Ik: “hallo, met Laura. Zou ik voor vanavond een tafel kunnen reserveren voor All you can eat sushi?”
Japanse dame: “hallo. Ja, voor hoeveel personen?”
Ik: “drie personen, alstublieft.”
Japanse dame: “twee personen, oké.”
Ik: “eh, we zijn met drie personen.”
Japanse dame: “oké, goed. En hoe laat?”
Ik: “half zeven.”
Japanse dame: “half negen of half zeven?”
Ik: “haha, half zeven graag!”
Japanse dame: “op welke naam?”
Ik: “Laura.”
Japanse dame: “Laula. Goed.”
Afgelopen weekend was mijn zus een dagje gezellig bij mij. Vaak zorgen we er dan voor dat we iets lekkers in huis halen. Een boterham eten kan iedere dag, dus we proberen er net even wat leukers van te maken! Een paar dagen eerder zag ik op internet een heerlijk recept voor een sushi wrap. Uiteraard heb ik deze wat aangepast naar mijn eigen smaak.
Voor overheerlijke sushi wraps heb je voor twee personen nodig:
Besmeer een norivel met mayonaise, dit mag best een beetje dik zodat het norivel wat zachter wordt. Leg op ongeveer 1/3e van het vel een paar stukken avocado, komkommer en gerookte zalm. Besprenkel met sesamzaadjes en rol het vel op zoals je normaal ook met sushi doet. Heerlijk met wat sojasaus!
’s Avonds besluiten we om naar een Italiaans restaurant te gaan en we pakken ons goed in tegen de gure wind. Vol goede moed stappen we de warme receptie van het hotel uit en lopen naar buiten richting de restaurantjes. Na een minuut of vier lopen doemt daar de Italiaan in de verte op. Flinke neonlichten knipperen aan de buitenkant en we kijken elkaar aan: willen we dit? We besluiten om even vanaf de overkant naar binnen te gluren en dan te kijken of we er willen eten. Vertwijfeld staren we even later naar binnen: oké, het zal vást lekker zijn, maar dit ziet er uit als een afhaalrestaurantje.
We besluiten weer terug te gaan naar het hotel. Op zich niet zo’n ramp: er zit een veelbelovend sushirestaurant in dit hotel. Voor ons sushiverslaafden natuurlijk een ideale eetgelegenheid, ware het niet dat we vorige week al sushi hebben gegeten en vrijdag (vandaag) ook weer sushi gaan maken. Net wanneer we ons omdraaien zien we echter dat de naam van het afhaalrestaurant helemaal niet overeenkomt met ons opgezochte restaurant. “O, wacht, dáár is het goede Italiaanse restaurant!” Opgelucht lopen we naar het restaurant waar het er wel gezellig uit lijkt te zien. We beklimmen de trap en zien het bordje closed daar hangen.
Oké, sushi it is! 😀
Na een zeer geslaagd avondje sushi (met een wel héél bijzondere man achter ons die om de vijf minuten in het gezicht van zijn vrouw toeterde met een feesttoeter om er zeker van te zijn dat het héle restaurant wist dat ze vandaag 50 is geworden), lopen we naar de desserts. We pakken heerlijke cakejes en lekker fruit. Na de eerste ronde maakt mijn zus aanstalten om nog wat fruit als toetje te halen: “wil iemand nog een froetje?!”
Met mijn lieve vriend zit ik vrijdagavond in het sushirestaurant in Duinkerke. Die middag had ik telefonisch alvast gereserveerd, als een soort valentijnsverrassing. Stipt op tijd stappen wij het restaurant binnen. Het is er nog helemaal leeg en de ober komt direct naar ons toe om de reservering op zijn blocnote te zoeken.
Even later vullen we het all-you-can-eat lijstje in en leggen het op tafel. Algauw komt een serveerster onze eerste sushironde brengen. Als ze de bordjes neerzet, blijft ze even staan en hakkelt ze: “eh.. ehm, eet uh.. smakeliek!” Wij lachen en bedanken haar vriendelijk. Ik blijf het grappig vinden dat het zo duidelijk is dat wij uit een ander land komen, ondanks dat ik gewoon Frans spreek tegen het personeel. Als we na vier gangen om de rekening vragen, verbaast mij de vraag: “komen jullie uit België?” dan ook helemaal niks. Waar kom je anders vandaan dan Het Noorden, als je om 19:00 ‘al’ binnenloopt en om 20:30 weer vertrekt?