben vertrekt om 10:00. Het is 3 a 4 uur rijden, dus we komen mooi op tijd aan in Chiang Rai. 

Bij het busstation staat geen rij bij het loket, zodat we onze bustickets direct op kunnen halen. De vrouw tikt onze gegevens in en begint naar haar scherm te turen. En te turen. Hmmm, dat duurt wel lang zeg. Ik kijk Thomas wat onzeker aan als ik zie dat de vrouw een collega erbij roept. Na wat gebrabbel in het Thais kijkt ze ons weer aan. “Eh, your ticket is for yesterday.” Hahaha, nee toch.. En inderdaad, op onze reservering zien we de datum van gisteren staan. “Do you want to book a bus for today? The first bus that is available leaves at 15:00.” Mijn horloge wijst uiterst vrolijk naar de huidige tijd: 09:16. Top. We kopen de kaartjes en installeren ons op een paar stoeltjes. Er is helaas geen ruimte waar je je backpack bewaakt achter kunt laten, dus we besluiten om en om een rondje te gaan lopen. Wanneer Thomas weer aan de beurt is voor een rondje, ontdekt hij een McDonald’s vlakbij. Airco!! 

Ik lees mijn boek uit en zit op een kwart van het volgende boek wanneer de bus arriveert. Door een mazzeltje kunnen we met een bus eerder mee. (Niet iedereen is op komen dagen waardoor er plekken vrij zijn gekomen. Zouden ze misschien dezelfde strakke actie als wij hebben gehad? Hahaha).

Chiang Rai is de meest noordelijke provincie van Thailand. Op de plekken waar we tot nu toe geweest zijn, viel het reuze mee met de regen. In Chiang Rai waren we toch wel heel blij met meneer Poncho. Het fijne daarvan is dan wel weer dat de natuur echt zo mooi is.

We blijven drie nachten in Chiang Rai. Van dag 0/1 is niet zo veel meer over, dus we besluiten een restaurantje vlakbij ons (super schattige) hotel te zoeken. In onze poncho (want: streetfood) genieten we van een heerlijke maaltijd. Het blijft bizar dat je hier in Thailand voor 4 euro met zijn tweeën kunt eten en drinken. 

Volgens de folder worden we de volgende dag om 08:00 opgehaald bij ons hotel. Om 07:40 (ze zijn hier altijd super vroeg lijkt het wel) wordt er dan ook op onze deur geklopt door een vrolijke Thai. We zijn de eerste die opgehaald worden, vandaar dat hij wat eerder is. Samen met deze Thai, een Amerikaan, een Taiwanees, twee Fransen, een Brit, twee Italianen en een Roemeense bezoeken we als echte toeristen vele highlights. We bekijken de witte en blauwe tempel, the black house, een monkeycave, the golden triangle (drielandenpunt met Laos, Myanmar en Thailand), een opium museum en een oude tempel. Een pittige dag, maar wel heel chill om overal naartoe gebracht te worden.

Ook de volgende dag zijn we de hele dag weg: we gaan een trekking doen in de bergen. “Denk je dat we poncho’s mee moeten?” … “Ja, doe maar voor de zekerheid!” Beste. Beslissing. Ever. Al snel nadat we de klim omhoog maakten, begint het keihard te regenen. We moeten soms langs best smalle riggeltjes en ik moet moeite doen om niet allerlei noodscenarios op te dreunen, haha. Het uitzicht vanaf de bergen is onwijs mooi. Juist met die donkere wolken van de onweersbui heeft het ook wel wat, weer eens wat anders dan een strakblauwe lucht. Na afloop van de trekking plonsen we in een warm water pool. Heerlijk. Ondanks dat het echt niet koud is in de regen, is het toch wel fijn om na een aantal uur de natte kledders uit te trekken. Bij gebrek aan schone kleren moesten de kledders daarna helaas wel weer aan, haha. Ik denk ook dat het de enige keer was – en wordt – dat ik de airco in de auto uit heb gezet ;-).

We sluiten de dag af op een markt die elke zaterdag op de hoofdstraat van Chiang Rai plaatsvindt. Zooo veel kraampjes met kleding, eten, kleding, eten en smoothies! Ook bekijken we een lichtshow van een gouden klok die midden op een rotonde in de stad staat. De klok doet elke avond om 19:00, 20:00 en 21:00 zijn ding, het heeft iets weg van de Efteling, super grappig.

Wanneer we weer in het hotel zijn pakken we alvast onze spullen in: de volgende dag vertrekken we namelijk naar Koh Samui.

Thailand deel 5 – Nog steeds in Chiang Mai

We hebben inmiddels 2 nachten in Chiang Mai geslapen en gaan vandaag iets heel leuks doen: op bezoek bij een elephant farm. In Thailand maken nog steeds veel te veel toeristen een ritje op de rug van een olifant. (Bij sommige plekken zullen de olifanten vast goed verzorgd worden, maar we hebben ook al een plek gezien waar de olifanten geen vrije ruimte hebben en waar ze er ongelooflijk slecht uitzien. De elephant farm die we vandaag bezoeken is een opvang voor de olifanten die vroeger (veel te vaak) toeristen op hun rug hebben gehad. 

