It’s the most boring time of the year

Door die titel krijg ik direct weer zin in kerst, maar daar moeten we nog heel even op wachten! De titel verschilt slechts één woord van het liedje van Andy Williams, maar geeft toch wel een hele andere betekenis. Het is weer tentamentijd.

Ik denk serieus dat ik vandaag één van de meest saaie dagen van mijn leven heb gehad. Morgen (voor jullie vandaag) staat er een tentamen over de geschiedenis van de wiskunde op me te wachten. Geschiedenis is niet écht mijn ding, dus ik ben ontzettend dankbaar dat het een open boek tentamen is :-). Ondanks dat ik dus niet alle getallen uit mijn hoofd hoef te leren, duizelen de jaartallen me alsnog.

Om toch even te ontspannen van al het geleer en gelees, besluit ik om boodschappen te gaan doen. Ik ga expres lopend, zodat mijn tochtje net iets langer duurt. Ik neem de omgeving heel goed in me op, zodat ik echt even niet bezig ben met de tentamenstof. Heerlijk, die vogelgeluidjes. Onderweg kom ik een ijssalon tegen waar een aantal mensen heel tevreden een ijsje aan het eten zijn. Ik glimlach, totdat ik het uithangbord van de ijssalon lees. Ambachtelijk schepijs sinds 1948. Tot zo ver mijn ontspanning. Direct spoken er weer allerlei jaartallen door mijn hoofd. Dat was vijf jaar na de dood van Hilbert! 40 jaar na de geboorte van Kurt Gödel! 43 jaar later konden de Chudnovsky broers met hun computer 1011196691 decimalen van pi benaderen! (Ok, die laatste misschien niet helemaal precies. Maar toch!).

Het is mijn laatste tentamen van de opleiding. Ik moet nog een paar dossiers inleveren en een eindgesprek voeren, maar daarna ben ik een bevoegde wiskunde docent! 🙂

Zo’n oerkreet die je dan nét niet wilt horen

Ik krijg het warmer en warmer. Shit, waarom schrijft mijn buurvrouw zo veel op? Ik heb nét aan drie regels weten te produceren. “Dames en heren, jullie hebben nog 30 minuten.” Oh no..

“Zo, deze was pittig he!” Met rode gezichten van de inspanning lopen we naar buiten. “Wat een rottentamen.” Gelukkig duurt het meestal een maand voordat je je cijfer krijgt. Precies een week later krijg ik mijn cijfer. Goh, dat is snel.. “Jaa.. deze is niet helemaal gelukt”, vertel ik mijn vriend. Geen probleem verder hoor, ik kan hem gewoon herkansen. Het is alleen een heel klein beetje jammer dat die herkansing precies één dag na mijn vakantie naar Indonesië plaatsvindt. Ach ja, dat zien we dan wel weer.

In Indonesië heb ik heerlijk genoten en natuurlijk veel te weinig aan mijn hertentamen gedaan. Op de dag van het tentamen ga ik thuis snel aan de gang. Terwijl ik een oefenvraag bestudeer, ontsnapt er een oerkreet uit mijn mond. Maar dan niet zo’n ‘EUREKA-kreet’, meer zo’n geluid alsof ik te horen krijg dat ik nooit meer chocola mag eten. Terwijl ik daar juist nu zo’n behoefte aan heb. “Kijk, dat zijn de geluiden die je wilt horen een paar uur voor je tentamen,” merkt mijn vriend droogjes op. Thanks, really helpful.

Bekijk bericht