Samen met een vriendin ben ik onderweg naar de bioscoop in Beverwijk. We hebben met een vriendin afgesproken die we daar zullen ontmoeten. Normaal kom ik nooit te laat voor de bioscoop, maar we hebben nu nog maar een kleine speling. “Toch gaan we het redden”, zeggen we nog tegen elkaar. Onze vriendin is er al en vraagt waar we blijven. “We zijn er bijna!” We parkeren de auto op het parkeerterrein achter het spoorlijntje. Er rijdt normaal nooit een goederentrein op dit kleine spoor. Als we echter zo’n 20 meter van de oversteek verwijderd zijn, begint het rode licht als een malle te knipperen. En ja hoor, daar komt een goederentrein aangesjokt. Tien wagons, twintig wagons, dertig wagons.. het is gewoon lachwekkend hoe ongelukkig de timing is. Vandaag kwam ik dus te laat voor de bioscoop. Onze vriendin kijkt ons ongelovig aan als we uitleggen dat we zonder die trein wel op tijd gekomen waren. Normaal gelooft mijn vriendin me altijd. Ook die reputatie ben ik helaas kwijt.