We beginnen de dag bij ‘Poo Poo Paper’: een bedrijf dat van olifantendrollen (wat een joekels trouwens!) papier maakt. Gekleurd paper, notitieboekjes, wc-papier, you name it. We krijgen een korte rondleiding waarbij we zelf ook een drol mogen kleuren met een verf, lol. De poep wordt eerst schoongemaakt en gedroogd, waarna er een hele lichte drol overblijft. Het bestaat vooral uit vezeltjes en het heeft wat weg van stro.

Na de rondleiding worden we in een busje naar de farm gebracht. We krijgen een outfit aan en gaan allereerst naar de babyolifantjes. Wat een schatjes! We mogen ze voorzichtig aanraken (vooral de mini’s zijn best kwetsbaar) en later sproeien we ze onder met een tuinslang. Ze genieten er zichtbaar van, een mooi gezicht. We krijgen lunch (Pad Thai) en daarna gaan we de olifanten voeren. In een schuur staan kisten vol met bananen en bamboestukjes. We krijgen allemaal een tas vol met bamboe en bananen, die we daarna steeds weer kunnen vullen. Thomas en ik krijgen een ‘eigen olifant’, een reusachtig dier van zo dichtbij :-). De bamboe en bananen gaan er goed in. We beginnen heel bescheiden met één (ongepelde) banaan tegelijk, maar krijgen al gauw door dat mevrouw een wat hoger tempo heeft. Die slurf blijft maar naar ons toekomen! Gelukkig mogen we de tas bijvullen en doen dat dan ook regelmatig. Het jongste olifantje hier is 6 maanden, de oudste is 67. Olifanten kunnen wel 80 jaar worden en zijn maar liefst 2 jaar (!) in verwachting van hun baby.

Het laatste onderdeel van de dag is het wassen van de olifanten. Deze activiteit is niet voor mensen met smetvrees. Terwijl je de olifant lekker aan het soppen bent, drijven er regelmatig wat van die enorme drollen langs, haha! Na afloop kunnen we douchen en ik ben blij dat ik schone kleren mee heb genomen. Wauw, dit was echt zo’n leuke en bijzondere activiteit! Natuurlijk worden de olifanten nu nog steeds als toeristische attractie gebruikt, maar wel op een heel andere manier. Ze worden met liefde verzorgd, krijgen genoeg te eten, worden gewassen en hebben bewegingsruimte. 

De volgende dag staan we vroeg op, want we hebben onze dag weer volgepland. Om 12.15 worden we opgehaald voor een fietstocht en daarvoor willen we graag de Wat Doi Suthep bekijken, een mooie tempel op 1000 meter hoogte in de bergen, op 11 km van Chiang Mai. Een ‘red car’ brengt ons omhoog (respect voor de wielrenners!!) en we zijn duidelijk niet de enige. We hebben op onze reis al heel wat tempels gezien, waardoor we – hoe erg het ook klinkt – niet meer zo snel onder de indruk zijn. Wat wel ontzettend mooi is, is het uitzicht vanaf de tempel. Wauw! Na ons bezoek nemen we de red car naar beneden en hebben we even de tijd om te relaxen voordat we aan de fietstocht beginnen.

De fietstocht is één van de mooiste fietstochten die ik heb gemaakt. Doordat het nu regenseizoen is, is de natuur hier prachtig! We bezoeken een Lepra dorp, waar vroeger de Lepra-patiënten naartoe werden gebracht. Er wonen er nu nog maar een paar. Ook bezoeken we het bijbehorende museumpje, waar prinses Diana ook ooit is geweest. Onze Thaise gids is hier (terecht) heel trots op. We bezoeken nog een tempel, waar we de ‘catfish’ eten mogen geven. Wanneer we een paar korrels voer in het water gooien, verandert de rustige vijver met enkel een paar schildpadjes in een woeste vijver met ENORM veel van die vissen. Stiekem vind ik de schildpadden veel schattiger en ik maak er een sport van om juist hen te voeren, haha. 

Aan het eind van de fietstocht bezoeken we een Thaise school. De kindjes zijn zo lief en willen allemaal knuffelen en high fives uitdelen. Ze leren Engels op school en we worden heel schattig geïnterviewd door de kinderen. 

Die avond gaan we naar een ‘Ladyboy’ show. Het is hilarisch en de dames/mannen hebben er zichtbaar veel lol in. Ik hoop maar dat dit echt zo is en dat ze dit niet acteren. Ze worden gelukkig goed betaald en onze fietsgids vertelde ons eerder die middag dat hij goed bevriend is met een paar ‘ladyboys’. “Zolang ze in de spotlights kunnen staan, zijn ze gelukkig!” Verzekerde hij ons. Dat hopen we dan maar :-).