Nog even over die reservetampon…

… die heeft vandaag maar mooi de held uitgehangen!

(…)

(Vanmorgen) “miauwwww”. Darcy staat op ongeveer 4 cm afstand en brult keihard in mijn gezicht. Slaperig word ik wakker en ik schrik een beetje van die grote groene ogen. Iets met in your face; in iemands aura staan. Nadat ik Darcy even geaaid heb, schrik ik een beetje. Hoe laat is het? Is mijn wekker wel afgegaan nadat ik op snooze heb gedrukt?

07:42. Shittt, ik moet om 08:00 werken. Snel race ik uit bed, trek ik mijn werkkleren aan, maak ik mijn ontbijt en mijn lunch en prop ik nog wat druiven in een bakje. Die spoel ik op mijn werk wel schoon.

(…)

Om 14:45 heb ik mijn laatste pauze en ik pak het bakje druiven uit mijn tas. Ik spoel ze in het bakje af onder de kraan en ik geniet van deze snack. Vervolgens stop ik het bakje weer in mijn tas.

Om 16:45 ben ik klaar en loop ik de brandende zon in. Ik rits mijn tas open om mijn sleutels te pakken. GATVER. Ik graai in een plasje water waar mijn sleutels, telefoon, twee euro, een packje crackers, een appel en mijn eeuwige reservetampon in drijven. Lekker dom, ik heb het bakje niet goed drooggemaakt! Na drie seconden walgend naar mijn natte hand gestaard te hebben, krijg ik een slim idee.

Bij thuiskomst is de tampon húge en is mijn tas weer droog!

Niet vergeten om straks een nieuwe in mijn handtas stoppen, voordat me dat straks de volgende blog oplevert 😉

Bekijk bericht

Ehh.. hoeveel mensen hebben dit gezien?

Samen met een vriendin sta ik in de metro van Amsterdam. We zijn gezellig naar de film geweest en hebben een heerlijk avondje achter de rug. Na nog even gezellig gekletst te hebben, stopt de metro bij de halte waar mijn vriendin eruit gaat. “Kom je nog mee, of ga je naar huis?” Het is rond 21:00 en ik besluit dat ik lekker naar huis ga. We zeggen elkaar gedag en ik zoef weer verder met de metro.

Uit gewoonte pak ik mijn telefoon uit mijn tas om mijn vriend te appen hoe laat ik ongeveer thuis ben. Ik klap het hoesje open en start Whatsapp. “Nu onderweg! Ben denk ik rond 21:45 thuis.” Nadat ik het berichtje verstuurd heb, slaat mijn hart een beetje over. Hoezo heb ik dit niet eerder gezien?!

Heel casual stop ik mijn eeuwige reservetampon – die nu al 20 seconden tussen de achterkant van mijn telefoon en het hoesje geklemd zit – weer in mijn handtas.

Huiverige huisdieren

O jee, het is menens. James reageert niet op aluminiumfolie. Normaal komt hij van ver aangestoven om met zijn favoriete speeltje te spelen. Nu zit hij me echter strak aan te kijken en verroert nog geen snorhaar. Snel ga ik op zoek naar een tampon, om te kijken of we vandaag met één of twee onweer-getraumatiseerde katten te maken hebben.

Bloedneus

Zo leer ik nog eens dat een grote tampon niet in mijn neus past.

Uit mijn tas

(2014) Oh my lord, wat heeft híj nou weer in zijn mond?! Ik kijk Darcy (onze lieve, ietwat bijzondere kat) aan en hij kijkt uitdagend terug. Het ziet er echt belachelijk uit. Omdat ik het nog niet helemaal geloof, loop ik naar de gang om mijn spullen te controleren. Mijn tas ligt er wel héél verdacht bij. Ik weet dat ik lui ben, maar ik weet zeker dat ik mijn tas niet open en bloot midden op de gang heb gelegd. Darcy staat achter me en laat de tampon uit zijn mond vallen. Het lijkt precies op de schaakmat-scène van Harry Potter en de Steen der Wijzen, op het moment dat Harry het schaakspel heeft voltooid. “Zo, die heb ik mooi uit jouw tas gepikt” lees ik in Darcy’s gezichtsuitdrukking. Bekijk bericht